~CHAPTER 2: The Past~
Jarren's POV
~Panaginip~
May isang batang lalaki ang naka-upo sa swing at idinuduyan-duyan ito.Napabuntong hininga ang batang lalaki sabay sabi ng... "bakit kailangan pa naming umalis sa PIlipinas?"yumuko ito at itinigil ang pagduyan.
Samantala,sa isang puno malapit sa swing,ay may isang batang babae na palihim na sumisilip at pinakikinggan ang batang lalaki na nakaupo.Lumapit ang batang babae para kausapin ang batang lalaki.
"Bakit ka nakaupo mag-isa dito?"tanong ng batang babae. "Wala ka bang kasama?"dagdag pa nito. "Wala,ako lang mag-isa"sabi ng batang lalaki at nagsimula ng umiyak. "Bata,ilang taon ka na?"tanong ulit ng batang babae.
"7 years old na ako,ikaw?"sabi ng batang lalaki. "Seven na din ako,pareho pala tayong Pilipino"pahayag ng batang babae. "Oo nga,bakit ka pala nandito sa America?May sakit din ba ang kapatid mo?"tanong ng batang lalaki habang pinupunasan ang kanyang mga luha.
"Hindi no,iisang anak lang ako ea.May trabaho kasi ang Dad ko dito kaya dito kami nakatira"sabi ng babae sa batang lalaki. "Ah ganun ba,anong pangalan mo?"tanong naman ng batang lalaki.
"Ako si L J..ikaw?ano pangalan mo?"sabi ng batang babae. "Ako si Renren"tumayo ang batang babae sa kanyang kinauupuan at hinila ang batang lalaki sa slide.
"Gusto mo ba simula ngayon friends na tayo?"tanong ng babae. "Sige ba!"tuwang-tuwang sabi ng batang lalaki. "Okay,pinky swear tayo."sabi ng batang babae. "Okay".. "Ayan,dahil nagpinky-swear na tayo,friends na tayong dalawa.".................................................................
~Katapusan ng Panaginip~
Napaniginipan ko na naman ang pangyayaring yon,ano naman kaya ang ibig sabihin nito?Bakit halos araw-araw napapaginipan ko sya?Di ko maintindihan.
Nagmadali akong tumayo sa higaan ko at naligo na kaagad.Ugghh!ang bigat ng pakiramdam ko.Pagkatapos kong maligo,sinuot ko na agad ang uniform ko at bumaba na sa kitchen para kumain na rin.Ang aga pa pala...nubayan!!.Sabay na kaming pumasok ni Warren,dahil nga maaga pa wala pang gaanong estudyante.
Nung nasa may room na kami,may babaeng nakaupo.Sa upo pa lang nya,alam mo na agad na si Jeanice yun. "Dude,may multo yata?"sabi ni Warren,na nakatago sa likuran ko..tch,kahit kailan talaga puro kalokohan ang nasa isip.
"Baliw ka ba?Di mo ba nakikita?si jeanice yan!"pabulong kong sigaw sa kanya,ayyy ano yun?pabulong na sigaw?? "Hhehehe akala ko multo"sabi nya,para syang tanga. "Ang ganda namang multo yan?"bulong ko sa sarili ko...Hayy nako.
"Sige na,pumasok ka na kita na lang tayo mamayang lunch ha?"sabi nya at tinapik pa ako sa balikat,aba aba..nagfifeeling akala mo kung sinong matanda ha!Tss..enough with that,pasok na ako sa room.Sakto kami lang dalawa,hihihi masosolo ko sya hahahaha joke lang.
Dumiretso na ako sa upuan ko beside Jeanice.. "Good Morning Jeanice!^_^"bati ko sa kanya with my ever so sweet smile. "Good morning din,Jarren^_^"she replied..wahhh!!She smiled at me!she smiled at me right?That was so cute!!W-wait...p-parang nag-iinit ang mukha ko?Nagba-blush ba ako?
"Jarren,parang namumula ka yata.May sakit ka ba?"tanong ni Jeanice. "Bakit concern ka?"tanong ko sakanya. "Ah..o-oo,syempre kaibigan kita diba?"ouchhhh!>_>hanggang friend lang ang turing nya sakin huhuhuhuu...
"Ahh..wala to,kailangan ko lang ng kisspirin tsaka yakapsul"bulong ko with a pouty look on my face. "Ha?May sinabi ka ba Jarren?"tanong nya ulit,wala sabi ko ang ganda ganda mo.. "Hahah wala akong sinabi,ang aga mo yata?"tanong ko sakanya,araw-araw ba ganito sya kaaga?
BINABASA MO ANG
Sealed With A Kiss
Teen FictionSa dinami-dami ng tao sa mundo,ay bakit sya pa?Yan ang hirap pagdating sa tinatawag nilang 'Pag-Ibig',mahirap takasan once na na involve ka na.Ang dami nilang ibat-ibang definition nang love,pero ang lagi kong tanong sa sarili ko ay: "What is LOVE...