Arkadaslar eger sizde isterseniz son melez son kurt artik beyzanin ve mertin basrol oldugu bi sekilde devam edicek. Yani defne ve emre ortalarda pek gorunmiycek.
Tabi dedigim gibi sizde isterseniz...
Evin içinde dolanırken defne ve beyzanın uyuduğunu görünce gülümsememe engel olamadım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yanlarına gidip ikisininde alnından öptüm. Defne gözünü açıp gülümsedi ve beyzanın üzerini örtüp kalktı.
"Günaydın aşkım."
"Günaydın güzelim."
"Mert nerde?"
"Salonda. Sabaha kadar kendi kendine konuştu. Kabus görüyodu galiba."
"Uyandımı şimdi?"
"Uyandı."
"Tamam."
Defne yataktan kalkınca beyzanın yanına ben yattım. Oda salona gitti.
Defne
Mertin yanına gittigimde duvara sabit bi sekilde baktığını gördüm.
"Mert? İyimisin?"
"Değilim."
"Neden?"
"Beyza. Onun için gelicekler."
"Ne? Kim?"
"Bilmiyorum. Beyza, tam 18 yaşına girdiğinde onu almaya gelicekler."
"Neden 18?"
"Çünkü o zaman güçlerini kontrol edebilicek. Ama simdi...edemiyor. Bunu sende görüyosun zaten."
"Evet. Ama ben kızımı kimseye vermem."
"Çok güçlüler. Bizim gücümüz ona yetmez. Benim...beyzaya bağlanmam lazım."
"Ne? Sebep?"
"Defne senin başından cok sey gecti. Artık eskisi kadar güçlü değilsin. Ayrıca büyü yapmayıda bilmiyosun. Ama beyza...şu an evrendeki cadılardan, vampirlerden, kurtlardan hepsinden daha güçlü. Kumsalın üstesinden sen gelemedin ama o geldi."
"Haklısın. Baglanmak ne oluyor tam olarak?"
"Yani büyüyle senden ayrılıp senin kanından birine baglanıcam. Oda beyza oluyor. Beyzaya hem koruma, hem arkadaş hemde ortak olucam."
"Olmazsan?"
"Hepimizi yok edip onu alıcaklar."
"Bunu yapam-"
"Yaparlar."
"Peki."
"Merak etme...ben hep senin yanındayım."
"Biliyorum. Ve tesekkür ederim"
"Sizin için değer."
yanımdaki kanepeye emre oturunca ona döndüm. Oda merte gülümseyip ;
"Yemin ediyorum adam gibi adamsın." Dedi. Mertde gülüp aynı tepkiyi ona verdi.
Onlar sohbet ederken yanlarından kalkıp beyzanın odasına gittim.
Oda uyanmış yatakta oturuyodu. Yanına oturup saçlarını okşadım.
"Kendini nası hissediyosun tatlım?"
"Hızlı."
"Nası yani?"
"Çok hızlı büyüyorum. Bunu hissediyorum. Sende hissediyosun. Ve aynı zamanda tehlikede olduğumuda hissediyorum."
"Tehlikede değilsin. Mert var."
"Biliyorum. Ama...çok acı çekicek."
"Bunu nerden biliyosun?"
"Görüyorum. Her gece rüyamda gelecekte ne olacağını görüyorum."
"Ne olucak?"
"..."
"Tamam annecim...sen düşünme bunları boşver. Biz halledicez."
