Kanatsız Kelebekler

Bayan egoist

Açelya Denizhan

-Hayır ben bunu yapmak istemiyorum.
-Sana fikrini sormadım sadece yapmanı söyledim.
-Ben senin şirketinin başına asla geçmem benim bir mesleğim var zaten.
-Ressam olduğun yeter,senin asıl mesleğin iç mimarlık.Resimlerini hobi olarak da yaparsın.
-Ama...
-Yeter, şimdiye kadar yaptıklarına karışmadım bundan sonra bana karşı gelme yarın başlıyorsun.Şimdi beni yanlız bırak.
Yumruk yaptığı ellerini ceplerine sokarak hızlı adımlarla odadan ayrıldı.Öfkeden boğazı yırtılıncaya kadar bağırmak,eline geçen herşeyi kırıp dökmek istiyordu.Adımlarını odasına yönlendirip kapıyı çarparak girdi içeri.
-Oooovv çok sinirliyiz.
Kardeşi koltukta elinde telefonla oynarken diğer koltuğa attı kendini.Gözlerini sıkıca yumdu ve derin nefes aldı.Birkaç kez daha tekrarladı bunu bir yararı olmayacağını bilsede.
-Hey seni bu kadar sinirlendirecek ne söyledi babam?
Gözlerini kardeşinin mavi gözlerine çevirdiğinde göz göze geldiler.
-Şirketin başına gecmemi söyledi.
-Ohaa! Süpermiş bunda sinirlencek ne var abla?
-Eren hemen çık odadan yoksa sana patlarım.
Gülerek ayağ kalkan kardeşine kızgın bakışlar yollarken sinirden sağ ayağını sallamaya başladı.
-Tamam tamam hemen çıkıyorum sizin aranıza girmek istemem.Beni ortak alırsın demi?Biricik yakışıklı kardeşine bu kıyağı yaparsın heralde?
-Defool!
Kahkahalarla odadan çıkan kardeşinden sonra hızla ayağ kalkıp dolabı açtı ve üzerini değiştirdi.Siyah uzun saçlarını atkuyruğu yapıp telefonunu da alıp evden ayrıldı.

Yolda giderken hava kararmaya başlamıştı.Çiftlik göründüğün de hızını yavaşlatıp açılan büyük kapılardan içeri girdi.
Arabadan indiğin de soğuk titremesine neden olmuştu.Burası şehirden biraz uzakta ormanlık biryer olduğu için yaz mevsimin de olsalar da geceleri serin olurdu.
-Hoşgeldin açelya kızım.
Huzur dolu çakır gözlerle karsilastığın da zorda olsa tebessüm etti.
-Hoşbuldum ihsan amca.
-Kızım noldu bir sorun mu var?
-Yok birşey, leydia'yı hazırlar mısınız?
-Tabi hemen.
İhsan bey yanından koşarak uzaklaşırken kollarını birbirine sarıp beklemeye başladı.
Burası herşeyden uzakta huzur bulduğu tek yerdi.Burayı kendisi almış ve ailesinden kimseye bahsetmemişti.Sadece kendisi ihsan bey ve burada çalışan birkaç kişi biliyordu.Etrafında ki herkes sanki kendisini çıldırtmak istiyordu.Babası en başta olmak üzere annesi de dahil kendisine danışmadan hakkında yeni kararlar alıyordu.Yanlız kalıp özgürce nefes alabildiği tek yeri gizlemek en iyisi olmalıydı.
-Neden bu kadar öfkeli olduğunu anlatmak ister misin?
Tahsin beyin sesini duyduğunda leydia da yaklaşıyordu.
-Kızım çok özledim seni.
Ellerini siyah atın üzerin de yavaşça gezdirdi sonra da siyah saçlarında.
At başını salladigin da saçları açelyanın yüzünü okşadı.
-Nasıl anladın?
-Sadece sinirli olduğun zamanlarda gece buraya gelip atına binersin.
-Beni iyi tanımışsın.
Hızla atın üstüne bindi ve dizginlerini tutup derin nefes alıp verdi.
-Her zaman ki Sadık Denizhan ve emirleri.
-Babanız sizin iyiliğinizi ister.
-Yanılıyorsun ihsan amca.
Ve ihsan beyi arkasın da bırakarak karanlıkta atıyla birlikte rüzgara karşı yol almaya başladı.

Aras Korhan

Siyah saçlarını kurulayıp üzerine lacivert takım elbisesini giydi.
Parfümünü sıkarken telefonunun sesi duyuldu odada.
Aynanın önünden ayrılıp yatağının üzerindeki telefonunu alıp cevapladı.
-Çabuk söyle seher?
-Aras bey bir saat sonra ki toplantınızla ilgili dosyalar hazır.İstediğiniz bilgiler de dosyalandı.
-Tamam dün yapılan anlaşma için bankayla konuş.
-Tamam efendim.
Telefonu kapatıp cebine koydu ve hızlı adımlarla odadan çıktı.
Salona girdiğin de kahvaltı masası çoktan hazırlanmış ve annesiyle babası kahvaltı için kendisini bekliyorlardı.
-Günaydın.
-Günaydın arascım.
Annesi gülerek günaydın derken dikkati babasına kaydı.
-Günaydın baba.
-Günaydın oğlum.
Hizmetli servis yaparken meyve suyundan bir yudum aldı.
-Baba birşey mi oldu?
-Sadece bu gün toplantı nasıl geçicek merak ediyorum.
-Merak etme baba.
-Şirketin ne kadar iyi olduğunu anlatmama gerek yok aras.
-Benim kurallarıma uyarlarsa sorun çıkmaz baba.
Meyve suyundan son bir yudum alıp
masadan kalktı.
-Ben çıkıyorum görüşürüz.
-Oğlum akşam Nihat beylere yemeğe davetliyiz gecikme.
-Anne size katılmıcağımı biliyorsun.
Süheyla hanımın birşey demesine izin vermeden kapıya yöneldi.
-Abiii ne bu acelen?
Kız kardeşinin çığırışını duyunca istemsizce arkasına döndü.
-Kulağımın dibinde bağırma diye kaç defa uyarcam seni aslı?
-Tamam abii birdaha olmaz.
Saate bakıp koşar adım evden çıkarken aslının seslendiğini duysa da durmadı.