Let's Play Pretend

Not Instant, Not Overnight.

He felt the sun's ray reach his eyes, it was a stinging sensation and it woke him up from his sleep. Napaungol si Vice ng may maramdaman syang mabigat na nakapatong sa dibdib at sa may hita nya. He looked on his right side at muntik na syang mahulog sa kama ng makita nyang may nakayakap sa kanya.

Makinis na braso at pisngi. Mapula-pulang labi at matangos na ilong. Mahabang pilik mata at ang hindi nya makakalimutang signature trait na kulot na buhok ng dalaga. "Ka... Karylle." Paano nga ba nya ito malilimutan? Ang dating kakulitan na nahantong sa pagkakabuo ng emosyon na kahit kailan ay hindi nya akalaing mararamdaman para sa isang babae.

"Ke...kelan pa." Tanong nya sa dalagang natutulog ng mahimbing. His whisper hinted happiness, fulfilling his longing... He missed her much. After waiting for her to come, finally she's here. Ilang araw din syang solo dito, nag-iisa, naiinip at naghahanap ng makakausap.

He's happy to see her, yet was shy to face her at the same time. Paano nga ba nya makakalimutan... eh tandang-tanda nya ang nangyari sa kanilang dalawa pagkatapos ng Victory Party ng Showtime.

Show me what you got. Parang kamakailan lamang ito nangyari. Sa lahat ng alaala nya ito ang pinaka tanda nya, ang tumatak sa isip nya.

At first he thought it was because they were both drunk kaya nagawa nilang dalawa ang kasalanan na iyon. Morning came and when they woke up in the same bed, naked and bare hindi malaman kung sino sa kanilang dalawa ang babae sa sobrang lakas ng tili at sigaw nila.

It was really awkward at first, really awkward. Lalo na pag pilit parin silang tinutukso sa mga SineMoTo segments nila. Two weeks din sila halos hindi makapag-usap, ni hindi nila kayang maiwan sa isang kwarto na silang dalawa lang. But when Karylle approached him and decided to shrug that memory and fey it as a mistake, the pair tried their best to remain casual and platonic friends.

Pero nung na realize nya na iba talaga, na pagnagkikita sila ay biglang bilis ng tibok ng puso nya at parang may milyon-milyong paru-paro na lumilipad sa tiyan nya, he knew he was in trouble. He was falling in love. A very bad news since they were happily committed to someone else and above all... they were friends. He didn't want to ruin such good thing they already have.

But one day, Karylle walked in on stage, looking as beautiful as ever. Dashing, lively and full of life... She smiled at him, and up to this moment it still takes his breath away. It was a feeling that he feared would consume him, he tried to stop it. But it still conquered him like a flood.

Napangiti si Vice sa mga alaala at dahan-dahang inangat ang kanyang kanan na braso para i-reciprocate ang akap ng dalaga sa kanya. Pero bago pa man nya maidantay ang kanya bisig sa dalaga ay narinig nya ang biglang pagbukas at pagsara ng pintuan.

"Good morning sir. Vice! Ready ka na ba sa breakfast mo---" Napatigil ang masigasig na bati ni Pauleen kay Vice ng makita nya ang napaka-sweet na senaryo sa harap nya. "---hala ka jan! Abay napaka-sweet nyo nemen! Inggit man ako Uy!" Lumabas ang pagkabisaya nya at kinikilig na lumapit kay Vice na halata namang nahihiya.

Naglakad papalapit ang morning nurse ni Vice sa higaan at kinuha ang maliit na table para pakainin ang binata. Pero paano nya yun gagawin, eh parang linta ang pagkakayakap ng natutulog na dalaga sa kanyang pasyente. "Ano ba yan, Sir. Paano kita iaangat at papaupuin para makakain ka na, eh tingnan mo si Ma'am. Parang pusit kung makayakap sayo. Tingnan mo oh, grabe makapulupot. Parang aagawan."

Pilit itinago ni Vice ang namumulang mukha mula sa maligalig na Nurse. Napakagat sya sa kanyang labi ng marinig nya ang kinikilig na init ng Jejemon nyang nurse.

"Si, sir! Obvious na obvious na kinekeleg oh! Gusto mo bang iwan ko muna kayong dalawa?" Makulit na tukso ni Pauleen kay Vice na may pataas-baba pa sya ng kilay na nalalaman kaya mas nailang ang binata.