Forbidden Love

Twelve

Two lines. Two lines of hope and happiness. My pregnancy test says possitive and it brought so much joy to me. Kahit papaano ay nagkaroon ako ng bagong pag asa na magkakaayos pa kami ni Jett.

"Where are you going Mika Aereen?" Tanong ni Iya ng mapansing nakapostura ako. My eyes watered as i look at her, hoping that somehow she understand. Mahal nya si Vaun at alam kong maiintindihan nya ako. Maybe she's just clouded with pain when she learn that we're not dad's daughter. Masyado nyang mahal ang pamilya namin at masakit iyong tanggapin.

"Iya.." i hug her tight. And i felt at ease when she hug me back.

"Ipinagtatabuyan ka na ni Jett, Erin. Maawa ka naman sa sarili mo. Tigilan mo na 'to" she whisper. I know she cries with me.

"I cant stop now" bahagya akong humiwalay sa kanya at ipinakita ang pregnancy test na hawak ko. Nanlalaki ang mga mata nyang tumingin sakin. "Magkakaanak na kami ni Jett"

"You cant be serious!" Histerya nya na labis na nagpakaba sakin. Alam kong magsusumbong sya kila daddy pero wala doon ang atensyon ko ngayon. Jett needs to know.

"Iya please.. intindihin mo naman"

Humagulhol na sya ng iyak. Hinapit nya ko ng yakap. "Putang ina naman Erin! Im sure they'll get upset. Pero hindi dapat madamay ang anak mo.."

"Thankyou Iya" i cried too.

"Im sorry kung nawalan ka ng kakampi.. i understand now, Misag made me.. i promise babawi ako" she cupped my face and kiss my head.

Tumango ako at nagmamadaling nagtungo sa sasakyan ko. Jett needs to know. I hope the baby makes change. Umaasa ako na kahit papaano ay mahalin nya din ang magiging anak namin kapag nalaman nya.

I run to the restaurant and step at the entrance with full of hope na ngayon ay haharapin na nya ako. Ilang linggo na akong pabalik balik dito at ilang beses na rin nya akong iniiwasan.

"Ma'am sorry.." humarang agad ang guard sa dadaanan ko "protocol na po ni sir Jett na i ban kayo sa restaurant. Pasensya na po" magalang na sabi nya sakin.

I started to sob again. Hindi pa man tuluyang natutuyo ang mga luha ko kanina ay may kapalit na agad 'yon.

"Kuya please, last na. Kailangan ko lang talaga syang makausap.."

"Sorry talaga ma'am. Pero ako po ang mawawalan ng trabaho" kitang kita ko ang awa na bumalatay sa muka nito ng sabihin iyon. Awang awa na din ako sa sarili ko sa lahat ng pagtataboy nya pero mas naaawa ako sa anak ko kapag hindi namin naayos ito.

Nanghihinang napaupo ako sa labas habang umiiyak. Wala na akong pakialam sa mga taong tumitingin sakin.

Maya maya pa ay lumapit ang security guard at inabutan ako ng panyo. Tinanggap ko iyon at wala sa sariling ipinunas sa mga luha kong ayaw paawat sa pagtulo.

"Ma'am, posible po akong mawalan ng trabaho pero mas nangangailangan po kayo.." nag angat ako ng tingin sa kanya at kitang kita ko ang awa sa mata nya "sa likod po naka park si sir Jett. Ngayon po ay alam kong tapos na ang mga ginagawa nya at posibleng umalis na si sir. Doon nyo na lang po sya abangan"

Agad na tumayo ako at ngumiti sa kanya, pasasalamat sa tulong na ibinigay nya. Abot abot ang pasasalamat na tanakbo ko ang parking sa likod ng restaurant at hindi nagkamali ang lalaki ng maya maya lang ay dumating na doon si Jett.

"Jett.." i called him.

Nilingon nya ako at kitang kita ko kung paano nag tangis ang mga panga nya. Kung paano napuno ng galit ang mga mata nya. I chewed my bottom lip to ease the tension between us. Sasabihin ko lang ang tungkol sa anak namin at ayos na ang lahat.

"What are you doing here?" Pasigaw na sabi nya "ilang beses pa kitang ipagtatabuyan?"

"Gusto lang kitang makausap.." i choke a sob. Hindi makakatulong kung iiyak lang ako kaya kahit ang sakit sakit na ay pinilit kong manatili ang postura ko.

"What? You invented another lie to get me?" Sigaw nya. "Putang ina Erin! Tigilan mo na ko! Sirang sira na ko, sinira mo na ko"

"Jett buntis ako!" I cuts in. Ayaw ko ng marinig ang masasakit na salita pang sasabihin nya. Gusto ko na lang na malaman nya ang totoo at ang marinig kung may pakialam pa ba sya.

"Desperate measures e?" Sarkastiko syang tumawa "ganyan ka na ba kadesperada? Pipikutin mo ko?" Hinablot nya ang mga braso ko at pahampas akong isinandal sa kotse nya "pwes, maghanap ka ng mananagot sa putang inang dinadala mo! Hindi mo na ko mauuto ngayon!"

Binitawan nya ko at akmang sasakay na sa kotse nya pero pinigilan ko ito. You fight, i fight right? What just happened? Hindi ko na napigilan ang paghagulhol. Talaga bang mas matimbang ang kasalanan ko kaysa sa pagmamahal na meron sya sakin?

"You fight, i fight right? Anong nangyari Jett?"

"Cant you see Erin? Ikaw na lang ang lumalaban? Matagal na akong bumitaw" he speak softly. I can see how his anger switch to pain. I guess this is really lettig go.

Pinanuod ko ang kotse nyang lumalayo sakin.

Thunder came na para bang nakikisimpatya sakin. Bumuhos ang malakas na ulan. Everyone arounds me run to shelter themselves from getting wet from the heavy rain as i stand there crying.

Sa kabila ng malakas na patak ng ulan ay rinig na rinig ko pa ang pagtunog ng telepono ko. I pick it up when i see Iya's name.

"Dont come home Erin. Mom and dad said they will abort your baby" i heard Iya said as she cried vehemently from the other line.

Nabitawan ko ang telepono ko at timingin sa langit. Ano bang nagawa kong kasalanan para magkaganito ang lahat? For a moment i just want the thunders to hit me and take me out to life. I was lifeless. Alive but barely breathing. Gustong gusto ko ng bumitaw.

My thoughts subsided when an umbrella covers me from the rain. I look up at the man that covers me just to be dissappointed that it's not Jett.

"Simon.."

--

Hey my swagers ♥ i just want you to know guys that im going to publish it all now. Sana naman mag leave kayo ng comments about the chaps. I just want to know if i make you kilig, cry or what.

I satisfy your endorphine hormones so please satisfy my heart by giving comments. Give me a penny for not making you wait for a long update.

I want to communicate with you guys. Thankyou.