Hillcrest

Hoofdstuk 3

Copyrights: alle rechten voorbehouden.

NIETS uit dit verhaal mag gekopieerd worden zonder toestemming en toevoeging van onze naam aan het betreffende verhaal

Moria en Victor waren net thuis aangekomen toen Moria gebeld werd door Luna. "Hey dit is Luna, spreek ik met Moria?" Vroeg Luna. "Jazeker dat dit Moria is, wat is er?" Antwoordde Moria. "Ik was vanochtend gebracht naar school door Seb en die was er niet zo blij mee dat ik niet heb gemeld dat ik zelf naar huis ben gegaan. Nu wil hij me dus niet meer brengen, maar naar school is een uur lopen, en wou ik vragen of je me op kon komen halen?" Vroeg Luna waarop Moria antwoordde: "Sorry, ik heb Vic al achterop maar ik bel Peter wel even of je bij hem achterop kan, bye!" Daarna hing Moria snel op voordat Luna er over kon protesteren. Luna zei nog "Wat?!" Maar dat kon Moria al lang niet meer horen. Luna riep er nog achteraan: "That bitch! Zij heeft zo'n probleem morgen!"

Moria lachte in zichzelf om het feit dat Luna bij Peter achterop moest terwijl ze hem irritant vond omdat hij leuk was maar ze dat zelf nog niet toe wou geven. Ze pakte haar telefoon weer en belde Peter. "Heey Peter, dit is Moria, ik wou je wat vragen." Zei Moria waarna Peter zei: "Hey Moria, vraag maar raak." "Het klinkt misschien vreemd maar kun jij Luna morgen weer meenemen naar school want haar broer is zoals je weet pissig en nu wil hij haar niet meer naar school brengen, toen belde ze mij op of ik haar kon komen halen morgen maar Vic zit al bij mij achterop dus zei ik tegen haar dat ik het jou zou vragen. Dus, wil je haar morgen please naar school brengen? Ik kom ook met Vic en dan gaan we met z'n allen naar school oké?" Vroeg Moria. En toen Peter weer: "Euhh, Oké? Ooh, oké, komt goed, tot morgen!" "Byee!" Zei Moria.

Victor die de hel tijd naast haar zat zei: "volgens mij had Luna net gehuild voordat ze je belde." "echt, denk je dat?" vroeg Moria ongerust. "Ja ik heb een beter gehoor dan jij, remeber?" zei Victor "oh, ja. Zou alles oké zijn met haar?" Vroeg Moria. "Vast wel." stelde Victor haar gerust.

de volgende ochtend

Ze kwamen aan bij Luna's huis en zagen dezelfde gast als gisteren, waarvan ze nu dus wisten dat het haar broer was, wegscheuren op een motor. "Peter, jij belt aan." Zei Moria. "Wat?! Waarom ik?" Vroeg Peter verontwaardigd. "Jij zou haar ophalen!" Zei Victor grijnzend. Ondertussen liep Shy naar de deur, belde aan en ging weer terug naar zijn fiets. Peter stond daar voor die deur, niet begrijpend wat er nou net gebeurd was toen de deur open ging en Luna er eerst blij lachend stond totdat ze Peter zag en haar gezichtsuitdrukking veranderde in een geïrriteerde grimas. "Ook blij om jou te zien." Zei Peter sarcastisch. Moria riep van achter hun: "Schiet es op! jullie mogen wel te laat willen komen maar wij niet! Anders gaan we gewoon zonder jullie, toch Shy?" Shy keek om zich heen op een manier van: waarom word ik hierin betrokken? Luna keek haar pissig aan en liep extra langzaam achter Peter aan naar zijn fiets. Victor zei "Hé hé, niet ruziën met de bestuurder van het voertuig." Shy trok aan Peters arm en tikte paniekerig op z'n horloge. "Ja,ja we gaan al." Zei peter en hij rolde met zijn ogen. Ze stapten op de fiets en Luna sloeg ongemakelijk haar armen om Peter heen zodat ze niet van de fiets af zou vallen.

Eenmaal op school aangekomen werden alle eerstejaars naar de gymzaal geleid want daar moest iedereen zijn of haar kracht laten zien en dan werd er bepaald of held/schurk of sidekick was.

bijna iedereen was geweest op vijf leerlingen na. de leraar riep: "Shy, Shy de Kick?" geen antwoord. Alle leerlingen begonnen te fluisteren. Moria vroeg aan Peter: "Waar is Shy?" Waarop Peter antwoordde "Geen idee." Peter liep naar snel naar voren en legde fluisterend aan de leraar uit dat Shy heel verlegen is en dat hij onzichtbaar is. De leraar ging verder: "Oh nou begrijp ik het. Oké volgende: Luna, Luna Soleil?" Luna liep licht verlegen het kleine podium in de gymzaal op en de leraar vroeg aan haar: "Wat is je kracht?" Waarop ze antwoordde "Ik verander in ijzer meneer." "Laat maar zien" Zei de leraar. Ze concentreerde zich en langzaam begon haar huid te veranderen in massief ijzer. "Ben jij toevallig familie van Sebastian Soleil?" Vroeg de leraar. "Ja meneer, dat is mijn broer." Antwoordde Luna beleefd. "Mooi, ik verwacht veel van je dit jaar." Zei de leraar weer waarna hij gebaarde dat ze weer tussen de rest kon gaan staan. "Peter, Peter von Hek?" Nu liep Peter het podium op. "Nou laat maar zien" Zei de leraar. Peter concentreerde zich even en ineens gingen alle mobieltjes af, de speakers naast het podium gingen aan en de lampen knipperden. "Ah, een technopaat, heel mooi. Ga maar weer tussen de rest staan." Alles werd weer normaal en Peter liep terug naar zijn plek. "Victor, Victor Devon?" riep de leraar de volgende naam van de lijst. "Moet ik meelopen?" fluisterde Moria naar Victor, die schudde zijn hoofd en liep met zijn stok regelmatig op de grond tikkend naar voren. Hij struikelde bij het trapje van het podium maar bleef staan. achter in de zaal klonk zacht gegrinnik. Het zou onhoorbaar moeten zijn voor degene op het podium maar niet voor Victor. "Zal ik jou eens gaan uitlachen, rotzak?" Zei hij boos. De mond van de jongen die lachte zakte open. "Hoe kon je dat nou horen?" riep hij verontwaardigd. "Echo-locatie + Supersonisch gehoor." Was het enige wat Victor zei en hij liep weer terug naar Moria en de rest. Een aantal mensen klapten en de leraar riep de laatste naam: "Moria, Moria de la Solis?"