ZOR ZAMANLAR

6.Bölüm

Hikayemi okuyanlara çok çok çok teşekkür ediyorum. Lütfen okumaya devam edin sizi seviyorum..

Sabah kalktığımda başımda acayip bi ağrı vardı nedenini bilmiyorum. Üzerimi giyindip çantamı da aldıktan sonra çıktım dışarı. Servise binince farkettim Emre benim oturduğum yerde oturmuş beni bekliyodu. Gittin bende en arkaya oturdum. Dışarıyı izledim hep. Okula geldiğimde birinin telefonunun çaldığını fark ettim bu Pınar'ın telefonuydu. Bikaç haftadır onda ortaya çıkan değişikliği çok rahat fark edebiliyorum. Önceden en iyi arkadaşım Pınar ken şimdi yanımda kimse yok. Benimde zaten kimseye ihtiyacım yok. Ders bittikten sonra artık hafta sonları kursuna kalmıycağımı hocaya söyledim. Benim yüzüme öyle bi baktı ki hoca resmen korktum. Bişey demesini beklemeden servise bindim. Eve geldiğimde annem bana bişeyler diyodu onu takmadan odama çıktım. Berat

-"Abla annem seni çağırıyo aşağıda." Diyip çıktı. Valla şimdi annemle uğraşamazdım. Annemin telefonu alıp Elif'i aradım ona ihtiyacım vardı. Artık kendimi eskisi gibi hissetmiyodum. Aradan bikaç saat geçince Elif geldi birlikte çarşıya gidip bi kafeye oturduk. Durduk yere benim ağladığımı duyunca

-"Zeynep iyi misin noldu sana?"

-"Hiç iyi değilim Elif. Bugün okulda Pınar ile Emre'yi gördüm o.ospu Pınarla Emre efendi yan yana oturmuş sarmaş dolaştılar. Kan beynime çıktı daha iki hafta önce bana çıkma teklifi eden pezevenk gitmiş en yakın arkadaşla..." cümlemi tamamlayadan ağlamaya başladım

-"Tamam kuzum ağlama o salağı niye takıyosun ki? Sen değil miydin ben erkeklerle konuşunca bana kızan ayrılınca ağladığımda bana saydıran? Zeynep kendine gel bu sen değilsin!"

-"Eliff.."

-"Efendim Zeynep?"

-"B..ben o...ondan hoşlanıyorum.." dememle tekrardan ağlamam bir oldu. Elif bana şaşkın gözlerle bakarken birşey diyemedim...

-"Elif ben daha önce kimseye karşı böyle şeyler hissetmedim. O ikisini öyle görünce her şeyden vazgeçtim. Gittim öğretmenimle konuştum artık hafta sonları kursuna kalmıycam."

-"Saçmalama Zeynep salak bi oğlan yüzünden hayallerinden mi vazgeçiceksin? Hani nerde o eski Zeynep sen değil miydin sevgilim var diye bana kızan? Öğretmen olmak isteyen? Herşeyden vazgeçicek misin yani o kadar basit mi? Anlayamıyorum seni Zeynep anlayamıyorum.."

-"Elif ben Emre'yi seviyorum. Hemde çok.." Elif çalan telefonuna bakınca arayanın babam olduğunu söyledi. Nefesim kesildi. Ba..babam mı? Olmaz şimdionunla konuşamam. 'Nede ağladın?' diycek ne diycem Emre'yi çok seviyorum desem ağzıma s.çar.

-"Elif sen konuş benim lavaboda olduğumu söyle." diyip bi koşu lavaboya gittim. Elif hâlâ babamla konuşurken aynada kenime baktım. Gözlerim kızarmıştı. Yeşil gözlerim daha çok koyu yeşile dönmüştü. Yüzüme suyu serpip havlu ile sildim. Dışarda babamın sesini duydum Allah'ım ne olur bana burda bir şey yapmasın..

İçeriye tekrar gittiğumde babm sinirli gözlerle bana baktı ağladığımı fark edince yüzündeki sert ifade gitti.

-"Zeynep noldu sana? Gö..gözlerin...."

-"Şe..şeyy bişey yok baba. Gidelim geç oldu saat?" Babam bişey demeden koluma girmiş veni eve götürdü. Kimseye bişey demeden odama çıktım. Berat korkmuş benim yanıma gelmişti

-"Abla dışarda yağmur yağiyo korktum.."

-"Berat bu yaz yağrumu şimdi durur sen odana git hadi.."

-"Ama ama abla.." ağladığını gödünce dayanamadım yanıma yatmasına izin verdim.
O ağladıkça ben de ağladım.

-"Niye ağlıyosun abla? Yoksa sende mi korktun?"

-"Hı hı" yavaşça gözlerini kapatıp bi güzel uyudu. Sabah Berat'ın beni ıslak ıslak öpmesiyle uyandım. Hafta sonu olduğu için artık okula gitmiycektim. Ders de çalışmıycam.. Salak Emre ne vardı da bana teklif ettin ki. Ben erkek gibi kızdım. Aşk, sevgi,hoşlantı neymiş ven bilmezdim. Salak Emre pezevenk! Benim duygularımla oynadı.