Geen raad

Hoofdstuk 2

Ik draai me om en voel iets plakken aan mijn wang. Langzaam open ik mijn ogen. Het is een bladzijde van mijn biologie boek. Ik haal het voorzichtig weg van mijn gezicht en laat mijn ogen wennen aan het licht. Ik draai me om, om mijn telefoon te pakken. 'Een nieuw vriendschapsverzoek.' Staat er in mijn scherm. Ik open mijn Facebook en zie dat Milan mij toegevoegd heeft. Ik accepteer zijn vriendenverzoek. Ik sta op uit bed en loop naar beneden. Gelukkig heb ik nog een paar dagen vakantie, dan kan ik in ieder geval nog veel leren. Beneden pak ik een kom en vul deze met muesli en yoghurt. Julie komt naar beneden gestrompeld. Ze ziet er moe uit. 'Laat geworden?' Vraag ik aan haar. 'Een beetje.' Zegt ze en ze krijgt een glimlach op haar gezicht. 'Vertel, wat is er gebeurd?' Zei ik. Julie maakt haar ontbijt klaar en komt naast me op de bank zitten. 'Gister kwam ik Bram tegen. Hij zag er nogal chagrijnig uit.' Begon Julie. Ik voel de bui al hangen, maar doe alsof ik geïnteresseerd ben in haar verhaal. 'We gingen in de stad even wat eten en drinken. Daarna gingen we met een paar mensen nog naar de film. Toen bracht hij me thuis en hebben we gezoend.' Zegt Julie met een grote glimlach op haar gezicht. 'Leuk Juul, ik ben blij voor je!' Zei ik tegen haar. 'Hmpf, en hij had geen oog voor een ander zei hij.' Denk ik in mezelf. Julie was alle details aan het vertellen, terwijl ik maar met een half luisterend ook luister. 'Ik heb gister ook iemand ontmoet, op werk. Hij heet Milan.' Zei ik tussen haar verhaal door. Julie wiebelt met haar wenkbrauwen. 'En, is hij leuk?' Vraagt Julie. Ik haal mijn schouders op. 'Ik denk het?' Zeg ik met enige twijfel in mijn stem. Ik sta op. 'Ik denk dat ik maar weer eens ga leren.' zei ik. Ik prop de laatste paar happen in mijn mond en zet mijn schaaltje in de keuken. Terwijl ik de trap op loop toets ik het nummer van Bram in. De telefoon gaat over. 'Hee Jill, alles goed?' Zegt Bram als de telefoon een paar keer is over gegaan. 'Kon beter. Dacht dat je geen oog had voor een ander?' Zei ik bot. Ik hoor een zucht aan de andere kant van de lijn. 'Julie kwam ik gister toevallig tegen. Ze maakte me weer vrolijk, want ik voelde me een beetje rottig na ons gesprek.' Zei Bram. Ik lach. 'Hoezo zou JIJ je rottig moeten voelen? Volgens mij ben ik degene hier die als het ware gedumpt werd.' Zei ik boos. 'En dit is dus precies de reden waarom, je doet moeilijk om de kleinste dingen. En je bent enorm hebberig als je iemand gevonden hebt die hetzelfde voor jou voelt. Tuurlijk voelde ik wel wat voor je. Maar het werd me teveel. Jouw zusje in tegenstelling is heel anders daarin dan jij.' Zei Bram bot terug. Het bleef even stil. 'Ik moet gaan.' zei ik en ik hing zo snel mogelijk op. Achter mijn ogen voel ik tranen branden. Ik kijk in de spiegel en zucht. Ik veeg de tranen die langzamerhand uit mijn ooghoeken rollen weg. 'Je zult moeten veranderen.' Zeg ik zacht tegen mezelf. Met die gedachten ga ik verder met leren.

Na een paar uur achter elkaar door te hebben geleerd pak ik mijn telefoon. Ik heb een berichtje van Bram en van iemand op Facebook messenger. Ik open eerst het gesprek met Bram, waarin hij zegt dat het hem spijt voor wat hij zei. 'Maakt niet uit, je hebt mijn ogen geopend.' Stuurde ik terug naar hem. Ik open mijn Facebook messenger en krijg een klein glimlachje op mijn gezicht als ik het berichtje open.