Sessiz Qadın

İzmir

Media: Cavid

"Sen?"

Bunun burda ne işi var? Helede hansı üzle bura gele bilirdi ve buranı nece tapmışdı? Birden özüme gelib şokdan çıxdım.

"Hansı üzle ve sebebden bura gele bilirsen?"

"Qızım.."

"Mene qızım deme. Senin qızın ölüb. Günay seni gözleyir"

"Nolar bele etme. Gel qayıdaq evimize. Geceler yata bilmirem. Sensizlik çox pisdi qızım."

"Hah. Gülüm keçimde men buna. Sen meni fikirleşmeyi 5 ildi buraxmısan. İndi yadına gelib qızın olduğu?"

"Bağışla qızım. Bir daha seni tek qoymuyacam. Nolar gel evimize qayıdaq"

"Bax. Men buralardan gedirem.."

"Hara?"

"Sözümü kesmeden dinlesen yaxşı olar. Bir defelik gedirem buralardan. Heçkimde hara gedeceyimi bilmir. Bax men sene deyirem. Eger men azcada olsa deyer verirsense meni axtarma. Buraxda heyatımı yaşıyım. Vaxtı gelende bura gelecem. Onda 5 deqiqelikde olsa yanına gelerem. Nede olsa 14 il atam olmusan. Bu 5 il saymasaq."

Ağlamaq isteyirdim, ancaq özümü tutmuşdum. Eger ağlarsam gede bilmiyecekdim. Üzümü ciddi tutaraq ona baxırdım. Ama o. O ağlayırdı. Anamın ölümünde ağladığından daha beter hönkür-hönkür ağlıyırdı. İçim sızlıyırdı, amma getmeliydim. Başımı aşağı salıb, çamadanımıda sürüyerek keçdim. Yanından keçerken bu sözler dilimden töküldü.

"Sağol. Özüne yaxşı bax. Ne qeder sene nifret etsemde sen menim atamsan. Atalığını bil ve qarşıma çıxma. Egerki lazım geler. Onda Allah özü yolumuzu kesişdirer. O günedek SAĞOL!

Sağol sözün deyende sesim titremişdi. Saata baxdım. Çıxmasaq gecikecekdik. Arxama baxanda hamısı kederli gözlerle mene baxırdı.

"Gedek" dedim qısaca.

Men qabaqdan gederken digerleride arxamca gelirdi. Evin qapısına baxdığımda. Atam pillekende oturub başını ellerinin arasına alıb helede ağlayırdı. Herşey üçün artıq çok gec idi. Men insafsızlıq etmirdim sadece lazım olanı edirdim. Anamı unutduğu kimi menide unudar yeqinki. Off başım ağrıdı. Herşeyden uzaqlaşmağın tam vaxtıdı. Hamımız birlikde Cavidin maşınına mindik. Cavid sürücü yerinde, Derya qabaqda onun yanındakı yerde, men ve Nicat ise arxada oturmuşduq. Herkes sessiz qalmışdı. Bu havanı dağıtmaq üçün ortaya söz atdım.

"Siz hara kimi gedessiz bizle?"

"Lazım geler İzmire kimi" dedi Cavid.

"Yaxşıda Cavid heqiqeten airaportda içeri giressiz yoxsa ele qapıdan?" dedim

"Hmm. Nem gedek çataq orasına baxarıq."

"Yaxşı" deye bildim sadece.

Hamımız sessiz bir formada hava limanına çatdıq. Birlikde içeri girecekken Cavide zeng geldi.

"Alo?"

"......"

"He yaxşı gelirem"

"Uşaqlar men celd getmeliyem. Evdekiler çağırır. Burda sağollaşaq tez-tez elaqede qurarıq"

"Nolub nese olmuyubki?"

Deryayla bir ağızdan bu sualı verende bir-birimize baxıb güldük. Allah bize Ağıl versin :D.

"Boşuna bacı demirik bir-birimize"

"Heçne olmuyub. Bilirsiz Selime sultanın işleridi. Allah bilir yene ne qarışdırır."

"Axaxa. Yaxşı, yaxşı day sağollaşaq menden xalamgile salam diyersen. Onlara yaxşı bax. Hemçinin Deryayada."

"Başım, gözüm üste."

"Darxacam e seninçün. Kaş mende gele bilseydim senle. Sensiz neyliyecem men burda?" dedi kederli formada Derya.

"Şşt.. Qızlar duyqusal anlar yoxdu. Derya xanım yol boyu ağlamağınızı istemerem. Hemdeki gedenin arxasıyca ağlamazlar." dedi Cavid.

"Cavid düz deyir. Haydı 3-lü qucaqlaşması." dedim.

Cavid, Derya ve men bir birimizi qucaqladıq. Onlardan ayrılanda Cavidle Nicatda sağollaşdı. Heqiqeten qardaş kimi idiler. İnsan baxanda bilirdi. Biz Nicatla birlikde içeri daxil olduq. O qeder yoxlanış olduki day bezmişdim.

Biletsiz keçilmez hissedende yoxlanıb keçdikden sora yavaş yavaş içediye doğru ireliledik. Bir kafe yerinde oturub kofe sifariş verdik. Hele uçuşa bir saat var idi. Kofeler gelene qeder Nicatla söhbete başladıq.

"Pis olmuyacaqsansa sene bir sual vere bilerem?"

Tereddütle ona baxdım yenede ver menasında başımı saladım.

"Buyur" dedim.

"O qeza nece oldu?" Nicat çekinerek bu sualı verende yenede o gün yadımda düşdü. Maşının anamı vurmasıyla. Havaya qalxıb düşen anamın cesedi yadıma düşdü. Gözlerimden yaşlar axmağa başladı. Nicatda bunu görüb soruşduğu şeye peşman olmuşcasına gözlerimin içine baxrdı.

"Bağışla. Bu qeder pis olacağını bilmemişdim."

Dediyi heçneye cavab vermirdim. Sadece masamıza yeni gelmiş olan kofeye baxrdım. Yene fikre getmişdim.

"İzmire seyaheti olan sernişinlerimiz. Xahiş olunur 12B qapısına yaxınlaşsın."

Bu sözler hem azerbaycanca hemde ingilisce tekrar tekrar deyilirdi. Bizde Nicatla 12B qapısına ireliledik. Biz gedende artıq herkese teyyareye minmek üçün pasaportlarını gösterirdi. Bizde ora yaxınlaşıb sıraya girdik. Bextimizden az adam var idi. Tez bir formada teyyareye minib yerimize oturduq. Yaxşıki Nicatla yan-yana idim. Tanımadığım biriyle oturmaqdan yaxşıdı.

Biraz keçdi ve sen eşitdik.

"Xaiş olunur kemerlerinizi bağlayın. Teyyare qalxışa keçir."

Bunu neçe defelerle tekrarlarken artıq havadaydıq.

"Xanımlar ve cenablar xaiş olunur heyecanlanmayın. Pilotun veziyyeti ağırdı. İçinizde bunu bacaran varsa elin qaldırsın."

Mende şok içinde elini qaldıran şexse baxrdım. .

------------------------------------------------------

İyi geceler. Hekayem haqqında fikirlerinizi bilmek isterem. Öpüldünüz