You Will Be Dead!!! (Alt-F4)

CHAPTER 2

"MARIA CHRISTINA DIVINE DE JESUSSSSS!!!"

Ouch! >.< Ansakit sa tenga! grabeee naman makasigaw 'tong thunderstorm na auntie ko na 'to -_-

"tss. Auntie kulang ng Sophia." Pag-correct ko sa sinabi niya.

Tsk.tsk ang lakas ng loob isigaw ang pangalan ko kulang naman ang sinabi niya.

"Okay, Maria Sophia Christina Divine de Jesus--"

"It is Maria Christina Sophia Divine de Jesus." then I rolled my eyes.

"Whatever it is! Chris, ano bang problema mo at nangbugbog ka na naman?!"

Nandito nga pala kami ngayon sa Head Principal's office. Si Auntie Miya D. Ruiz ang head principal. At yung 'kami' ay - Ako, si Andrea, Onyok at yung ungas na lalaki.

I raised my left eyebrow. "Basta ang maipagmamalaki ko ngayon ay hindi ako ang nagpasimuno."

"Eh sino?" Auntie asked.

I looked at Andrea na nakatungo at parang takot na takot.

"Si Andrea ba ang nagpasimula?" She asked me.

"tss..Slow ka din noh? Tiningnan ko na nga si Andrea ibig sabihin siya yung nagpasimuno"

"Chris, can you please at least respect me? hay naku!" Asar na asar na sabi niya. "Bakit ka pa kasi nagmana sa pinsan mo na si Mikaela. tsk. tsk."

"Hindi ako nagmana sa kanya sadyang pareho lang ang genes na pinagmulan namin." I smiled. Si Mom at si Auntie kasi ganito din sa amin ng pinsan ko noong mga dalaga pa sila. Mga babaeng taga-Iraq LOL. Kaya di din nila kami masumbatan, Bwahahaha it runs in the blood of our family.

Napabuntong hininga nalang siya at ibinaling ang atensyon kay Andrea.

"Andrea, totoo ba ang sabi ni Chris?"

Of course! I'm not a liar.

"Natapakan ko lang naman po yung paa niya eh." Sabi ni Andrea.

Auntie looked at me.

"You know me auntie, ayaw kong nadudumihan ang sapatos ko like Mikaela, your daughter."

"I know. Pero di naman siguro tama na sigawan, sabunutan, at itulak sa arm chair at maputukan ng labi ang taong nakatapak sayo diba?"

"Auntie, si Mikaela anong ginawa niya sa nakatapak sa kanya?"

Natahimik si Auntie.

Paano ba naman, ang ginawa ni Mikaela sa nakatapak sa kanyang babae, sinabunutan ng sinabunutan hanggang halos maubos na ang buhok. Tapos inilubog ang mukha sa inidoro at pinagpunit-punit ang uniform. Tapos sinuntok pa niya ang mukha kaya nagka-black eye.

Eh yung ginawa ko nga, hindi ko naman masyadong sinabunutan tapos tinulak ko lang. Kasalanan ko bang tanga at lampa siya?

"Stop comparing dahil pagbalikbaliktarin mo man ang mundo mali pa rin ang ginawa mo." Sita niya.

Nagliwanag naman ang mukha ko nang marinig ko yun. "Does it mean ipapadala niyo na ako sa America?"

"No."

"Why? Look, napaiyak ko na ang lahat ng estudyante sa school na 'to. Ang dami ko ng kagagahan na ginawa and now I kicked Onyok I mean Mr.Santiago, and I hit Andrea and that guy." Tapos tinuro ko yung mayabang na lalaki, na para bang wala palaging pakialam sa mundo dahil wala palaging expression.

"Hindi ka pa din ipapadala sa America okay? Gusto mong magunaw ang mundo pag nagkasama nanaman kayo ni Mikaela?"

Si Mikaela kasi pinadala na sa America after halos patayin na niya yung leader ng gang na kaaway niya. Gusto ko sa America kasi nandoon siya.

"And Chris, anong ginawa mo kay Mr. Severo hah?"

"Mr. Severo? Who's that fuck?"

"I'm that fuck."

Napatingin ako sa nagsalita at hayyun nag-landing ang mata ko sa mokong na mayabang na manhid na lalaking night in shining armor ni Andrea -_-

"He is the son of our partner in this school. Mr. Anthony Severo is his father. Your dad's bestfriend."

"What the heck?! How come I haven't even meet him before?" Gulong-gulong tanong ko.

"I don't know. Chris, ang alamin mo kung paano mo maaayos ang gulo na ginawa mo."

"Ayoko nga. I'm a troublemaker and not a peacemaker, so why would I?"

"Chris!" Sigaw ni auntie. I just rolled my eyes.

"Just say sorry..." Napatingin ako kay Severo na biglang nagsalita. "...to him..." tumingin siya kay Onyok. "...and to her..." this time tumingin naman siya kay Andrea.

"No!" I stand up. "Hinding-hindi ako magsasabi ng sorry kahit kanino! NEVER!" Then I headed to the door and walked out.

As tears keep falling on my face. I will not ever say sorry to anyone. Yun ang pinaka-huling gagawin ko sa buhay ko. Fvck the anyone who invented that word 'sorry'. People keep saying sorry but they really not mean it. Worthless.

That word, I hate it so much. Yang 'sorry' na 'yan ang dahilan bakit naging bully ako, bakit naging walangya ako at bakit sumama ang tingin sa akin ng lahat ng tao.

Etong pinakikita ko sa lahat ng tao.. this isn't me.

HINDI AKO 'TO.

Tumakbo ako palabas ng gate ng school.

Hindi ko alam kung saan ako pupunta basta ang alam ko lang ay ayaw kong may makakita sa akin na kakilala ko.

I keep on running and running until---

*Peeeeeeeeeeeep* - Car blowns its horn

*Booogshh*

My body floats in the air then suddenly the gravity attack and then I hit the warm hard sement and all turns black.