ATİ (İMKANSIZ DİYE BİR ŞEY YOK)

2.

Hikayeyi sevenler kendini belli etsin arkadaşlar eğer severseniz devam edicem ama hikaye okunmazsa devam etmeyi düşünmüyorum. ..
Iyi okumalar . .

Bizim evin önüne geldim ve kapıyı çalmak ile calmamak arasında kaldım ama eski evime girmeyi o kadar istiyorum ki....

Sonunda cesaretimi toplayıp zile basmaya karar verdim.

4 sene önce. .

Küçük kız eve geldiğinde göreceği tepkiden habersiz bir şekilde kapıyı çaldı kapıyı yüzü gülmekten patliyacak olan kadın kapıyı açtı ve küçük kız şaşkın bir şekilde girdi eve sabahtan beri dışarıda oynayan kizin evde ne olup bittiğinden haberi yok tu kız da mutluydu bugün çünki yarın sevdiği çocuk gelecekti mahalleye şimdiden yarın ne giyecegine karar vermiş kendi çapında planlar yapıyordu ama içeri girer girmez kendi odasındaki kıyafetlerin toplandığıni gördü küçük kız annesinin yanına gidip " annecim benim çiçekli beyaz kurdeleleli elbisemi nereye koydun ".. "unut o elbiseyi yeni elbiseler alicaz sana onlar eskidi ".."anne olmaz ben onu çok seviyorum " dedi. Kız koşar adımlarla annesinin kapının önüne koyduğu poşetleri karıştırmaya başladı ve en sevdiği elbiseyi çıkartıp sakladi.....

Zile bastım kapıyı kimse açmadı bu eski evde kim oturur ki canım sıkkın bir şekilde arabaya doğru gidiyodum birden önüme bir çamur düştü ve üstüme başıma hep sicramisti kafamı kaldırıp kim yaptı bunu diye bağırdım kimseden cevap çıkmayınca yüzüme korku ile bakan küçük çocuğu kesti gözlerim çocuğa yaklastim çocuk çok tatliydi öyle korkuyla bakıyordu ki bırak kızmayı gözlerinin içine bakarken bile tedirginlik duyardı insan . Birden kolumu tutan bir el hissettim ve arkama baktım " Ne var yani üstündeki pahali kıyafetler battiysa yenisini alırsın çocuğun üstüne yürümenin ne alemi var oyun oynuyorlar surda " .. "Ama ben sadece yanına gidip konusacaktim hem sizin buraya gelip beni azarlamaya hakkınız yok" o an büyülenmis gibi cevap veremedim çünki elmacık kemiklerinin çizgisi gözlerinin derin bakışı beni susturmaya yetmişti ama genede beni böyle yargılama hakkı yoktu . Arkama bakmadan arabaya doğru gittim arabanın kapısını açıp arabaya binişim 3 saniye felan sürdü Yargısız infaz benim en sevmediğim huydur .

Eve geldim çok yorulmuştum kapıyı açtım ve tek duyduğum içerden gelen okey sesleri ile karışık kadın dirdiri sesiydi yine kadınlar kendileri ile övünüyordu erkekler ise yaptığı işler hakkında konuşuyorlardi hiç kimseye gözükmeden odaya çıktım beyaz geceliğimi giyip yatağa girdim . Bugün olanları bi hatırlamak için yatağa yatıp tavanı izlemeye başladım benim günlük rutinimdir bu her günün sonu günümü değerlendiririm.

"Azra .. Azra uyan bugün çok işimiz var uyan" . Gözümü yine açtım ama bu sefer kendi isteğim ile değil annemin adımı deliler gibi söylemesi üzerine uyandım " Noldu anne saat daha 9 neyin acelesi bu".."Bugün eski mahalleye gidicez baban ordaki ev hakkında bir kaç belge verdi bana sen de boşuna okumuyorsun heralde azcık bilgi verirsin bana hadi kalk üstünü başını bir düzelt te hemen gidelim ".. Gözlerim fal taşı gibi açıldı anneme bakıyordum o kadar zaman gitmedi de şimdi mi aklına geldi kalkıp hemen yüzümü yıkayıp dünün aksine daha renkli giyindim kırmızı şortun üstüne beyaz atlet ve kırmızı spor ayakkabıları giyip saçımi topuz yapıp assagi indim annem çoktan arabaya binmiş beni bekliyordu kapıdan çıkar çıkmaz bana bakıp söylemeye başladı " Ben sana böyle mi öğrettim Azra az bi tarz olmayı öğrensen güzel kızsın da sende beyin yok sen bir sosyete kızısın azıcık annene benze " deyip hafif bi gülümsedi ben de gözümü devirip yola baktım. Arabayı annem kullaniyordu eski mahalleye göre çok çok süslü giyinmisti Zümrüt yeşili bir elbise siyah topuklu ayakkabılar ve altın bi kolye takmıştı üstünde renkli taşlar da vardı annemin saç rengi kahverengi gibi bir renkti öyle kilolu değil ama fazla zayıf da deildi orta kilolu biriydi ben onun aksine babama çekmişim huylarimda yüz tipimde babama aitdi .

Eski mahalleye gelmistik ben düşünurken annem etrafa bakmadan bizim eve doğru gitti evin önünde 2 tane adam vardı ikisi biz gelir gelmez gayet kibar bir şekilde bizi karşıladı ve eve girdik evi o kadar özlemişim ki girer girmez anılarım aklıma geldi oturma odasının kapısında annem tarafından dövüldüğüm zamanlar geldi aklıma şimdi ne kadar rahat yaşasamda eskiden bu hâle geleceğimi hiç zannetmezdim.....

Arkadaşlar bu bölümde böyle olsun iyi okumalar..