Mahinahong nakatingin si Casper kay James. Habang ang isang iyon naman ay parang sasabog na sa galit. Tiningnan ko si Dene sa may likod ko. Marami nang students. At andon din sila.
May akmang papagitan sa laban nilang dalawa. Si Drake. Pero inunahan ko siya. Tinulak ko siya palayo.
"What's wrong with you?" Sigaw niya sakin tiningnan ko lang siya ng malamig.
"Never interupt a twin wizard during a fight it may cause you. Your life." Sabi ko sakanya saka hinarap ang dalawang naglalaban.
I want to see how far this guy could go. Hindi ko sinasabing iniuderestimate ko siya. Alam kong malakas siya. Nakasali siya sa Odeon's Cup dahil sa galing niya.
Pero ang gusto kong makita ay kung kaya niyang kalabanin ang isa sa mga nanalo sa cup na iyon.
Nagpa kawala si James ng matatalim na yelo. Pero mabilis itong natunaw dahil sa apoy ni Casper.
"Is that all you got kid?" Tanong ni Casper. mas lalong nagalit si James dahil duon. Nagiba ang kulay ng buhok niya unti unting nagiging puti. Alam kong hindi magandang senyales iyon. Tiningnan ko siya saka siya tumumba. Linapitan ko siya. Unti unting bumabalik sa brown na kulay ang buhok niya.
"Sayang nag sasaya pa naman ako." Pagsabi ni Casper. Lumapit si Dene saamin.
"Take him to the clinic." Sabi ko sakanya. Tumango naman siya. Alam kong marunong siyang magteleport kaya hinayaan ko nalang.
Paalis na kami ng bigla kaming harangin ng dati naming kaibigan.
"Hindi siya magiging masaya sa kinahantungan mo Clair. You should've known that" sabi ni Drake.
Tiningnan ko siya. Tingin na kayang makita ang loob ng kaluluwa niya.
"I promised him I would be stronger and now I became what he wanted me to be." Sabi ko sakanya.
"A monster? Huh Claire? We both know that he never wanted the both of you to be monsters." Sigaw ni Beth. tumingala ako sa langit. At napatawa ng mahina.
"Yeah your right. He never wanted us to be monsters. But all of you did. all of you made us who we are today. You unleashed the monsters within us. All of you blamed us because we were the ones beside him in that arena." Sigaw ko sakanila.
"You knew it would happen. Yet you let it be. hinayaan mong lamunin siya ng sarili niyang kapangyarihan. Hinayaan mong mawala siya sa katinuan. So yes. maybe we do blame you." Sigaw ni Addy.
"yes I knew it would happen. We were kids. Do you think I knew what to do?" Konti nalang ang pasensya ko. Nanatiling tahimik si Casper. Alam kong nasakit ito para sakanya. naglakad Na kami saka sila linampasan.
"Don't make the same mistakes Claire. Pareho si James ng kambal niya. They can't handle there own powers." Sagot ni Drake ng mahina.
"Pareho sila ni Jerome." With that we left completely.
Pinagbabato ko ng apoy ang dummy hanggang sa maging abo ito. Linabas ko lahat ng galit ko sa sarili ko. Dapat ako. Ako dapat ang namatay. Ako dapat yung nawala. Ako dapat yung linamon. Ako dapat.
Tinuloy tuloy ko ito hanggang sa mapaluhod ako. Duon ako umiyak. Hindi ko iyon pinigilan. napahawak ako sa mukha ko.
"AHHHHHHHHHHHH!!!!" malakas na sigaw ko. Eto nalang ang tanging paraan para mawala ang galit ko. Mahina akong umiyak sa gitna ng training room. Naramdaman kong bumukas ang pinto. Hanggang sa may umupo sa harap ko.
"So ikaw pala." Sabi niya. Tiningnan ko siya. He was so like him. There eyes. There nose. Everything. But it wasn't him. He can never be him.
"I'm sorry." Mahinang sabi ko. Hinawakan ko ang pisngi niya. But I pulled my hand away. Tumayo ako saka lumabas ng kwartong iyon. Hindi ko kakayanin na makita ang mukha niya.
dumiretso ako sa isang bar. At duon nagpaka lasing. Sa totoo lang hindi naman ako marunong maglasing eh. Mabait ako kaya ganun. (A/N: mabait daw tas maglalasing.) Tumigil ka author. Pero diba bawal ang bar dito sa schook bat meron? Urghh. Wala akong pake. Tonight I'm just gonna forget everything just for tonight.
Casper's POV (wiiiih. May pov na siya hahaha.)
Nag-aalala na ako kung asan ba yung kapatid ko. Nagpaalam yun sakin kanina na magpapahangin lang siya. Eh anong oras na. Lalabas na sana ako nang may kumatok. Binuksan ko naman. Nakita ko si Claire na pasan ni James. At amoy alak.
"Bago ka magisip ng masama. Pakinggan mo muna ako. Nakita ko siyang pagewang gewang sa hallway. Tinatanong ko kung anong ginawa niya hindi naman ako sinasagot ng matino kaya dinala ko dito. Tinanong ko sa office kung saan ang room niyo." Tumango naman ako kinuha ko si Claire sakanya saka sinira ang pinto.
Dinala ko siya sa higaan niya. Kumuha ako ng twalya at tubig para punasan siya tsaka tshirt para mapalitan na yung damit niya. At bago kayo mag-isip ng masama hindi ko pinagdidiskitahan ang kapatid ko. Kapatid ko nga diba. (A/N: ginaya mo lang sinabi ni Allister eh.) Tumigil ka author. Masyado ka nanamang madaldal matulog ka na nga.
Pinalitak ko ang damit niya saka siya pinunasan. Aalis na sana ako nang bigla niyang hawakan ang kamay ko.
"Pls. Don't go. Don't leave me." Sabi niya. Umupo ako sa tabi niya.
This girl. She act strong but I knew deep inside her she's fragile. Para siyang manikang gawa sa mababasagin na bagay. Parang china doll. She can handle physical pain but I knew she can never handle emotional torture.
Napahinga nalang ako ng malalim. Hahy. Minsan sakit din to sa ulo. Pero minsan lang. Wag niyo sasabihin sakanya baka di na ako abutan ng gabi bukas. Hahahahaha. Tuluyan ko na siyang iniwan. I left a kiss on her forehead. Inayos lang ang ginamit ko saka natulog sa kwarto ko.
I wonder kung andito pa si Jerome would it be the same?
-----------------
Wiiiih. Update nanaman. Hiiii sa nagiisa kong reader. I love you choss. Hahahaha. Binabasa ko yung story mooo. Hahahaha.
Sino gusto ng short story?
Vote and comment.
YOU ARE READING
Acadamia
FantasíaI love you yet I can't have you. Sa Acadamia ko naranasan ang mawalan ng minamahal. Pero sa pagbalik ko hindi lang pala ang nakaraan ko ang mababalik pati rin pala ang bagay na matagal nang nawala saakin. Ang love.
