Στα Δίχτυα του Πεπρωμένου ....(justin bieber)

part 20 ~Η Επιστροφή~

Κάθησα στην χρυσή αμμουδιά του ονείρου μου και έβλεπα τους αφρούς από τα γαλάζια νερά να χτυπάνε τα πόδια μου απαλά το αεράκι ήταν ζεστό και το ηλιοβασίλεμα πλησίαζε γαλήνια ο ήλιος είχε απλώσει το όμορφο πορτοκάλι του χρώμα στον ουρανό και στην θάλασσα δημιουργώντας ένα όμορφο μονοπάτι ....Η παραλία ήταν μόνο δικιά μου για ακόμα μια φορά ...
Ώσπου άρχισε να χτυπάει το τηλέφωνο μου...

Ήταν ο τζαστιν

Κοίταξα την οθόνη του κινητού μου με μισό μάτι και το αγνόησα ο ήχος σταμάτησε και ένιωσα να χαλαρώνω

Όμως επέμενε οι κλίσεις ερχόντουσαν βροχή όπως και τα χιλιάδες μηνύματα το ένα πίσω από το άλλο να με ρωτάνε
Που είμαι

-Πφφφ"αναφωνησα" και πήρα το τηλέφωνο στα χέρια μου

κοίταζα την οθόνη του κινητου νοσταλγικα σκέφτηκα πως ίσως μου λείπει πως ίσως πρέπει να το σηκώσω

Κοίταξα το κινητό μου μια δεύτερη φορά έκλεισα τα μάτια μου...Και το πέταξα με όλη μου την δύναμη όσο πιο βαθιά γινόταν

Ύστερα κοίταξα την θαλασσα απογοητευμένη χιλιάδες αναμνήσεις πέρασαν από το μυαλό μου...τα δάκρυα μου άρχισαν να κυλάνε στα μάγουλα μου και το μυαλό μου άρχισε να ταξιδεύει σε όμορφες στιγμές που είχα περάσει μαζί του..έκλεισα τα μάτια μου και ξάπλωσα στην χρυσή αμμουδιά

Justin

Έφτασα αναψοκοκκινισμενος
Έξω από το σπίτι της χτυπούσα όσο πιο δυνατά μπορούσα την πόρτα της όμως δεν άνοιγε κανένας ...κάθησα έξω στο κατώφλι του σπιτιού της και περίμενα να γυρίσει...Όμως εκείνο το βράδυ δεν φάνηκε κανενας...

[...]

Έβγαλα όλη την νύχτα στο κατώφλι του σπιτιού της όμως δεν είναι εδώ ,που είσαι εμμα...

Πήρα τον δρόμο του γυρισμού, ωσπου είδα τον Τζέικομπ να τρέχει πανικόβλητος στο σπιτι της

-ΕΜΜΑ , ΕΜΜΑ ΆΝΟΙΞΕ ΜΟΥ!!!

-δεν είναι στο σπιτι της νόμιζα ήταν σε εσενα"ειπα ενώ η φωνή μου είχε σπάσει από τον φοβο"

-όχι δεν ήρθε σε εμένα το κινητό της είναι απενεργοποιημένο και στο σπιτι δεν απαντάει κανεις ...ΤΙ ΤΗΣ ΕΚΑΝΕΣ ???

-τίποτα τίποτα...απλά ήθελα να την δω...ήθελα να της μιλήσω...

-ΔΕΝ ΘΑ ΕΦΕΥΓΕ ΠΟΤΕ ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΟ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΚΙΝΗΤΌ

Emma

Άνοιξα τα μάτια μου και ήμουν ακόμα στο μέρος μου...μάλλον με πήρε ο ύπνος..έσκασα ένα μικρό γελακι και πήρα τον δρόμο του γυρισμού...