Geen raad

Hoofdstuk 4

- 2 weken later -

Met een zucht sta ik op vanuit mijn stoel. Eindelijk zit het allerlaatste examen (biologie) er dan op. Ik wacht buiten op Emma, Liv en Thirza. Na een kwartier komt Liv naar buiten gelopen. Ik zwaai met mijn armen om haar blik op te kunnen vangen. Ze ziet me staan en komt naar me toe lopen. 'Hoe ging het bij jou?' Vroeg ze aan me. 'Ik vond dit vak het makkelijkst tot nu toe.' Glimlach ik. Liv knikt instemmend met me mee. Ze kijkt me aan. 'Twee weken geleden hè, toen we op het terras zaten. Zat je opeens stiekem te lachen. Had je weer iemand gezien?' Lacht Liv. Ik krijg lichte blosjes op mijn wangen. 'Ik keek toevallig langs je en ving zijn blik op. Toen gaf hij een knipoog en glimlachte naar me. Dus.. Ja ik weet niet, werd er gewoon verlegen van.' Zeg ik terwijl ik met mijn haar speel. Liv glimlacht. 'Maar ik zal hem vast niet meer zien.' Zucht ik en rol met mijn ogen. 'Zeg nooit, nooit. Misschien komt jullie eerste echte ontmoeting nog wel.' Zegt Liv en geeft me een knuffel. Ik glimlach dankbaar naar haar. Na 10 minuten nog gepraat te hebben met Liv, komen ook eindelijk Emma en Thirza aangelopen. 'Hoe ging het?' Vroeg ik aan ze. 'Hij was wel pittig, vond ik.' Zegt Thirza. 'De se's waren veel moeilijker joh! Dit was niks.' Zegt Emma.
We praten nog een half uurtje na over het examen en gaan vervolgens naar huis. Liv en ik fietsen zoals gewoonlijk weer samen naar huis toe. 'Ik vraag me soms echt af hoe alles gaat lopen als we allemaal op het mbo zitten.' Zeg ik. Liv knikt. 'Hopelijk blijven wij in ieder geval contact houden met elkaar.' Glimlacht ze. 'Dat zal vast wel zo zijn. We wonen nog geen 10 minuten fietsen bij elkaar vandaan.' Zeg ik. We komen op het kruispunt waar onze wegen scheiden. We geven elkaar een knuffel en gaan ieder onze eigen weg. Ik trap door en ben binnen 5 minuten thuis. Ik zet de fiets in de schuur en loop naar de tuindeur. Mama zit op de bank. Ze kijkt op als ze ziet dat ik binnen kom lopen. 'En? Hoe ging het?' Vroeg ze aan me. 'Het ging best wel goed.' Antwoord ik op haar terwijl ik mijn jas ophang in de hal. 'Nog een weekje en dan horen we de uitslag.' Zegt mama opgelucht. De laatste paar dagen heeft ze me veel geholpen met leren en overhoren. Ik knik naar haar. 'Oh schat, wil jij Balou uitlaten? Dan kan ik even boodschappen doen zo.' Vraagt mama lief. 'Ja hoor mam.' Zeg ik. Ik pak mijn jas weer van de kapstok. Als Balou zijn riem hoort rammelen, komt hij zo snel mogelijk naar me toe gerend. Ik maak de riem vast aan zijn halsband. 'Tot zo.' Roep ik. Ik trek de deur open en loop naar buiten met Balou. Een paar straten verder zie ik een paar jongens staan. Ik kijk even naar ze op, maar kijk gelijk weg om geen oogcontact te maken. 'Hè, wacht. Zag ik dat nou goed?' Denk ik in mezelf. Ik kijk weer naar de jongens, om te kijken of ik het goed zag..