Uyku düzenim kalmadı. Gözünü kırpmadan bana bakıyor. Sanki gözümü kapattığımda beni yok edecekmiş gibi hissediyorum. Bana ne kadar "benden korkma" desede ondan çok korkuyorum. Bazen tüm bu yaşadıklarımın hayal olduğunu bunları beynimde kurguladığımı düşünüyorum ama hayır burada işte ,yanımda, bana bakıyor,beni okşuyor. Allah'ım bana yardım et kafayı oynatacam..
Saat 03:18
Hala uyuyamadım. Allah aşkına bunun hiç mi uykusu gelmiyor. Bi uyutmadı.
Saat 06:23
Okula gitmek için hazırlandım. Derste biraz uyurum belki.
Yine peşimde...Artık yalnız olmak istiyorum. Gerçekten buna çok ihtiyacım var.
"Heyyy denizz,naber". Sesin geldiği tarafa döndüğümde merve'yi görüyorum. Merve benim ilkokul arkadaşım. Aynı mahalledeyiz ve dürüst olmak gerekirse kendisini pek sevmiyorum.
"Acelem var merve sonra konuşuruz"
"Hıh ukala" dediğini duydum ama şimdi o aptalla uğraşamazdım. Hemen sınıfa geçip uyumam lazım. Belki kalabalığın içinde kendimi güvende hissedip uyurum :(
***
"Deniz,deniz iyi misin canım"
Bu Sertap hoca. Matematikçi. Kalbinin güzelliği yüzüne vurmuş derler ya ondan işte.
"İyiyim hocam sadece biraz yorgunum o kadar"
"Canım sayıklıyodun,iyi değilsen aileni arayalım. İlk defa olmuyo böyle endişelenmeye başladım"
"Uyuyamadım o kadar"
"Denizcim bi problemin varsa anlatabilirsin"
Anlatmalı mıydım? İnanır mıydı bana?
"İnanacak mısınız?"
"Tabikide inanacam"
İşte o anki sevincim anlatılmazdı. Beni rehberlik odasına götürdü. Sadece üçümüzdük,ben,Sertap hoca ve O.
"Evet denizcim seni dinliyorum"
"Hocam ben bu söyleyeceklerimi aileme de anlattım ama inanamadılar. Annemle babam dikkat çekmeye çalıştığımı kardeşlerim ise aptal olduğumu uydurdugumu düşündü. Lütfen sözümü kesmeden beni dinleyin. O şuan burda .O her yerde benimle. Korkuyorum hocam çok korkuyorum. Geceleri uyuyamıyorum,beni öldüreceğinden korkuyorum. Çok korkunç" diyip ağlamaya başladım. O ise bana sus diye işaret ediyordu. Susmalı mıydım? Hayır susmayacaktım. Bu iş bugün bitecekti.
"Yaklaşık 1 aydır takip ediyor ve işin garip yanı bana iyi davranıyor. Beni koruyor ,beni besliyor ama korkuyorum hocam. O çok korkunç. Her gün yaklaşık 10 defa 'ben senin annenim'diyor. Şuan da burada. Arkanızda" Ben anlatıyorum Sertap hoca beni dinliyor ve başını sallıyor sürekli. Terlemiş ve korkmuş görünüyor. Beni sakinleştirmeye çalışıyor.
"Denizcim bu anlattıkların gerçek olamaz. Tabiki de yalan söylemiyorsun ama bunlar hayal olabilir. Bi yardım almalısın"
"Hayır hayal falan değil.Orda işte arkanızda bana bakıyor. Neden bana inanamıyorsunuz? Neden bana kimse inanamıyor?"
"Tamam canım sakin ol"
Odadan çıkıyorum ve kendimi tuvalete kitliyorum.
Ağlayarak "Yeter artık yeteeer!!! Rahat bırak artık beni,istemiyorum yeter artık git artık hayatımdan" ve o yine geliyor karşıma. Bana sarılıyor sımsıkı. O an sakinleşiyorum. Tanıdık bi koku geliyor burnuma. Sanki uzun yıllar bu kokuyu arıyormuşum gibi hissettim bi an. Ve inanaması güç ama huzur buluyorum kollarında. Bu ne şimdi nasıl oluyorda onun kolları bana huzur veriyor. Allah'ım aklımı oynatacam yardım et bana.
Gece bi ara kalktım. İnanaması güç ama o yanımda değil. Nerde olabilir? Yoksa kurtuldum mu? Evin her yerine bakmak için kalktım. Hayır yok. Kurtuldummm :)
***
Okula gidiyordum. Ara sıra arkama bakmayı ihmal etmiyorum ama. Onu görmemeyi umuyorum.Karşıdan gelen arkadaşları gördüm.
"Deniz, Sertap hoca ölmüş bugün okul yok" dedi. Ben hiç bir şey söyleyemedim. Öylece kaldım. Sertap hoca benim okulda sevdiğim tek hocaydı. Hayır bu gerçek olamaz. Ölmedi o ölmedi.
Nasıl olduğunu öğrenmem için bilemediğim bi güç bana ısrar ediyordu. Koşarak okula gittim bunun bi yalan olması için dua ediyordum. Binadan koşarak girerken müdür önümü kesti.
"Nereye deniz?"
" Sertap hoca, Sertap hocaya noldu?"
Derin bi nefes aldı önce sonra başını yere eğerek terini sildi. Gözlerime hüzünle bakıyordu. İlk defa müdürümüzü böyle çaresiz görmüştüm.
Sertap hoca ölmüştü. Bunu düşündükçe çıldırıyordum. Eve gidip dinlenmeye karar verdim.
***
Annemler evde yoktu. Yurt dışına gideceklerini nasıl da unuturum.
"Cem kapıyı aç!" (ses yok)
"Ceeeeemmm!"
Lanet olsun nerde bu çocuk derken kapıyı O açtı. Hadi ama yine mi...
