2 KİMLİK

Bölüm 6-Akşam Yemeği

Sabah gün ışıklarının gözüme vurmasıyla esneyerek tatlı uykumdan uyandım.Fakat aklıma gelen şeyle içimde bir panik dalgası oluşmuştu.Bugün aileme şu saçma sapan evlilik kurmacasını açıklayacaktık..

Banyoya gidip saçımı gelişi güzel bir ev topuzu yapıp yüzüme su çarptım biraz ayıldıktan sonra pijamalarımla kahvaltıya indim.Her zamanki gibi masa kurulmuş annem çayları getirmeye gitmişti.Aslında bitane yardımcımız vardı fakat annem gün içinde mutfağa girmekten keyif alırdı.Babamsa baş köşeye oturmuş eline gazetesine almış kendi kendine söyleniyordu.Sevgili kardeşim Eda ise elinde telefon sırıta sırıta masaya yaklaşıyordu.Bu sırıtma "sevgilim var" sırıtmasına benziyordu uygun bir zamanda köşeye çekecektim aklıma not düştüm.

-Günaydın kızlar.

-Günaydın annem.

-Bugün evdesiniz değil mi kuzucuklarım?

Annemin bu tatlı tatlı sorusunun altından ne çıkacak acaba diye Edayla anneme korkarak baktık ve malesef annem kirpiklerini kırpıştırıyordu.Bu kesinlikle hayıra alamet değildi.

-Ne olduğuna göre değişir desem?

-Terlik uçuşa geçiyor derim.

Annemin susturucu cevabıyla yerime sindim.

-Yahu hanım hayırdır ne işin var kızlarla?

-Temizlik yapacağız Adnancım evi pislik götürüyor.

-Yani bana kapı gözüktü hanım.

-Aynen öyle hayatım oyalanmadan bitir kahvaltını çok işimiz var daha.

Eda ile söylenerek tabaklarımıza döndük tabi ben tabakla bakışmaya başladım uyandığımdan beri evlilik şeysini aileme nasıl açacağımı düşünüyordum aslında benim bir suçum yok ama alıştıra alıştıra söylemem gerekirdi düşündükçe stres oluyordum.Acaba Mirza ne yapmıştı..

-Cansum annem sanırım sen doydun odana çıkıp toz almakla başlayabilirsin.

-Kaçışım yok değil mi?

-Ah benim zeki kuzum.Bezler banyo dolabında.

Salonu terkedip odama çıktım.Telefonu elime alıp Mirzayı aradım.

-Günaydın demek için aradıysan geç kaldın 2 saat önce uyanmıştım öğren bunları.

Pis pis sırıtıp güya bana laf çarpıyor beni sinir etmeye çalışıyordu.

-Ailene söyledin mi Mirza? Bana taktik versene stres oldum söyleyemedim.

-Bende bunun için arayacaktım seni işler karıştı güzelim.Akşam bana yemek yaparken konuşuruz bunları.

Cevap vermeme izin vermeden suratıma kapatmıştı kesin kafayı yiceğim ben.Tam telefonu fırlatıcakken ekranda Mete nin ismini gördüm bir bu eksikti zaten.

-Efendim Mete?

-Hayatım geldim ben senin arayacağın yoktu ben aradım buluşalım mı?

-Olmaz temizlik günü bugün.

-Akşam?

-Iıı olmaz çünkü erken yatıcam halsizim biraz.

-Önemliyse hastaneye götüreyim seni geleyim mi?

-Yok gerek yok uyusam geçer.

-Pekala canım bişey olursa ara beni.

Telefonu kapattıktan sonra aslında Meteyi özlediğimi farkettim.Ona kızgındım evet ama yinede özlemiştim biraz.Düşüncelerimden sıyırılıp külkedisi moduna geçiş yaptım.Tüm odayı silip süpürdüm ardından banyoyuda temizleyip işimi bitirdim fakat bende bitmiştim.Saat 5 olmuştu.1 saat uyku uyuduktan sonra kalkıp saçlarımı balık sırtı yaptım üzerime beyaz sade ve dizlerimin birazcık altında biten elbisemi giyip üzerimede cekey geçirip çıktım odadan annemlerede bizimkilerle buluşacağımı söylemiştim.Bizimkiler dediğim çocukluk arkadaşlarım Sarp ve Ceylindi.İkisiylede anaokul arkadaşıydık kardeş gibiydik.Bu olaylardan dolayı onlardanda uzak kalmıştım onlara bugünlük beni idare etmelerini rica eden bir mesaj atıp kabul etmelerini umdum olayları onlara bugünden sonra anlatacaktım.Yalan söylemekten nefret ediyorum fakat bu durumu açıklayana kadar idare edecektim.