Issız sokakta ilerlerken kalbim ağzımda atıyordu.
Buraların pek tekin yerler olduğu söylenemezdi.
Ne vardı da beni mesaiye bırakmasan çizimlerimi evde tamamlasam. Diye geçirdim içimden.
Ciddi anlamda çok ama çok korkuyordum.
Başıma bir şey gelse ve ben babamın yanına yani mezara gitsem annem mahvolurdu.
Moda tasarımcısıydım. Annem etini dişine takıp beni okumuştu.
Sonra mı? Mezun olduktan sonra işsiz kalmıştım.
Sırf iş deneyimim yok diye.
Bırakında olsun!
Dar ve ıssız sokakta daha hızlı yürümeye başladım.
Sonra ise korktuğum şey başıma geldi.
"Yolunumu kaybettin küçük kız. Gel bana sabah birlikte buluruz." bu ses, bu cümleler midemi bulandırmıştı.
Elimdeki kumaş ve dosyama sıkıca tutup daha hızlı yürümeye başladım.
Arkamdan geliyordu. Ayak sesleri yaklaştıkça kalbim daha hızlı atıyor ve hızımı daha da arttırıyordum.
Ayaklarım yerden kesilince dudaklarımdan bir çığlık çıktı.
Kendimi kurtarmaya çalışırken aynı zamanda ise bırakması için yalvarıyordum.
"Şimdi seninle biraz eğlenelim bakalım." dedi.
Gözyaşlarım bağımsızlığını çoktan ilan etmişlerdi.
Beni bir duvara ittiği zaman korkudan bacaklarım titriyordu.
Yere düşüp ağlamam daha şiddetlendi. "Lütfen bırak beni." dedim.
Dinlemeyeceğini bilsemde elimden başka bir şey gelmiyordu.
Üstümden gelen ses ile korkum daha da arttı.
Beni şöyle bir süzüp "Tahmin ettiğimden daha güzelsin." dedi.
Gözü dönmüş gibiydi.
Gücüm kalmamıştı.
Ümidim gittikçe tükeniyordu.
Belkide son kez "Lütfen bırak beni." diye yalvardım.
Acaba kafamı vursam bayılıp bu işkenceyi unutabilir miydim?
Neden kimse yoktu?
Üstüme çıkıp eğilmeye başladı.
İtmem fayda etmiyordu.
"Duydun kızı hadi ikile." dedi gür bir ses.
Tekrar içimde ki ümit yeşermeye başlamıştı.
Üstümdeki ses "Bırakmazsam ne olur?" dedi. Hadi ama korkunç birisinden dayak yemek istemezsin. Hemde sarhoşken hiç şansın yok!
Karanlıkta ki adam bize doğru yaklaşıp "Bu olur." dedi.
Adamı ciddi anlamda duvara fırlatmıştı.
Hafiften rüzgar esince içime bir ürperti girdi.
Ellerim ile tişörtümün yırtılan yerini örtmeye çalıştım.
Keşke başarılı olabilsem. İki ucundan tutup birleştirmeye çalıştım.
Ağladığım için gözlerim bulanık görüyordu ve başım ağrımaya başlamıştı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Karanlık (+16)
Teen FictionAnnesi ile yaşıyan yetim bir kızın hikayesi. Issız sokokta ilerlerken kalbim adete dışarı fırlayacaktı. Buralar pek tekin yerler değildi ve ben bu yüzden çok korkuyordum. Ve sanırım korktuğum başıma gelmişti. O ses. O cümleler. "Evin yolunu mu bul...