KUM SAATİ

HAYAT...

Bir düş kırıklığımıydı yoksa bir derskitaplığımı?yıllar geçmiş üstünden ama unutulmuyor.
Kurtmu olmalıydım kuzularlamı yaşamalıydım? Kafire karşı kurt,mazluma karşı kuzu. Evet aradığım tamda buydu kaybettiğim anne ve babamın benden bekleyeceği,ALLAH'ın benden isteyeceği şey tamda buydu...

Günmü gecemi bilinmez,ama artık tek başına bir delikanlıyım.ailemi o kara gecede Rab'ba teslim ettim. Babam,annem ve abim.

Şimdi yüzler aynı,gözler farklı,bakışlar aynı,gülüşler farklı. Nasıl bir karmaşada,nasıl bir yolda yürüyorum hafsalam almıyor. Simam güneşli bir ovayken ruhum karakalem bir portre gibi. Hiç kara kışta ateşlerden evin oldumu? Yazın ortasında kalbin buz tuttumu peki? Ben en delisini gördüm...
BİTMEYEN KARMAŞA

Musab!!!

Musab!!!
Duy beni,bak buradayım.
Bak Musab,gör beni,duy derinlerden gelsede şu sesimi.
Hadi ellerini uzat,çıkar beni bu karanlıktan...

Yine kan ter içinde uyandım bitmek bilmeyen karanlık geceme. Bu ses nereden geliyordu? Her gece suretine ulaşamadığım,şiddeti kulaklarımı tırmalayan o ses neden bırakmıyordu peşimi? Bilmiyorum;
İlk rüyada annem sanmıştım. Ne çok isterdim kabus değil de annemin,babamın veya abimin olduğu bir cennet divanı olmasını.
Ne çok özlemişim meğer annemin rahiyasını,babamın çatık kaşlarının altındaki puslu, siyah gözlerini ve abimin ben korkmayım diye sımsıkı sarılmasını. Ama çok geçmeden gerçeğe uyanmıştı gözlerim ve anladım ki bu ses ne annemindi ne de tanıdığım herhangi birinin...
Uyandım...
Hasret kaldığım uykumdan,yarım bıraktığım hayata... Tam 1 ay önce kaybettiğim fakat gidişine alışamadığım halamın yokluğuna uyandım. Belkide yarınlara uyandım. Hızla içimde büyüyen ALLAH aşkına,derin bir huşuyla uyandım bugün.
Halamıda kaybettim,bana ailemi hatırlatan,anlatan ve yaşatan o cüssesi küçük,gülüşü sıcacık son ferdi de kaybettim. Ailemin eksikliğini hissettirmemek için bir gün bile bana kızmayan,beni hayata bağlayan,hayatı anlamama yol açan o güzel kadını...
Sanki herşey üst üste gelmek zorundaydı. Beni bulmak zorundaydı yalnızlık yada aslında doğduğumuzdan beri yalnızdık. Bu hazımsızlık beni çıkışı olmayan düşüncelere,sonu gelmeyen ümitsizliklere taşırken tanıdım onu!!!
OSMAN ÖMER YILDIZ...