Zombie World

Bölüm 1:Olayların Başlangıcı

O sabah her sabah gibi erken kalkmıştım.Annem kahvaltıyı hazırlamıştı ailecek kahvaltı yaptık.Sonra anneme babam nerede dedim annem bana onun işi varmış erkenden çıktı dedi.Babam emniyet müdürüydü sürekli böyle işleri olurdu.Bende salona geçip televizyonu açtım tam o sırada birden haberler geliyordu.Televizyonlar zombi zombi diye bağırıyordu ilk başta inanmamıştım ama babam telefondan bizi arıyıp hemen gelmemizi söleyince korkmaya başladım.Anneme sarıldım.Annem bana herşey yoluna giricek dedi.Ama ben korkuyordum.Dışarıya çıktığımızda herkes buradan kaçmaya çalışıyordu.Bizi dışarıda bir polis arabası bekliyordu.Hemen bindik polis arabasına bizi karakola götürdü.Karakolda babam bizi karşıladı.Orada diğer polislerin çocuklarıda vardı.Babam git arkadaşlarınla dur dedi bana bende hemen karakolun içine gittim karakolun içine gittiğimde içeride Musa Buğra Ecem Ve Furkan vardı.Furkan benim en yakın arkadaşımdı.Hemen yanıma gelip burda olup bitenleri bana sordu bende bilmiyorum dedim.Neyse günler böyle geçti.Dışarıya çıkma iznimiz yoktu.Dışarıda neler olduğunu bilmiyorduk.Birgün Furkan yanıma gelip bana dediki kanka artık dışarıya çıkalım ben merak ediyorum neler olduğunu dedi bende iyi o zaman ama diğerleride bizle gelsin dedim.Sonra Musa Ecem ve Buğra bizle gelmeyi kabul etti.Ama Musa kendimizi nasıl koruyucaz dedi Furkan hemen öne atılıp bodrumda silah vardı elimize silah alabiliriz dedi.Hepimizin babası polis olduğundan bize silah nasıl kullanılıcağını her hafta sonu öğretiyordu.Hemen Furkan ve Musa bodruma girip hepimize birer silah ve 2 şer şarjör mermi almıştı.Silahları aramızda paylaştıktan sonra dışarıya nasıl çıkıcağımızı tartıştık.Musa bize bodrumdaki pencereyi kullanabiliriz demişti.Hemen gizlice bodrum kata indik.Bodrum kattaki pencere çok uzaktaydı.Hemen Buğra bir yerden merdiven buldu.Merdiveni duvara dayıyıp yukarıya doğru çıktık pencere kilitliydi hemen levye aramaya başladık bodrumda bütün bodrumu arıyorduk ama levye bulamamıştık bizde yukarıya çıkalım belki yukarıda vardır dedik saat daha sabahın 7 siydi.Babamlar dışarıya çıkmıştı.Karakolda kimse yoktu hemen levyeyi bulup bodruma gidecek iken annem yolda beni gördü bana dediki nereye gidiyorsun o elindekiyle bende arkadaşlarla bir işimiz var onun için lazım dedim annemde hee iyi o zaman dedi ama şüphelenmişti belliydi bende hızlıca merdivenleri indim ben indiğimde herkes zaten ordaydı beni bekliyordu bana levye yanındamı dediler bende levyeyi gösterdim.Tamam hazırız o zaman dediler musa elindeki telsizlerleri hepimize dağıttı bize kullanmayı gösterdi aramızdaki en zekimiz oydu.Bizde hemen telsizleri alıp cebimize koyduk.Bodrumdan çelik yelekde aldıktan sonra Buğra ya levyeyi verdik.Buğra pencereyi hemen açtı ve dışarıya çıktı biz korkuyorduk bize dediki çocuklar bunu görmelisiniz dışarıya hep birlikte çıktığımızda her yer harabe olmuştu.Binalar yosun kaplamış bazıları yıkılmış bazı köprüler yerle bir olmuştu etrafta kan kokusu vardı.Neler olduğundan habersizdik.Şehir merkezine doğru yürümeye karar vermiştik etraf bomboştu birilerinin bizi izlediğini hissediyorduk.Şehir merkezine giderken Musa ların evini gördük.Evin içine girdiğimizde ev berbat haldeydi musa hem etrafa bakıyor hemde ağlıyordu.Yerde kan lekeleri vardı.Kan lekeleri banyoda son buluyordu.Banyo kilitliydi.Neyseki Musa anahtarların nerde olduğunu biliyordu.Banyoyu açtığımızda Musa nın annesi banyoda yerde yatıyordu.Musa birden ağlamaya başladı.Annesinin ölü bedenine son bir kez daha sarılıyordu.Ağlama sesleri bütün mahallede duyuluyordu onu sakinleştirmek imkansızdı.Yanına gidip ona mora vermeye çalıştım birazcıkta olsa normale dönmüştü.Hemen evi kilitledik heryeri kapattık ve salona geçip konuşmaya başladık.Neyle karşı karşıya olduğumuzu bilmiyorduk.Furkan birden saçma sapan bir şekilde zombi bunlar dedi.Kimse Furkan a inanmak istemedi.Musa yı ikna edip ordan ayrılmaya karar verdik.Musa evine ve annesine veda ettikten sonra dışarıya çıktık.

Saat 12 gibiydi.Sokakta dolaşırken birisini gördük.Yanına gittiğimizde bize yüzünü döndü ve bu bir zombiydi.Herkes korkmaya başlamıştı.Zonbi bize doğru geliyordu ne yapıcağını bilmiyordu kimse.Birden bir silah sesi geldi.Zombinin kafasından biri vurmuştu kim vurduğunu öğrenmek için baktığımızda bizim yaşlarımızda bir çocuk vardı.çocuk elimi sıktı ve dediki merhaba ben Akif ben be yapıcağımı bilmiyordum bende onun elini sıkıp bende Kerem dedim.Akif beni izleyin dedi.Yolda giderken Furkan bize size söylemiştim diyip duruyordu.Akif ona dönüp silahı çenesine tuttu ve dediki ya sus yada öl dedi Furkan korkuyla kafasını evet diye salladı.Sonra hep birlikte bir evin içine girdik.Evde sadice akif yaşıyordu.Hemen kapıları kapattık ve Akif e burada neler olduğunu sorduk.Akif bize:

tarihi hatırlamıyorum.En son saate baktığım zamanı bile hatırlamıyorum.Evde otururken dışarıdan sesler gelmeye başladı.Ben korkmaya başladım.Annem ve Babam dışarıya çıktı.Ogünden beridir eve gelmediler.Ogün annemler eve gelmeyince babamın eski tüfeğini alıp onları aramaya koyuldum.Akşam akşam korkuyordum.Ne yapıcağımı bilmiyordum.Biraz uzaklaştıktan sonra yolda zombilerle karşılaştım.İlkinin kafasına sıkıp hemen kaçtım.Ama zamanla alıştım artık neredeyse her gece dışarıya çıkıp yemek aramak için zombi öldürüyorum artık korkmuyorum isterseniz bu akşam bende kalabilirsiniz dedi.Bizde eve dönmeliyiz annemiz babamız merak eder dedik saat geç olmuştu akşam akşam dışarıya çıkmak tehlikeliydi.Ama bu tehlikeyi göze almalıydık.