Geen raad

Hoofdstuk 1

'Sorry Jill, we kunnen niet meer verder gaan samen. Ik voel niet hetzelfde, als wat jij voor mij voelt.' Zegt Bram. De jongen van haar atletiek vereniging waar ze al heel lang een crush op heeft. Op atletiekkamp leek alles zo goed te gaan. Maar zoals gewoonlijk loopt alles weer anders zoals ze hoopte. 'Vast een ander op het oog?' Zucht Jill. Bram trekt een wenkbrauw op. 'Tuurlijk niet, ik heb gewoon geen gevoelens voor je, klaar.' Bram draait zich om, stapt op zijn fiets en fietst weg.

Daar sta ik dan, verlaten en alleen. Ik stap op mijn fiets en fiets naar huis. Waar mijn humeur niet erg beter van word. De laatste tijd heb ik namelijk vaak ruzie met mijn ouders. Ze zeggen dat het door de puberteit komt, maar ik denk zelf omdat ik me gewoon eenzaam voel en dus mijn gevoelens op hun uitstort. Ik zet mijn fiets in de schuur en loop de woonkamer binnen. Mijn hond Balou komt op me afgerend. Ik geef hem een aai over zijn bol en loop door. Balou begint te piepen. 'We gaan straks wandelen.' Zeg ik tegen hem. Vrolijk, kwispelend gaat Balou in zijn mand liggen. Ik sprint twee trappen op naar boven en duik achter mijn aardrijkskunde boek. Volgende week beginnen mijn examens. Als ik mijn diploma haal ga ik klassenassistent studeren, ik ben namelijk dol op kinderen en het leren van nieuwe dingen aan kinderen. Na een uur sla ik mijn boek dicht. Beneden hoor ik de deur dicht slaan. 'Hoi!' Hoor ik mijn vaders stem galmen door het huis. Ik roep hoi terug en loop naar beneden. 'Is Balou al uitgelaten?' Vraagt mijn vader. Ik schud mijn hoofd. Papa zucht. 'Wij zijn niet zijn enige baasje. Jij mag ook heus wel voor dat beest zorgen.' Zegt mijn vader geïrriteerd. 'Ik was net van plan hem uit te laten. Mijn examens gaan momenteel even voor.' Zeg ik kalm terwijl ik Balou's riem pak. Binnen kook ik van woedde. Ik maak Balou vast aan zijn halsband en loop de deur uit. Ik bots op tegen mijn zusje Julie, die net naar binnen wilde lopen. Julie is 14 jaar, zij is thuis het engeltje. Alles was zij doet, is goed. Volgens mijn ouders dan. We begroeten elkaar snel en ik loop weer verder met Balou. Na een kwartier lopen, gaan Balou en ik weer richting huis. Ik maak Balou los die vrolijk de huiskamer in huppelt. Ik kijk op mijn horloge. Het is 4 uur. Ik loop naar boven en trek mijn werkkleding aan. Vandaag moest ik extra werken, van 5 uur tot 8 uur. Daarna heb ik gelukkig weer tijd om te leren. Eenmaal omgekleed loop ik naar beneden. Ik zeg mijn ouders gedag en fiets richting de McDonalds.

Als ik binnenkom slaak ik een diepe zucht. Eigenlijk heb ik helemaal geen zin om extra te werken. Ik loop naar de manager om te vragen waar ik moet staan. Ik voel ogen in mijn rug branden. Maar ik draai me niet om. De manager wijst me naar de keuken, waar ik de broodjes moet dressen. Als ik me omdraai zie ik dat een nieuwe jongen naar me kijkt. Hij is lang, heeft donkerblond/bruin haar en mooie bruine ogen. Ik lach vriendelijk naar hem en loop snel door naar mijn plek.
Het was een drukke avond, ik klok mezelf uit en kleed me om in de kleedkamer. De nieuwe jongen is ook vrij. Als ik me heb omgekleed zeg ik de collega's die ik tegenkom zeg ik gedag en loop snel de McDonalds uit. Achter me hoor ik voetstappen. Ik buig me over mijn fiets en haal hem van het slot af. Ik kijk op en kijk recht in de ogen van de nieuwe jongen. Hij zet een klein glimlachje op. 'Werk je al lang hier? Je deed het echt goed net.' Vraagt de jongen. Ik knik. 'Zo'n ander halfjaar denk ik.' Antwoord ik op de jongen. Hij knikt. 'Mijn naam is Milan.' Zegt de jongen. 'Jill.' We schudde elkaar de hand. Ik stap op mijn fiets en wil wegrijden. 'Wil je misschien samen fietsen?' Vroeg hij. 'Eh.. Ja hoor.' Antwoord ik op hem. Onderweg hebben we wat gepraat over op welke school we zitten, over examens, vervolgopleidingen etc. Ik zeg Milan gedag en rijd door naar huis. Eenmaal thuis aangekomen, loop ik door naar boven om verder te studeren. Ik lig op bed. Biologie is een leuk vak, alleen het is zo enorm veel. Tijdens het leren, vallen mijn ogen dicht en val ik langzamerhand in slaap.