SEVDİM SENİ BİR KERE

= 5. BÖLÜM =

Arkadaşlar bölümleri çok sık atamıyorum.
Kusura bakmayın ne olur
Ve okumaya devam edin.

İyi okumalar 💕👍☺☺

*****************************
" Siz sevgili misiniz? "

Evet bunu sormuştuk. Ama nasıl olurdu? Uzay bana birşey anlatmadan duramazdı ki. Uzakta olsak bile bana herşeyini anlatırdı. Ah Uzay ah ben şimdi senin başının etini yemez miyim? Görürsün sen.

Yaşadığım şoku atlatır atlatmaz Uzay'ın yanında aldım soluğu. Kaşlarımı çatmış yiyecek gibi bakıyordum. Ama haklıydım nasıl böyle birşeyi saklar ki benden?

Kolundan tuttuğum gibi mağazanın çıkışına doğru çekiştirmeye başladım. Tabii beyfendi haksız olduğundan sesini çıkartamıyordu. Mağazanın çıkışına geldiğimizde Uzay'a dönüp çemkirmeye başladım.

" Ya sen böyle birşeyi bana nasıl söylemezsin? "

" Arya bak söyleyecektim ama zamanın olmadı. "

" Öylemi zamanın olmadı demek Allah aşkına Uzay her zaman beraberiz konuşabilirdin benimle ya da telefon denilen bir iletişim cihazı var demi arayıp söyleyebilirdin. "

" Herşeyi sana söylemek zorunda mıyım ben ya istediğimi yaparım sanane kızım! "

" Tamam Uzay bundan sonra istediğini yap nasıl olsa bundan böyle senin Arya diye bir kardeşin yok! "

Sinirimden neredeyse ağlayacaktım. Arkamı dönüp durağa doğru yürümeye başladım. Tamam onu da anlıyorum ama bana anlatması lazımdı ben ona herşeyimi anlatıyordum. Çocukluğum onunla geçmişti abim olmadığı için o'nu sürekli abi yerine koyardım. Bana anlatmaması önemli değil tamam yani birazcık önemli olabilir ama bana bağırması ve * sana herşeyi anlatmak zorunda mıyım? * demesi işte beni bu daha çok üzdü. Biz birbirimizden hiçbirşey saklamayacağız diye söz vermiştik.

Dolu dolu gözlerle gelen otobüsün numarasını okunmaya çalıştım. Pek beceremesemde otobüs durakta durunca bizim oturduğumuz semt'e gittiğini gördüm ve bindim. Neyseki otobüs boştu ayakta beklemeyecektim. Kartımı okutturup arka taraflarda bir yere oturdum. İnmesi kolay oluyordu.

Bizim mahalleye yaklaştığını görünce ayaklandım ve durması için kapının üstündeki küçük düğmeye bastım. Durağa gelince durdu ve bende kendimi dışarı attım. Yoldan karşı tarafa geçip eve doğru yürümeye başladım. Evin önüne gelince zile vasıp beklemeye başladım. Kimse açmayınca tekrar bastım.

" Geldim geldim çatlama "

İçeriden annemin sesi gelince gülmeye başladım hayır yani ya başka biri olsa ah annem ah.

Annem kapıyı açıp geçmem için biraz geriye doğru çekildi. Ne kadar çok bağırıp, terlik ve oklava atsada seviyordum ben bu kadını.

" Nasılsın annem "

" İyiyim çocuğum sen nasılsın "

" Çok şükür be annem bende iyiyim " deyip içeriye geçtim. Sonuçta bugün olanları anneme anlatmalıydım. Ben anlatmadan duramazdım ki ya anneme ya da Begüme anlatırdım. Tabi birde Uzay vardı ama onunla bu aralar konuşmasam daha iyi.

" Anne gelsene bir konuşalım azcık ne zamandır konuşmuyoruz anne-kız "

" Hayırdır yine ne oldu anlat bakalım "