An Otaku's Angel

Chapter Three - Past and Present

I would like to dedicate this chapter to @InfinitinEEEEEE xD

Salamat sa help~ Love you Inang xD

So ito naman po ang story sa POV ni Euphemia..

Enjoy~

------------------------------------------------------------------------------------------

Euphemia's POV

*****FLASHBACK*****

I entered this elite school for one reason, to meet him.

It's my first day in this school. I felt nervous.

Andito kaya siya?

Hayyy... Okay... Sana maging ayos yung trato sakin dito.

Okay, Here I go, Go Euphy, Fight~

...at pumasok na ko sa room. As soon as I entered the room I saw him.

He changed a lot.

Yung buhok niya, parang di pa siya nagpapagupit. Introvert and anti-social na din siya.

What happened to him?

Andun ang lungkot sa nga mata niya.

His fear to be left alone. The sadness. The Pain.

Pero tinignan ko pa rin siya, hoping na marecognize niya ko.

He glanced my way.

Kahit na medyo mahaba ang buhok niya, kita ko ang kagwapuhan niya.

Naaalala niya pa ba ako?

Then the class continued.

Ayun siya, wala pa rin pala siyang pinagbago.

Natutulog sa klase.

BOOOOGGGSSSSHHHH!

Before I knew it ay binato na siya ng teacher namin ng dictionary.

Aww.. Kawawa naman to, tsk. Tulog pa Len xD

Naawa ako kay Len, baka mapahiya siya.

Kaso ang cold ng aura niya... Bakit wala siyang kaibigan?

Binato ko siya ng papel.

Nagalit siya sa akin pero bago niya pa ko pagalitan ay tinuro ko ang papel as I raised my brow.

Then his mood was enlightened dahil hindi sya napahiya at napagalitan.

I let out a sigh. . Muntik na yun ah.. Yun pa naman ang ayaw niya,

The feeling of embarassment and shame.

Bago pa man siya matapos ay nag ring ang bell.

Recess time na.

He stared at me.

I smiled back.

Nalungkot ako dahil di niya na ko makilala.

After kong sabihin ang name ko ay nagpakilala siya, nagkuwari ako na nalaman ko ang name niya dahil sa ID niya pero ang totoo, matagal ko na siyang kilala.

*****TimeSkip*****

2:30pm

PE Class

I still observed him.

Maya-maya pa'y nakatulog na siya. He had such angelic face.

Naalala ko ang childhood days ko.

Then naisip ko siyng pagtripan..

Para gisingin siya sa kanyang pagkatulog, binato ko siya nga papel na may sulat.

I waited for his reaction..

1..

2..

3..

Tumingin siya sakin ng galit, nag smirk lang ako, nareceive niya yung message.

He looked at the paper and his expression was priceless xDDD

Pinigilan kong tumawa sa expression ng mukha niya at binigyan nya ko na you-didn't-see-anything look.

I let an evil grin escape from my lips.

"Now, Pair yourselves for your practical examination."  - sabi nung teacer ko sa PE.

Shoot. Wala naman akong ibang kilala kundi si Len.

"Sino pang walang pair?"

Kahit nakakahiya, I raised my hand.

"Okay Mr. Nepomuceno, You'll be paired up with Ms Milan. That's all for today, Good Bye Class."

Oh my Juice!

Is this... Destiny?

*****************

A/N:

Sorry kung maikli lang...

Pagpasensyahan niyo na po...

Gomenasai~ :(