This isn't real love (Niall Horanfanfic)

#003

Ik deed snel nog wat make-up op voor ik de deur uitliep opweg naar Starbucks, gelukkig was het maar vijf minuutjes wandelen dus  hoefde ik geen taxi te nemen. Ik liep mijn vertrouwde straat uit en zag meteen op de hoek de Starbucks al liggen, ik wandelde ernaartoe toen ik plots twee handen voor mijn ogen voelde waardoor ik niets meer zag "Rarara, wie ben ik?" ik kreeg meteen een glimlach opmij gezicht door Jorina haar intonatie en hoorde haar ook al lachen, ik draaide me om en trok haar meteen in een knuffel. "Wow, het is al zolang geleden! Ik heb je hier echt gemist, het was hier zo saai." Jorina eindigde pnze knuffe en keek me blij aan. "Laten we iets gaan drinken in dr Starbucks, dan kunnen we wat bijpraten." stelde ik voor toen we beiden verder naar de starbucks begonnen te wandelen. Bij de starbucks  aangekomen nam ik de klink vast en duwde op de deur maar ik kreeg hem niet open. "Hahaha, slimme dat je ook bent. Het is vandaag gesloten." Jorina stond me daar uit te lachen terwijl ze naar een blaadje aan het raam aan het staren was. ik ging naast haar staan en zag keek op het blaadje waar 'gesloten wegens werken' opstond. "Nou, dan doen we wel iets anders." ik haalde mijn schouders op en keek dan naar Jorina die waarschijnlijk wel weer een goed idee zou hebben. "Omg, ik weet het! Waarom gaan we niet gewoon wat gaan shoppen in Londen?" en zoals ik al dacht kwam ze inderdaad al weer af met een briljant idee. ik grijnsde wanneer ik een taxi zag passeren en meteen verstond ze wat ik van plan was. We begonnen samen achter de taxi te lopen en schreeuwden de longen uit ons lijf zodat hij ons zou opmerken, alleen hielp het niet veel. Ik begon met zwaaien en springen toen Jorina haar evenwicht verloor en de grond naderde "Misschien nemen we toch maar beter een bus." zei Jorina die haar lach niet meer kon inhouden en niet meer kon opstaan door haar slappe lach, ik kon mezelf ook niet meer inhouden met lachen en meteen was heel de buurt gevuld met het geluid van ons gelach. Ik hielp Jorina opstaan en we namen snel de bus die aan de halte aan het wachten was op ons.

*

"We zijn er bijna, we zijn er bijna maar nog niet helemaal. We zijn er bijna, we zijn er bijna maar nog niet helemaal." zongen Jorina en ik toen we bijna aan de halte van de Oxfordstreet waren, iedereen in de bus keek pns raar of geïrriteerd aan maar dat kon ons niet schelen en we bleven gewoon verder zingen tot de bus onze halte bereikt had. We sprongen meteen recht verlieten de bus toen de deuren opengingen. "Gaan we eerst iets eten? ik hen echt wel honger." vroeg ik terwijl ik mijn beanie en zonnebril opzette zodat ik niet herkend zou worden. "Oke, zullen we daar in die broodjeszaak wat halen?" Jorina wees naar een winkeltje wat verderop, ik knikte en samen liepen we richting het winkeltje. We liepen de broodjeszaak in e werden meteen ontaald door een vriendelijk mevrouw die waarschijnlijk iets in de 30jaar oud was. "Kan ik jullie helpen?" de mevrouw keek ons vriendelijk aan terwijl ik naar de kassa toe liep. "Doe mij maar eem broodje met brie en honig en een fanta alstublieft." zei ik terwijl ook Jorina nog wat zag twijfelen. "Doe mij maar hetzelfde."  de mevrouw knikte vriendelijk terwijl ze startte met de broodjes te maken. Ik liep naar een tafeltje terwijl ik mijn jas, mijn beanie en mijn zonnebril afdeed en op een stoel ging zitten recht tegenover Jorina.

-------------------------------------------

ik weet niet of het een lang stukje is of niet deze keer maar ik doe mijn best :D

Want er was vorige week iemand die zei dat ik beter wat langere hoofdstukken schrijf, en ik weet van mezelf dat ik niet rap upload dus als ik langere stukjes schrijf duurt het wel wat langer, maar ik ga proberen om elke week toch zeker een hoofdstuk up te loaden :-)  xx