ÖZELLİK

2.Bölüm

Her zaman ki gibi yine tezgahının başında malzemelerini temizliyordu. Dün gece yaşadığı olaylar nedeni ile doğru düzgün uyuyamamıs ve içindeki sıkıntı daha çok büyümüştü. Uyuduğu zamanlarda korkunç rüyalar görmüş ve sabahlamasina neden olmuştu.

Gördüğü rüyayı düşünürken Gece'nin ona seslendiğini duydu.

"Efendim?"

"Deminden beri sesleniyorum sana, duymuyor musun?"

"Kusura bakma. Duymadım " dedi bir eliyle anlını sıvazlarken. "Ne söyleyecektin? "

"Çok durgun görünüyorsun? Uyuyamadın mı hiç? "

Elindeki hurdayi yere bırakıp sıkıntılı bir nefesle Gece'ye döndü. "
Hayır, uyuyamadım. Uyuduğum bir kaç dakikada ise kabuslar gördüm. "

"Ne gördün?"

Uzaklara daldı gözleri. "Dün geceki adamlar... Buraya geliyordu. Etrafı dağıtıp insanlara zarar veriyordu. Sonra..." Durdu bir süre. Gözlerini ufak bir korku bulutu sardı.

"Sonra ne oldu Yaşam? "

Gözlerini Gece'ye dikti. "Herkesi öldürmeye başladılar. Gerisi kesik kesik geldi tam hatırlayamıyorum ama en son gördüğüm şey. " Korku ile devam etti. "Beni istemeleriydi. " Yutkundu. "Bu sadece bir kabustu değil mi Gece?"

"Elbette öyle. Dün gece çok etkilendin normaldir."

"Ya bu da diğerleri gibiyse. Ya gerçek olursa."

"Yaşam! Bunlar sadece beyninin sana oynadığı bir oyun. Gerçek olmayacak. Sakin ol."

Daha sonra ikisi de işinin başına geri döndüler. Gece hiçbir şey olmamış gibi hayatına devam ederken Yaşam da hala rüyanın etkisinde duruyordu.

Gün ilerlerken ilk kez içindeki sıkıntının bu kadar büyük olduğuna tanık oluyordu. Yine derin düşüncelere dalmışken müşteri geldiğini anladı. Kendisine seslenilmesi ile uğraştığı şeyden başını kaldırıp o tarafa döndü.

"Buyrun?"

"Bu malzemeleri siz mi satıyor sunuz?"

Gördüğü yüz ile neye uğradığını şaşırırken karşıdakinde de aynı ifadeyi gördü. İkisinden de aynı anda "Sen?" Kelimesi çıktı.

"Beni takip mi ediyorsun sen?"

"Ne münasebet. Pazarda dolanıyordum malzemeler dikkatimi çekti gelip bakm- niye anlatıyorsam?"

"Çok da meraklı değilim zaten. Hadi tezgahın önünü kapamada git."

"Sen müşterine böyle mi davranırsın hep?"

"Sadece insan gibi olmayanlara " dedi karşısında kendinden emin bir şekilde gülümseyen adama tezgahın arkasından egilerek. "Alacak bir şeyin yoksa şimdi çek git."

"Ne kadar da kaba bir satıcı."

"Elimizde bu var, işine gelirse."

"Peki." Dedi genç adam. "Isime yarayan parcanın bir tek sen de oldugunu soylediler ondan şuan sana katlaniyorum. "Önünde duran bir parçayı aldı. "Bu ne kadar?"