Κόκκινη Θεσσαλονίκη [#Wattys2016]

Ο ερχομός των Γερμανών (μέρος 1)

9 Απριλίου 1941:

Κοιμόμουν τόσο γαλήνια ωσπού ξαφνικά, γύρω στις 8 το πρωι, ξύπνησα τρομαγμένη ακούγοντας σειρήνες να ηχούν δυνατά μέσα στα αυτία μου. Κοίταξα έξω από το παράθυρο μου και είδα ανθρώπους πανικοβλημένους να κλείνονται μέσα στα σπίτια τους. Η μαμά άνοιξε την πόρτα μου βιαστηκά για να δει αν είμαι καλά. «Δεσπούλα, κλείσε αμέσως τα πατζούρια», μου είπε. Το έκανα και μετά έτρεξα από πίσω της καθώς έβγαινε από το δωμάτιο μου για να δω τι συμβαίνει. Την είδα να τρέχει πανικόβλητη σε όλα τα παράθυρα και να τα ασφαλίζει από μέσα. «Μαμά, τι γίνεται?» , της είπα. «Οι Γερμανοί μπήκαν στην πόλη μας γλυκία μου και ο αδερφός σου έχει πάει στη δουλέια του, φοβάμαι μην πάθει τίποτα», μου απάντησε ταραγμένη. Οι Γέρμανοι? Πως? Γιατί? Όχι Χριστούλη μου, βοήθησε μας. Πότε πρόλαβαν κιόλας να φτάσουν στην Θεσσαλονίκη? Και εμείς τι θα απογίνουμε? Θα πεινάσουμε, δε θα μπορέσω να συνεχισω το σχολείο μου. Και ο αδερφούλης μου? Μακάρι να γυρίσει σώος στο σπίτι μας, γιατί αν ανοίξει το στόμα του μπροστά στους Γερμανούς σίγουρα θα τον εκτελέσουν. Θα πήγαινε να πολεμήσει και αυτός, όμως ο πατέρας μας δεν τον άφησε γιατί φοβόταν και έτσι πήγε αυτός και άφησε τον αδερφό μου στο πόδι του σαν προστάτη της οικογενείας. Ο αδερφός μου ήταν κατά των Γερμανών και το βροντοφώναζε με κάθε ευκαιρία. Τώρα όμως μπήκαν στην πόλη μας και δε θα αφήσουν ζωντανό κανέναν που θα σταθεί εμπόδιο στα σχέδια τους. Πήγα και κάθησα στο καναπέ του σαλονίου και σε λίγη ώρα άκουσα κάποιον να χτυπάει δυνατά την πόρτα μας. Έτρεξα να ανοίξω. Ήταν η γιαγία μου που είχα πάρει το όνομα της. Με αγκάλιασε σφιχτά και φώναξε την μαμά μου. Η μαμά μου έφτασε έντρομη και την ρώτησε γιατί ήρθε. « Οι Γερμανοί θα μείνουν στο ξενοδοχείο Ριτζ», είπε η γιαγία Δεσπούλα. Η μαμά χλώμιασε και έπεσε στον καναπέ. Ο αδερφός μου δούλευε σε αυτό το ξενοδοχείο εδώ και 5 μήνες. «Παναγίτσα μου, κάνε να μην πει τίποτα προκλητικό ο αδερφούλης μου και να έρθει γρήγορα σπίτι και εγώ θα ρθω να σου ανάψω μια λαμπάδα ίσα με το μπόι του», σκέφτηκα απο μέσα μου.