TUTUKLU - Yeşilin Matemi (Serinin II. Kitabı)

İlk Söz ❤

Yakıcı bir notanın üzerinde uluyan şarkı demiştik değil mi?

Ve şarkı kavurdu. Ruhumun çeşitli yerlerinde bıraktığı yanık izleriyle küllerime ayrıştırdı beni. Öyleyse şarkının, kızıl kana buladığı cümlelerimle son notalarına vurgu yapıyor ve devam ediyorum bu hikâyeye.

Az gitmek yok, düz gitmek yok; dere de yok, tepe de yok bu hikâyede.

Ne beyaz atlı bir prens, ne uzun saçlı, güzel Rapunzel var.

Bu hikâyede bir terk edenle, bir terk edilen var. Bu hikâyede giden bir adam, geride paramparça kalan bir kadın var.

Bu hikâyede ne pireler bir berber, ne de develer bir tellal. On gece yarısından sonra, saat on ikiyi vurduğunda Külkedisi olmak da yok, sakın heveslenmeyin.

Sevdiğinden vazgeçen bir adam, sevmekten vazgeçemeyen bir kadın.

Notalar çınlıyor. Notalar benim için çınlıyor. Şarkılar benim için söyleniyor sanki.

Şimdi ise o notaların üzerine ecelin acımasızlığı çöküyor. Mevt olmuş hayallerimin cansız bedenleri dolduruyor zihnimi. Zamanın ipini kaçırıyorum elimden, bugün günlerden ne, bilmiyorum.

Kederefzâ bir aşk bu, demiştim, değil mi?
Kederefzâ bir aşk bu.

Ölüme susayan dudaklarımdan dökülüyor sessiz soluksuz çığlıklarım. Kanaya kanaya seviyor, yaralarımı kanata kanata hatırlatıyorum onu kendime.

Bir şeyler eksik, diye geçiyor aklımdan önce. Sonra düzeltiyorum. "Hayır, " diyorum kendi kendime. " Hayır, eksik olan bir şeyler değil. Eksik olan şey benim. Yarım kalan benim." Gözlerimi yumuyorum yavaşça, çimen yeşili gözlerime etten bir perde çekiyorum. Sen eksik değilsin, diye hatırlatıyor içimdeki ses bana. Sen eksik değil, tükenmişsin, yitmişsin.

Göğsümden boğazıma kadar bir bıçak yarıyor sanki içimi. Kalbimi tarifi imkânsız bir ağrı yokluyor.

" Evet, " diyorum içimdeki sese. " Tükenmiş bir şey, eksik kalamaz. Çünkü eksilecek tek bir zerresi kalmamıştır geriye. " iç geçiriyorum. Ardından iri bir damla kayıyor yavaşça kirpiğimden yanağıma. Avuçlarıma konuyor küçük bir kelebek, sonra kanatlanıp uçuyor.

" Ne kadar, " diyorum içimden son bir ceht ile. " Ne kadar da hayallerime benziyor. Avucuma konuyor ama ben daha tadına varmadan, mutluluğunu yaşayamadan uçup gidiyor. "

Kelebeğin kanatlarındaki renklere takılıyor gözlerim.

Yavaşça benden uzaklaşıyor olmasını izliyorum.

O da gidiyor. O da, tıpkı parmaklarını sol yanımın kanıyla kirleten adam gibi gidiyor. Sessizce izliyorum; sessizce gidiyor.

Ben tükeniyorum ama dünyada her şey yolunda görünüyor.