"Ben insanlarla pek işi olmayan onca insanın içinde gidip yalnızlığın elini tutmuş aciz bir insandım. Sonra,sonra biri geldi.Ben kendimi ararken sokaklarda gidip bu şehrin en çıkmaz sokağında onu buldum.Bir daha bırakmamak üzere tuttum ellerini.Ama o bıraktı ellerimi,beni beraber çıktığımız ve o "AŞK"denen yolda öylece bıraktı ve geri döndü.Ben ise artık güneşin tam manasıyla doğmayacağını bilerek gökyüzüne baktım ama gökyüzüne vurulmadım,denize baktım ama dalgalarda boğulmadım kısacası ben onu bu kalpte bulunan kör kuyuya attım ve çıkmasına izin vermedim.
O bu kalpte müebbet,
Daha başka var mı moral bozacak muhabbet?..."Cidden böyle mi düşünüyordu?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Son Bir Rica:Hatırlama
Teen FictionBirden bire ortaya çıkan ve anında kaybolan 'MUTLULUK'... Bizimde görevimiz giden mutluluktan kalan 'KARANLIĞI' yaşamak...