Supernova ||| Seulgi&Wendy

pink ocean

21 Mayıs

Pembe bir okyanusta gibiyim. İlk başlarda yüzme işi tamamdı ama artık yüzmeye gücüm bile yetmiyor. Her an boğulabilirdim. Aslında pembe suda beni hayatta tutacak bir şey vardı. Tabi beni boğacak olan da pembe suydu. Pembe su sanki sendin. Beni hayatta tutan şey sendeydi ama beni ölüme götüren şey de sendeydi.

Bugün yıldönümümüzdü ve sen muhtemelen unutmuştun. Saat akşam yediydi ama sen evimize bile daha uğramamıştın. Sabah ben uyurken çıkmıştın. Yani seni bu özel günde görememiştim bile. Çok sinir bozucuydu.

Saat 9 olduğunda kendimi tutamamıştım ve sinirimi bir kenara fırlatmıştım. Sen ararsın diye yanımdan ayırmadığım telefonumu alarak rehberden seni buldum. Derin bir nefes alarak ara butonuna bastım. Bir kaç çalışın ardından açmıştın.

"Efendim bebeğim?" Yanından gelen kahkaha seslerini duyduğumda kenara fırlattığım sinirim tekrar benimle bütünleşmişti. Nolurdu sanki bir gün güzel geçse?

"Nerdesin?" Fazla sert olduğunun farkındaydım fakat umursamamıştım. Bir an olsa bile ben de sinirli olmak,sana hesap sormak istiyordum.

Yüzüme kapatılan telefona bakılırsa kötü bir fikirdi. Olsun, yine de bugün sen bile beni üzemezsin birtanem.

Gülümsüyordum ama kalbimde kırılan şeyleri hissediyordum. Seslerini işitiyordum. Ben heyecandan atan kalplerimizin sesini duymak istiyordum bugün,böyle olmasını değil.

Sen yıldönümümüzü unutmuştun. Gerçi sorun olmaz,beni unutmadığın,hayatından silemediğin sürece sorun yok. Yeter ki sen benim yanımda kal,fiziksel olarak olması önemli değildi.

Bugün ise diğer günlerden farklıydı. Bugün zamanımızı birlikte harcamamıştık bile.

Vote atmayı unutmayın hehe~