*Tok*tok*tok*
“Hmmmm….” I lazily open my eyes.
What the hell its only 7:00 am in the morning.
I got up and open the door.
“Goodmorning ma’am areli”- one of the maids.
“ahm bakit?”- walang ganang sagot ko. Sheez nasira ang tulog ko -.-
“Andito po ang mom at dad nyo. Hinihintay po nila kayo sa dining room.”
Seriously? Bakit sila andito?
“ill follow” at sinara ko na ang pinto.
Dumiretso nako sa c.r para ayusin ang sarili.
What brings them here? Ang alam ko nasa france sila ngayon for their business trip.
Naabutan ko sila sa dining room usually with their office suits. Hinahanda nan g mga maids ang breakfast. Nakaupo nadin don ang si Arcel, my younger brother.
“Tricia..”- bati ni mom.
Nag beso lang ako sakanila ni dad at umupo na sa tabi ni Arcel. Mukang naaalimpungatan pa yata.
“Ahm mom dad why youre here?”- pagsisimula ko ng conversation.
Humigop muna ng kape si mom bago sumagot.
“May problema kase sa isa sa company natin sa Palawan kaya napilitan kame ng dad mo na umuwi…but for a week lang naman were going back to korea for our business trip in france”-mom.
I thaught so… -.-
“So how are the two of you?”-dad.
“were fine dad.”- ako.
**
Pagkatapos naming mag breakfast umalis narin sila papuntang Palawan. Binigyan lang kami ni dad ng extra money for some stuffs daw. Well ala naman akong kailangang bilhin. Sanay nako kala mom at dad, that’s their routine eversince were young. Masyado silag workaholic. Mas importante pa nga yata yung trabaho nila kesa samen.
Tss. Too much for the drama.
Bumalik nako sa room.
Umupo nalang ako sa studytable at saka kumuha ng sheet of paper.
Nagsulat lang ako ng nagsulat.
Dito ko sinusulat yung mga bagay na di ko sinasabi.
Yung mga bagay na takot akong ilabas.
Atlease kapag nagsusulat ako gumagaan ang pakiramdam ko.
Naging habit ko na nga itong gawin e.
Teka hindi pa pala ko nagpapakilala.
Im Tricia Areli Samson, 16 years of existence. Im an incoming 1st year college student @ Crossford University, a university for elites. May isa kong kapatid na lalaki si Kenichi Arcel Samson, isang taon lang ang tanda ko sakanya at were on the same school. I love writing in a sheet of paper. Im not Talkative. Halata naman siguro -.- and yea im the cold type of person. I least socialize with other people but I have my circle of friends and they are so different compare to me.
Well to sum it up. My life is boring.
BINABASA MO ANG
sheet of paper (edit)
Teen Fictionthere are actually small things that brings you into a bigger world