zayn : *görüntü*
zayn : bu nezayn : dövme mi yaptırdın sen
zayn : kıçına hemde
betty : küçücük şeyi nasıl görüyorsun
betty : ben bile görmek için resmin içine girdim
betty : hem sen niye kıçıma bakıyorsun benim
zayn : kim yaptı o dövmeyi
betty : kendi kendime yaptım
zayn : dalga geçme
betty : ya napayım
betty : komik geliyorsun
betty : beni kıskanıyormuş gibi davranman falan
betty : zorlama kendini zayn
zayn : ne demek zorlama
zayn : ben kendimi zorlamıyorum
zayn : salak salak konuşma ben seni zaten hep kıskanmıyor muydum
zayn : bir şey değişmedi betty
zayn : biz hala aynıyız
betty : hala aynı mıyız?
betty : çabalayacağını söylemiştin
zayn : öyle yapıyorum zaten
zayn : betty birden bire hayatımı değiştiremem
zayn : birden bire seni hayatımın merkezine alamam
betty : bu kadar çaresizmiş gibi görünmekten nefret ediyorum biliyor musun
betty : boşver zayn
betty : çabana ihtiyacım yok
betty : sevgine de ihtiyacım yok
betty : bu zamana kadar böyle yaşadım zaten
betty : baksana cevap bile vermiyorsun
betty : kendi işine bakmaya devam et
Televizyonun karşısında tüm zamanımı öldürüyordum resmen.2 haftalık izinim vardı ve sanırım boşu boşuna izin almıştım.Zayn ile daha fazla vakit geçirirsek belki birşeyler daha güzel olabilir diye düşünmüştüm ama tek yaptığımız çocuk gibi atışmaktı.Onu beni sevmeye zorluyormuş gibi hissediyordum.Ben onun sevgisini bu şekilde istemiyordum.Keşke öğrenmeseydi.Onu tanıyordum.Beni kırmamak için böyle davranıyordu ve beni asla sevmeyeceğini biliyordum.
Kapının çaldığını duyduğumda saate baktım.Hailey ailesiyle birlikte olacaktı ama belki geç saatlerde uğrayabileceğini söylemişti.Üşengeç adımlarla oturduğum koltuktan kalkıp kapıya doğru ilerlerken kapıdaki her kimse zile sabırsızca basmaya devam ediyordu.Kapıyı açtığımda karşımda sırıtan Zayn'i gördüğümde kaşlarımı çattım.Beni umursamadan içeriye girdiğinde kapıyı kapattım ve arkasından ilerledim.
"Hadi hazırlan dışarı çıkalım."
"Niye geldin?"
"15 dakikan var,çabuk hazırlandığını biliyorum zaten hadi."
"Zayn soruma cevap ver."
"Seninle zaman geçirmek istiyorum Betty.Bunu benim için kolaylaştırır mısın?"
"Hayır senin için bir şey kolaylaştıramam Zayn.Tanrı aşkına durmadan bu lafı kullanıyorsun.Ne kolaylaştıracağım senin için ? Benim için kim bir şeyleri kolaylaştıracak ? " Bu sefer kaşlarını çatan o olmuştu.
"Ne yapmamı bekliyorsun ? Sen benim arkadaşımdın Betty.Senelerdir en yakınımdasın ve bir gün beni sevdiğini öğreniyorum.Kalpsiz bir piç olsaydım seni çoktan bırakıp başkalarıyla düzüşmeye devam ederdim.Ama durumu ikimiz için de uygun hale getirmeye çalışıyorum.Benim için ne kadar değerli olduğunu kaç kere daha tekrarlamam gerekiyor bilmiyorum ama hiç bıkmadan söyleyebilirim."
"Anlamıyorsun Zayn.Kendini zorunlu hissetmeni istemiyorum.Benim istediğim bu değil.Ben senin öğrenmeni bile istemiyordum çünkü her şeyin boka döneceğini biliyordum.Halimize baksana durmadan kavga ediyoruz.Bir ay öncesine kadar böyle değildik.Biliyor musun Zayn.Bence yolun başındayken bitirelim.Kendimi yeterince iğrenç hissediyorum zaten."
"Kendini neden iğrenç hissediyorsun ?"
"Sana aşık olduğum için,sana farklı gözle baktığım için.Sana ihanet etmiş gibi hissediyorum ve artık buna bir son vermek istiyorum.Senden vazgeçmek istiyorum."
"Saçmalama Betty."
"Hatta gidebilirim.Birkaç ay annemlerin yanına giderim.Belki bir yıl boyunca falan gelmem.Unuturum seni,sende hayatını benim için değiştirmek zorunda kalmazsın.İkimiz için de en iyisi olur."
"İzin vermem."
"Neden izin vermezsin ? En iyi arkadaşını kaybetmemek için mi,yoksa beni kaybetmemek için mi ?"
Cevap vermedi.Sinirle gülüp kafamı iki yana salladığımda birkaç adım atıp aramızdaki mesafeyi kapattı.Tam gözlerimin içine bakarken yutkundum.Ne olduğunu anlamadan dudaklarını dudaklarımın üstüne kapattığında şaşkınlıktan düşmemek için Zayn'in koluna tutundum.Öpmüyordu,sadece öylece duruyordu.Birkaç saniye sonra geri çekilip "Özür dilerim.." diye mırıldandı ve ben arkasından şaşkınca bakarken aceleci bir şekilde kapıdan çıktı.