This isn't real love (Niall Horanfanfic)

#005

Eenmaal thuis aangekomen loop ik meteen richting mijn kamer waar ik mijn schoenen uitschop en op mijn bed ga liggen. Normaal was het gepland dat Jorina bleef voor een sleepover maar door mijn humeur heb ik zowat al alles verpest vandaag. In de auto ben ik ook tegen haar uitgevlogen toen ze me ongelijk gaf hoe ik over de jongens dacht, waarna mijn moeder ook nog volgde toen Jorina de auto uitgestapt was. Ik weet dat ik soms echt grof en uitvliegend kan zijn maar deze keer komt het dan toch ook allemaal door dat rot management. Ik ging rechtzitten op mijn bed en nam mijn gsm om mijn twitter eventjes te checken. Ik keek even door de tweets die een paar van mijn fans me hadden gestuurd en stopte bij iemand die vroeg of ik nu met Harry date of niet waarop ik meteen antwoordde.
Nee, we daten niet. X

Ik overdacht me geen moment en verzond meteen mijn tweet naar het meisje. Nu vragen jullie zich waarschijnlijk af waarom ik een x'je stuur naar iemand die ik niet ken, dit doe ik dus omdat het een fan is en ik altijd vriendelijk tegen hen blijf aangezien ze er altijd voor me zijn. Ik stak mijn gsm weer weg en ging weer op mijn bed liggen waarna ik na een tijdje rustig in slaap viel.

***

De volgende ochtend werd ik wakker door een lekkere geur die zich in mijn kamer verspreidde. Ik besloot eventjes te blijven liggen sloot mijn ogen weer tot ik plots weer wakker geschut werd door geklingel van glas, ik stond meteen op en liep naar de keuken waar ik mijn moeder een gebroken bord zag opruimen. "Goeiemorgen mam." "Goeiemiddag zou ik eerder zeggen, heb je nog niet gezien hoe laat het is? Ik ben al bezig met het avondeten." Was het dan al zo laat? Ik keek even op de klok die aangaf dat het al bijna vier uur was. Meteen liep ik naar boven waar ik een douche nam en me aankleedde. Ik deed snel nog wat mascara op en liep naar de voordeur die ik meteen opentrok. "Laurence, waar ga je heen?" hoorde ik mijn moeder nog roepen maar ik stond al buiten en trok al snel de deur dicht. Ik wist eerlijk gezegd toch niet waar ik heen ging en anders zou ik al haar gezeur dat ik voorzichtig moet zijn en blablabla weer moeten aanhoren, ik ben tenslotte oud genoeg om te beslissen wat ik zelf doe. Ik liep naar het park toe en liet me op een bankje glijden dicht bij het speelpleintje waar ik vroeger veel speelde. Een lach vormde zich nu rond mijn lippen als ik dacht hoe gemakkelijk het vroeger als klein kind wel niet was, nooit geen zorgen of problemen. En als ik dan een zorg had was het omdat ik geen mooie kleertjes had voor mijn pop of omdat ik beer kwijt was. Ik zag hoe twee kleine kindjes aan het schommelen waren en het uitschaterden van het lachen. Meteen werd uit mijn gedachten geschud door mijn mobiel die ik in mijn broekzak voelde trillen. Ik keek meteen op mijn mobiel en zag dat ik door een onbekende gebeld werd en besloot toch om op te nemen.

La: Hallo, met Laurence.

on: Oh, ben ik blij dat je opneemt! Ik dacht dat je niet voor mij zou opnemen!

La: Met wie spreek ik? En waarom zou ik niet voor je willen opnemen?

on: Omdat je mij haat.

La: Kun je me alsjeblieft gewoon zeggen wie je bent!

on: Louis, je weet wel die arrogante zak van in One Direction.

La: Hoe bedoel je 'arrogante zak?'

Lo: Volgens jou ben ik dat waarschijnlijk wel aan jou gedrag van gisteren te zien.

La: Het spijt me. Het was gewoon mijn dag niet gisteren en ik had het niet op jullie moeten afreageren, ik wil gewoon Harry niet daten. Hoe kom je eigenlijk aan mijn nummer?

Lo: Laten we afspreken om binnen een halfuur aan de Starbucks te staan.

Nog voor ik antwoord kon geven had hij al afgeduwd wat betekende dat ik wel moest gaan, hij antwoord niet eens op mijn vragen. Natuurlijk dat hij dan wel best arrogant is. Ik stond op en begon aan mijn weg richting Starbucks, ik zou er wel te vroeg zijn maar dat maakt me niets uit.

Heeyyy mensen!
Hier weer een nieuw stukje!
Sorry voor het lange wachten :( xx