Element Ailesi

6. Cevaplar Part 2

BÖLÜM DÜZENLENECEKTİR.

Multideki videoyu kesinlikle izleyin. Tanıtım videosudur.

Multimedyadaki çalışma için telrar ipek342 ' ye teşekkür ederiz.

Ateş'in Ağzından

Arkasını dönmüş kapıya doğru yürüyen Güneş'i onun bana yaptığı gibi aniden önüne çıkarak durdurdum.

"Hikayeyi tümüyle anlattın, teşekkür ederim ama anlatman gereken bir şey daha var."

Kaşlarını hafifçe çattı ve beklediğim o soruyu sordu.

"Neymiş ki o anlatmam gereken şey?"

Başımı eğip hafifçe gülümsedim. Kafamı tekrar kaldırıp gözlerine baktığımda o gözlerin bana merakla baktığını fark ettim.

"Kendini Güneş. Bana kendini anlatmadın."

-

Şaşkınca kıkırdadı. "Kendimi mi? "

"Evet, kendi hikayeni de anlatmanı istiyorum. Malum sen benim hakkımda benden daha çok şey biliyorsun. Ben senin hakkında hiçbir şey bilmiyorum. Bu hiç adil değil."

Kafasını olumsuzca salladı. Hayır ne kadar zor olabilirdi ki kendini anlatmak.

"Dinlenmelisin Ateş. Sonra konuşur-"

Daha fazla konuşmasına izin vermeden sözünü kestim. Onun hakkında bir şeyler bilmek benim hakkım. Ve ben bu hakkımı şuan da kullanmak istiyorum.

"Ben yatağa uzanırım, sen de bana masal olarak kendi hikayeni anlatırsın. Nasıl fikir?"

Bir süre düşündü gözlerime bakarak. Ve yüzünü kararsızca buruşturarak "pek iç açıcı bir masal olmayacak. Baştan uyarayım da."

Dediğini duymazdan gelerek elinden tuttum ve yatağa doğru çekiştirdim. Geniş yatağın en uç tarafına kendimi attım ve başımı yumuşak yastığa koyarak uzandım ve elimle boş yere vurarak Güneş'e hitaben "otursana" dedim.

İlk başta tereddüt etse de daha sonra bağdaş kurarak yatağa oturdu. Yüzü bana dönüktü ve omuzunu yatağın başlığına yaslamış şekilde bana bakmaya başladı.

Kaşlarımı kaldırıp,"Ee, anlatacak mısın?" Diye sordum. Gözlerini yere indirdi ve derin bir nefes aldı.

"Peki, başlıyorum."

Tekrar lafa atladım ona izin vermeden.

"En başından ama?" Bıkkınca gözlerini kapatıp açtı.

"Benim ailemde annemdi özel güçlere sahip olan kişi, babam ise sıradandı. Ama bir sıradanın olamayacağı kadar cesur, güçlü ve zekiydi. Annemle birbirlerini gerçekten seviyorlardı.

Neyse. Olaylar herkes için karışmaya başladığında 4 yaşlarında falandım. Olaylar benim için karışmaya başladığında ise 9. O adamlar tarafından kaçırıldığımda evimizin bahçesinde oyun oynuyordum.
Sonra işte adamların beni tutması bayıltması falan. Gözlerimi açtığımda küçük bir odadaydım. Yanımda benim yaşlarımda bir kız ve kardeşim Gökay. Gökay o zaman 5 yaşındaydı ve ne verdilerse o süre zarfı içinde sürekli uyumuştu. Benim de istediğim buydu zaten. Uyanıp da olanları görmesini istemedim.

Yanımdaki kızla birbirimizi sakinleştirmeye çalıştık. Ve o kız o günden sonra yanımdan hiç ayrılmadı. O kız Neşe'ydi Ateş. O günü unutamıyorum. Elbette bende korkmuştum ama onu görsen o neredeyse ölecekti korkudan. Ama o daha şanslıydı ya da belki de şanslı olan bendim. Ben deneye maruz kaldım. O kadar acı veriyordu ki. Kanımı o ilacı enjekte edip beni aynı odaya tekrar koyduklarında o kadar korkmuştum ki. Korktuğun şey kendim değildi, Neşe ve Gökay'a zarar verebilecek olmamdı.