De Jongen

Het ziekenhuis

Wat als het wel zo is... Nee, dat kan niet! Wensen zijn gewoon verzonnen. Ze werken niet echt! Snel vergeet ik de gedachten. 'Oma, leeft mama nog?' Vraag ik met een tril stem. Mijn vader komt binnen. Heel even kijken we op, maar dan kijken we elkaar weer aan. 'Weet ik niet, lieverd...' Antwoord mijn oma. Waarom weet zij dat niet?! 'Waarom weet je dat niet?!' 'Omdat ze dat nog niet verteld hebben.' Nou, daar heb ik veel aan! Dan ga ik het wel zelf uitzoeken! Ik moet het weten...
Ik veeg mijn tranen weg en geef mijn moeder nog een kus op haar hand. Ik sta op en loop naar de deur. Ik wurm mezelf langs mijn vader en ren de trappen af. Ik ren naar de balie. Er zit een vrouw aan met kort blond haar. 'En waar kan ik jou mee helpen?' Vraagt de vrouw op een vriendelijke toon. 'Linda van Brugge...' Antwoord ik. 'Ja.' Beantwoord ze mijn vraag. 'Leeft ze nog?' Zeg ik, waarop zij antwoord: 'Dat zou je aan een van onze doktoren moeten vragen, meisje.'
Ik ren snel weer de trappen op en ga naar de dokter die dicht bij de deur opening staat van mijn moeders kamer. 'Meneer, heeft u misschien de uitslagen van mevrouw Linda van Brugge?', 'En wie ben jij dan wel?' Krijg ik als antwoord. 'Ik ben haar dochter! En ik moet nu weten of mijn moeder nog leeft!!!' Ik krijg tranen in mijn ogen van woedde, en van angst. De dokter schrikt zichtbaar en zoekt snel naar papieren. Hij geeft mij een stuk of vier blaadjes die aan elkaar geniet zijn.
Linda van Brugge, staat er helemaal bovenaan. Ik lees verder... En verder... Maar het zijn heel veel woorden waar ik niks van begrijp. Veel te moeilijk voor mij! Ik blader een beetje door alles heen en lees een aantal van de woorden. Auto-ongeluk gehad, staat er met een heel lelijk handschrift geschreven. Leren die dokters niet schrijven? Resultaat: zie ik dan staan. Hier komt het dan... Of mijn moeder leeft nog, of ze is... Dood... Ik durf niet te kijken! Maar ik moet het weten! Oke ik tel af, 3... 2... 1... Mogelijk dood.