-İyi geceler canım.Bugün için üzgünüm biraz fazla stresli bigündü.
Cevap vermeye tenezzül etmeden Metenin mesajını sildim üzgünmüş.Beter ol kutuplarda don.Çöllerde kutup ayıları kovalasın seni emi.
Güneş ışıklarının odama vurmasıyla uyandım.Ne kadar güzel bir gün olduğunu düşünürken kardeşim Edanın odama dalmasıyla sözümü geri aldım.Ardından annemin hadi çocuklar kahvaltıya çağrısı iletildi.Kazık kadar kız oldum nerem çocuk benim.Eda desen eh işte bak o olur 18 yaşında kız sonuçta.
-Ablaaaa yine nerelere daldın ya bişey diyoruz şurda insan bi takar!
-He eda he ablacım ne var sabah sabah.
-Mete abi geldi aşağıda kuruldu kahvaltı masasına babam yine gözleriyle yicek gibi bakıyo sevgilisiz kalmak istemiyorsan acilen aşağı in.
Edanın odadan çıkmasıyla kalkıp elimi yüzümü yıkadım.Ne işi vardı o buzdolabının burda sinirim geçmemişti hala.Üstümü değiştirirken söylenmelerimi ihmal etmedim tabiki.Ve son olarak odadan çıkmadan önce bavulumu kontrol ettim bugün Manisaya gidiyordum.Çocukları çok sevdiğim için babamın isteğine rağmen çocuk doktoru oldum ailem beni küçük aile şirketimizin başına geçirmek isteselerdi benim hiç içimden gelmemişti şirket falan kasar beni oralar.Şimdi de tedavi ettiğim ve çok sevdiğim minik hastamın ziyaretine gidiyordum aslında hem ziyaret hemde biraz hava almak uzaklaşmak için bir kaçış da diyebiliriz.
Merdivenlerden inerken Mete ve babam görüş alanıma girdi.Babam Meteyi hiç bir zaman benimseyememişti sanırım kız babası modundan çıkamıyor.
-Günaydım annecim seni bekliyorduk bizde.
-Günaydın Meleğim gel yanıma otur sen.
Mete bi yandan tıkınıp bir yandan babama cevap olarak:
-Noyo ko bonom yonomdo boş.
-Keşke ağzın doluyken konuşmasan Mete sana çevirmen bulmak oldukça zor.Ben babamın yanında iyiyim ayrıca.
-Ee Mert sen niye gelmiştin sabah sabah.
-Mert değil efendim Mete benim adım Mete.Cansuyu havaalanına bırakmak için geldim.
-İlahi Adnan şu çocuğun ismini öğrenemedin bi.
-Ne yapayım Nermin unutuyorum biliyorsun pek unutkanım.
Bıyık altı gülmemi durdurmaya zorlasamda pek başaramıyordum sanırım.Babam sinir etmek için hep bilerek Meteye Mert diyor.Ah bazen küçük bir çocuk gibi benim babam.
-Gerek yoktu Mete ben kendim giderdim.
-Yolumun üstü zaten biliyorsun bende kampa gitmek için oralardan geçicem.
Sessiz geçen kahvaltının ardından evdekilerle vedalaşıp yola çıktık.Metenin sırf beni sinir etmek kendi sözünün geçtiğini göstermek adına beni bırakmaya geldiğine adımın Cansu olduğu kadar eminim.Ama artık hiç birşey söylemicektim hatta gelince ayrılma konusunu bile açmayı düşünüyorum.
-Ee Cansu ne kadar kalıcaksın?
-3 gün.
-Özlicek misin beni?
-Hayır.
-Yapma hala mı kızgın ne kadar büyüttün biraz olgun ol Hilal sadece arkadaşım.
-İlgilenmiyorum bana bişey anlatma.
Nihayet gelmiştik bavulumu aldığım gibi arkama bakmadan içeri girdim zaten Mete de ardımdan bastı gaza gitti.Uçağa binmiştim kalkmasını beklerken sabah erken kalkmış olmanın verdiği sersemlik gözlerimi ele geçirdi vee..
-Hanımefendi?
-Hı ne geldik mi ?
-Uyumuşsunuz evet şimdi iniş yaptık.
Bavulumu aldığım gibi taksi beklemeye başladım.Ve minik Şeymanın evinin yolunu tuttum.
-Cansu ablaaa nihayet geldin çok özledim seni ben.
-Ayy ufaklık bende seni sen iyileştin mi bakıyım gezdircek misin bana buraları?
-Tabiki turp gibi oldum hemde gezdirmem mi hiç.
Şeymanın anne ve babasıylada tokalaşıp içeri geçtik.Şeyma küçük bir operasyon geçirmişti ve bu süre içinde bizde misafir etmiştik teşekkür adına onlarda beni buraya davet etmişlerdi ve bende kıramadım.Sohbet muhabbet derken akşamüstü olmuştu ve ben Şeymayla dolanmaya çıkmıştım.
-Ee Şeyma neler yapıyorsun bakalım okul nasıl gidiyor?
-Okul iyi ya ben ne olucağıma karar verdim biliyormusun.
-Ciddi misin ne olucaksın bakalım?
-Büyücem ve senin gibi bir doktor olucam ama branşımı seçemiyorum şuan.
-Sen büyü ben seçmende yardım ederim ufaklık.
Yürümeye devam ederken arkadan çantamın çekiştirilmesiyle kendimi yerde buldum.Resmen gaspedilmiştim.Birkaç kişi adamın arkasından yetişmeye çalıştı fakat yakalayamadılar.
-İyi misiniz hanımefendi birşeyiniz var mı?
-İyiyim saolun.Şeymacım korkma şimdi seni eve bırakıp karakola gidicem ben tamam mı?
-Bende gelicem Cansu abla tek bırakmam seni.
-Hayır canım olmaz sen eve git ben birazdan yanına gelicem.
Şeyma istemeye istemeye eve giderken bende karakolun yolunu tuttum ve yanımdaki tanıklarla ifademi verdim.
-Cansu hanım siz şimdi gidin biz haber alınca sizi bilgilendiricez.
-Yalnız ben burda yaşamıyorum İstanbuldan geldim 2 gün sonra dönücem.
-Tamam olayı İstanbula bildiririz bir sonuç çıkınca ordan halledersiniz.
-Kimliğim eşyalarım herşeyim gitti bir telefonumu evde unutmuşum iyiki bulun lütfen.
-Merak etmeyin elimizden geleni yapıyoruz siz kimliğiniz ile ilgili durumu bildirip yeni bir kimlik çıkartın.
Eve dönmüştüm ve Şeymanın annesiyle babasının meraklı bakışlarıyla karşılaştım onlarda meraklanmıştı tabi.Olayı özet geçip derin bir nefes aldım.
-Aslında burda böyle şeyler olmaz ama hay Allah.
-Üzülmeyin lütfen Elif hanım olucağı varmış oldu fakat ben yarın İstanbula dönsem iyi olur.
-Peki siz nasıl isterseniz yarın sizi bırakırız.İyi geceler.
-İyi geceler.
Odaya gidip tavanı seyretmeye başladım benim başıma gelebilirdi zaten ancak.Sinirlerim çok bozulmuştu herşey üst üste gelmek zorundamıydı cidden.
Sabah uyandığımda aklıma dün olanlar gelince yüzümü buruşturdum hepsini kötü bir kabus sanmıştım ama malesef.Kalkıp üsyümü değiştirdim.Kahvaltımızı yaptık ve havaalanına geldik.
-İyi yolculuklar Cansu hanım bu olmadı ama tekrar görüşelim.
-Tabikide Elif hanım kusura bakmayın sizde lütfen.
-Cansu abla yeni gelmiştin ama ya daha ben hiç gezdiremedim ki seni ama.
-Bidahakine ufaklık olur mu?
-Peki.
Şeyma ve ailesiyle vedalaşıp İstanbula ayak bastım.Ve çalan telefona anlamsız bakışlar attım yahu daha yeni geldim kokumu mu aldınız bu ne hız.Ekran bilinmeyen numarayı görünce şaşırdım ve açtım:
-Alo?
-Cansu Şanlı siz misiniz?
-Cansu benimde Şanlı değilim.Yanlış oldu galiba.
-Hayır sistemden gözüken sizsiniz.Eşiniz fenalaşmış hastaneye kaldırdık gelseniz iyi olur.
Yaşadığım anlık şokla nefesim kesildi sandım neyim neyim?
-Eşim mi?!
