August 16, 1994
Yun yung araw na nagkaroon ako ng unang kaibigan.
At isa pang maganda dun ay siya din yung una kong enemy.
Ayos noh?? :P
Di ko nga akalain na magiging kaibigan ko yung loko na yun.
Ang yabang kaya nun.
Maangas pa.
Suplado na din.
Sige na lahat na :D
Haha, at least I have my new friend.
.
.
.
.
.
I mean, my very FIRST FRIEND.
***
Grabeeeeeeeeeeee.
Kaaantok naman ngayon.
School day na naman!! Haaaaaaaaaaaaaayyyyyyyy.
Magmumukha na naman akong weird kasi wala akong kasamang kaibigan.
Di ko na din nakikita si Frederick ngayon simula noong umalis yung parents niya for business trips.
I wonder what he's doing?? Baka nasa bahay siya ngayon...
DUB.
DUB.
DUB.
WAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAHHH!!
HINDI HINDI HINDI.
Bakit ko nga ba siya iisipin?
Kakakilala ko pa nga lang dun ehh.
Baka gutom lang 'to--- NAKUUU! LATE NA KO. MONDAY TAPOS LATE AKO? -.-
***
Yes. Break time na naman.
Bilis naman ng oras.
As usual, mag isa na naman ako mag-la-lunch.
Kahit naman kasi may mga taong gustong makisabay sakin maglunch, ayoko pa din.
Mas magandang mag-isa, makaka-concentrate pa ko.
Papunta na ko sa canteen ngayon.
Pero dun ako dumaan sa hallway ng lumang building.
Bihira kasing dumaan yung mga students dun.
Tahimik dun, kaya yun nga gusto ko eh.
Pero feeling ko may masamang mangyayari. Ewan..
Ang weird.
Maya-maya, habang naglalakad ako sa hallway...
Parang sobrang tahimik naman.. I'm feeling creepier and creepier.
Para bang ako lang yung tao.
Suddenly, I just heard footsteps..
Tok. Tok. Tok.
And its coming near me...
Tok. tok. tok.
And its really going nearer and nearer!!!
My feet wants to run now but then I heard a voice...
"Hi miss."
TAKTE! Ano to? Holdap? Hostage?
Ang dami nila.
Puro lalaki pa.
Sabi na eh! Ang bad boys ng school.
Ako pa ang napagtripan.
"A-a-anong problema niyo?? Tumabi nga kayo sa dinadaaanan ko!! Tabi diyan!"
'Teka lang, miss. Gusto lang naman namin magpakilala eh."
"Shut up or I'll shut you down!! Tabi!"
"Aba aba. Lumalaban ka ha. Banatan na kaya natin toh?"
"Tabi nga! A-anong ginagawa niyo?? L-lumayo kayo sakin!! Taaaaaabiii!!!"
BOOOOOOGGGGGSSSSSHHHHHHH!!!
Hinahawakan ako nung dalawang lalaki sabay sapak sa tiyan ko.
I fell down and blurred na ang paningin ko.
"Hoi!!! Sino kayo ha? Bitawan niyo siya!!!"
"T-tara na pare! Alis na tayo!"
That's all that I heard and then I fainted.
***
I feel weak.
Ang sakit ng katawan ko.
I tried to open my eyes pero hindi ko mabuksan ng maigi.
Maliwanag sa paligid.
Mas lalo pa tuloy akong nasilaw.
Nasa langit na ba ako?
Kung ganon e di masaya. Matutulog na lang ako ulit.
I rolled my eyes and I saw a guy beside me.
He looks like the guy na naligtas sa akin a while ago.
Blurred kasi paningin ko nun kaya 'di ko namukhaan.
Binuksan ko pang maiigi yung mata ko para makita ko siya at ang kinagulat ko si Frederick pala yun.
"Cassandra, okay ka na ba?"
Si Frederick.???
So... siya yung nagligtas sakin?
Pero pano? E, di naman siya nag-aaral sa school ko...
Tsaka pano niya malalaman na nandun ako?
Yung nakaaaway ko...
Yung una kong kaibigan.
At siya pa ang nagligtas sa akin...
Or should I say...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
My hero?
***
Like? Vote? Comment din po.
Add me up on facebook: marie_famero09@yahoo.com
Follow me on twitter: @greysonslass23
Enjoy :)
BINABASA MO ANG
~I STILL LOVE HIM~
RomanceMasarap mahalin yung taong kilala mo na sa loob nang maraming taon. Yung tipong magkababata kayo. Nakakakilig diba? Pero kamusta naman yung after all these years e iwanan ka na lang niya basta?
