Önümdeki bardağın içindeki pipetle oynarken meyve suyunun içindeki buzları çoktan erittiğimi görünce yüzümü buruşturdum.Eriyen buzun verdiği tat içeceği kesinlikle mahvediyordu.Meyve suyunu içmeye devam edemeyeceğim için elimle biraz ileriye ittim ve başımı masaya yaslayıp kafenin penceresinden dışarıyı izlemeye başladım.Hailey ile buluşacaktık fakat onun gelmesine henüz yarım saat falan vardı.Ben biraz erken gelip yalnız vakit geçirmeyi istemiştim çünkü her zaman geldiğimiz bu kafeyi bile özlemiştim.
Parmaklarımda masaya vurup ritim tutarken karşıma birisinin oturduğunu hissettim.Başımı kaldırıp baktığımda karşımda Zayn duruyordu.
"Neden kendimi hep senin yanında buluyorum bilmiyorum Betty." Bende bilmiyordum.
"Ama seninle konuşma ihtiyacı hissediyorum.Söylediğim en ufak söz ile seni kırmışım gibi hissediyorum ve sonrasında hemen gönlünü almak istiyorum."
"Sen artık beni kıramazsın." Güçlü çıkarmaya çalıştığım sesimle konuştum.Yalan söylüyordum,daha fazla kırılmamak için uzaklaşmaya çalışırken durmadan karşıma çıktığında daha fazla kırılıyordum.
"Bugün doğru dürüst konuşalım,yalan olmasın Betty." Gözlerimi devirdim.
"Tamam konuş,dinliyorum."
"Öncelikle dün gece için özür dilerim.Fazla tepki verdim.Oyun oynuyorduk sadece ve senin ciddi olmadığını anlamam lazımdı."
"Ben gayet ciddiydim.Sana hakaret etmek hoşuma gidiyor." Cevabıma güldüğünde karşılık vermemek için zor tuttum kendimi.
"Neyse.." sözüne devam etmesini beklerken uzun bir sessizlik oldu.Kendi kendine gülüp başını iki yana salladı ve "Konuşmayı hiç beceremiyorum." diye mırıldandı.
"Sorun değil,akşama kadar bekleyeceğiz heralde?"
"Bak Betty.Senin ihtiyacın olan tek şey,seni kalbinin her atışıyla daha fazla sevecek birisi.Günün her dakikasını senin ne yaptığını,nerede kiminle olduğunu,iyi olup olmadığını merak ederek geçirecek birisini hakediyorsun.Hayallerine ulaşmanı sağlayacak ve seni tüm korkularından koruyacak biri olmalı hayatında.Sana saygı göstermeli,seni kusurlarınla beraber sevmeli.Sen,seni gerçekten mutlu eden biriyle olmalısın ve o ben değilim."
"O sensin." diye fısıldadım ama kendim bile duyamamıştım.Cevap beklercesine suratıma bakarken akmak üzere olan gözyaşımı sildim ve "Haklısın." dedim.
"Ben bunu hakediyorum,sen de öyle.Herkes böyle birini hakediyor.Ama herkes hakettiğini bulacak kadar şanslı değil.Bazılarınınki çok uzaktadır,bazılarının da tam dibindedir ama yine de ulaşamıyordur.Benim hangisi olduğum gayet açık değil mi?" Gülümsemeye çalıştım.Masanın üstünden uzanıp elini elime değdirdiğinde,elimi geri çekip önüme gelen saçımı kulağımın arkasına sıkıştırdım.
"Şu tatile gittiğimiz günü hatırlıyorsun değil mi Zayn?" başını salladığında devam ettim. "Sana ilk kez o gün birini sevdiğimi söylemiştim.İlk kez o zaman sana olan duygularımı dile dökebilmiştim ama sen olduğunu söylemediğim halde yine korkuyordum.Sen git sevdiğini söyle dediğinde imkansız demiştim.O benim için imkansız.Keşke hep öyle kalsaydı.Hala imkansızsın ama,şimdi biliyorsun.Ve ben bu şekilde senin yanında durmaya devam edemem." Derin bir nefes alıp devam ettim. "Sana dönmemi istediğin için pişman olacaksın demiştim.Seni süründürmek istemiştim.Döndüm,ama elim kolum bağlı.Her zamankinden daha çaresiz hissediyorum çünkü sana bakıp konuşmamak canımı yakıyor.Beni umutlandırmamak için artık bana gülmeyeceğini,sarılmayacağını bilmek canımı yakıyor.Gitmeden önce bana evindeyken söylediklerini çok düşündüm.Arkadaşlığımızı mahvettiğim için özür dilerim Zayn.Senin yanlış kişi olmadığını gayet iyi biliyorum.Biz sadece yanlış bir şekilde tanıştık,kaderimizi yanlış yönlendirdik.Özür dilerim."
"Veda edermiş gibi konuşuyorsun."
"Sanırım bir tür veda bu,evet.Arkadaşlığımızı mahvettim.En yakın arkadaşımı kaybettim,senin de kaybetmene sebep oldum."
"Ben seni bırakmak istemiyorum Betty.Ama bundan sonra nasıl olacak bilmiyorum.Kafam o kadar karışık ki."
"Bırakmak iste Zayn."
"Yapamam." Tekrar bana doğru yaklaştığında elini uzatıp yanağımdan akan gözyaşlarını sildi. "Ağlama."
"Güneş geliyor gözüme,alerjim var biliyorsun.Ağlamıyorum." Güldü.
"Seni özledim."
"Zayn."
"Özür dilerim ama kendime engel olamıyorum.Sıradan bir insan değilsin ki sen.Nasıl birden hayatımdan çıkarabilirim? Eğer hayatımdan çıkardıktan sonra senin mutlu olacağını bilsem çoktan yapardım bunu."
"Mutlu olacağım."
"Bugün yalan yok demiştik."
Tek kaşımı kaldırdım. "Sen dedin,ben demedim."
"İtiraz etmeyerek onaylamış oldun."
"Sonuçta kabul de etmedim ama?"
"Öyle bir şey demedin."
Masadaki peçetelikten bir peçete alıp elimde top haline getirdim ve Zayn'in suratına fırlattım. "Kes sesini." Güldüğünde bu sefer bende karşılık verdim.Ayağa kalktığında gideceğini sandım ama yanımdaki sandalyeye oturduğunda ne olduğunu anlamadan kollarının bedenime sarıldığını hissettim.
"Havaalanında yüzüme bile bakmadan gittiğinden beri bunu yapmayı bekliyordum."
"Ne güzel bıraktım ama seni öyle."
Geri çekilip saçımı dağıttığında ellerini geri itmeye çalıştım. "Aferin sana çok iyi yaptın."
"Zayn çekil Tanrı aşkına,ne bu samimiyet? Eskisi gibi olamayacağımızı söylemiştim."
"Bak oluyoruz işte."
"Çekil."
"İyi be." benden uzaklaşıp arkasına yaslandığında göz ucuyla ona bakıyordum.Birden tekrar bana yaklaşıp alnımı öptüğünde sinirle gözlerimi yumdum.Bir şey dememe izin vermeden ayağa kalkıp "Görüşürüz." dedi ve yanımdan uzaklaşırken suratımda yine o aptal gülümseme oluştuğu için kendimi öldüresim gelmişti.
•••
geçen bölüm benim için tam bir hayal kırıklığıydı,telafi amacıyla fazla zaman geçirmeden böyle bir bölüm yazdım.bundan sonra ne olacağı hakkında kararsızım,betty'nin zayni süründürmesi lazım ama şerefsizayn'e kıyamıyorum.bu sıralar fazla #teamzayn'im djlssjsksjsksjjs
yorumlarınızı eksik etmeyin lütfen <3
profilimdeki diğer hikayelere göz atmayı da unutmayın ;)
