Vücuduna saplanan mermiyle birlikte yayılan kan gibi yayıldı Eva mermer zemine. Olan biteni kavrayamıyordu, bağırmak çığlık atmak istiyordu ama sanki felç geçirircesine olduğu yerde hareketsiz yatıyordu.
Dışarıda artarda silah sesleri patlarken Eva, kendini bir sis yumağının içinde buldu. Elini uzatmaya,geçmişi ardında bırakmaya korkuyordu. Eva,adeta kendi benliğinin içinde yürüyordu,o anda evrende ondan başkası yoktu sanki, varlığının her zerresiyle kavramaya çalıştı ama boşluğa düşermiş gibi hissetti kendini sanki hiç bitmeyecek gibi,tekrar ve tekrar...
**********
Mehmet silahı tutan kişiye bir tekme savurdu ve silahın "klik" sesi tüm kafeyi doldurdu. Vuran adam doğruca dışarı kaçarken Mehmet yere çöküp Eva'yı kollarının arasına aldı,bir sıcaklık hissetti; kan. Eva'nın kafasından yoğun ve sıcak bir biçimde kan akıyordu,naptığını bilemez halde bağırmaya başladı.Eva'sı biricik Eva'sı onu bırakıp gidemezdi, onu bir kez daha kaybedemezdi. Şimdi daha iyi anladı Eva'nın hissettiklerini,tıpkı onu terkedip gittiği zaman onun hissettiği gibi şimdi aynısını bu sefer Mehmet hissediyordu. Bir an için tüm varlığını Eva'yı kaybetmekten delicesine korktu.Ambulans'a binmeden önce son yaptığı şey Eva'nın kanlarla hâlâ ıslak olan saçlarını öpmek oldu.
**********
Gözyaşlarıyla doludur hastane duvarları,ve daha fazla inanan görmüştür ibadethanlerden. Ameliyathaneden gelecek olan bir haberi beklerken görüşü bulanıklaştı Mehmet'in artık nefes alıp verişleri de iyice düzensizleşmişti. Çok değil sadece birkaç saniye sonra göz pınarlarındaki yükten kurtuldu,ah Eva da bir an önce kurtulsaydı şu halinden. Artık nereye baksa ondan gelecek bir haberle doluydu aklı,ruhu,nefesi. Acaba ayrılarken Eva da aynen böyle mi hissetmişti,yorgun,mutsuz ve çaresiz...
Tam o sırada ayak sesleri duydu koridordan; annesi Meryem Hanım ve babası Mesut Bey gelmişti.Koşup Ece'nin yanına gittiler,kızın gözleri ağlamaktan harap olmuştu.Annesiyle uzun uzun sarıldılar.Hıçkırık sesleri doldurdu koridoru.
-"Ahh kızım,melek kızım,nolduu sanaaa..."
-"Kalk Eva'mm kalk kızım gidelim nolur kalk nooluurr."
Biraz daha duramazdı burda Mehmet ,hava almaya ihtiyacı vardı.Yavaş ve sakin adımlarla merdivenlere yöneldi. Doktorlar hızla yanından geçip ameliyathaneye girerken Mehmet korkuyla yere çöktü. Kendini kaybetmeden önce duyduğu tek şey annesinin kızının adını söylerken attığı acı dolu çığlıklardı.
Bu bölümü desteklerini esirgemeyen canım arkadaşlarıma armağan ediyorum.Teşekkürler,iyi ki varsınız.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Güneş Yeniden Doğar mı?
RomanceGeçmişten gelen puslu sis perdesi şafak tutmaya yüz tutmuş geleceği hapsedebilir mi, tüm umutları,aşkı bir girdap gibi içine çekebilir mi? Üniversiteyi kazanmakla birlikte geleceğine umutla ve güvenle bakan Eva,öğrendikleriyle ruhsal bir çöküntü...
