I Haven't Told You

Ten

A week passed by at naikwento ko na kay Nadine ang mga nangyare at nagulat sya.

Flashback:

Kasama ko si Besh dito sa bahay nila. Nagpunta na ako dahil gusto ko na humingi ng tulong sa kanya. Ang hirap harapin ng dalawang tao na sinabihan mo na ayaw mo ng makita kahit ang totoo ay  nadala ka lang ng emitions mo at sitwasyon. Isama mo pa ang frustration. ANG  HIRAP!

"Besh!!! Anong ginawa mo kay tita? Ginayuma mo? Kinulam? Pano mo sya napapayag? Teeeeelll meee Besh!" Pagmamaktol nia.

"Stop it Besh. Stop shouting. Masakit sa tenga yung boses mo." I said covering my ears.

"*Pak* Ang mean mo! Im just asking kung anong pinakain mo sa parents mo at bigla kang pinayaganag BF like, you know. They're super strict." She asked while doing her hair.

"I do know that girl. They're my parents. Pero alam mo, hindi ko talaga alam what makes them decide to allow me na mag boyfriend na. AT KINIKILABUTAN AKO HABANG KAUSAP KO SILA!!! Ang feeling ko nga nun aliens sila at biglang nagbago ang ihip ng hangin. Brr!!" Sabi ko na hindi makapaniwala.

"Pero Besh ano ng gagawin natin dun sa dalawa?" Pagbabago nia ng usapan.

"Diba kaya nga ako nandito para magpatulong? Duuh!" Sagot ko.

"Besh umayos ka nga! Mag-isip na tayo ng gagawin." Inis na sabi nia.

Tumahimik kaming dalawa ng ilang minuto. Nag-iisip.

*kkrrrooookkk*

Napatingin ako kay Besh na nakatingin na sa akin.

"Besh, kain na muna tayo." Sabi nia.

"Wuahahahaha... Besh, nakakaturn off! Hahahaha…" Sabi ko.

Yung tyan ni Nads biglang nag growl. Rinig na rinig dahil sa tahimik naming dalawa.

"Whatever! Bahala ka jan. Kakain na ako. Nagbaked mac pa naman si mama. Bleh! Di kita bibigyan!!" Then she ran down the stair.

I followed her down stair. By the time i get to the last step i saw Nads at the dining while on her phone. Worrying is too visible on her face. I walk to where she is at parang hindi nya ako napansin. Hinampas ko ang lamesa para magpapansin sa kanya at nagulat sya. She look at me with a shock expression at nabawi naman nia agad yun. Napalitan ito ng pagkabahalq.

" Besh, what's wrong?" I ask as she turn to look away.

"Besh, something wrong? You know you can trust me." Sabi ko na may pag-aalala. Minsan ko lang makitang ganto si Nadine. Isa syqng makulit, energetic, madaldal na tao. isang Joyful na babae kqya kapag nagkakaprolema mahahala mo agad sa kanya dahil bigla syang nananahimik.

"Besh!!! I'm worrying. Can you tell me what the eff is the problem?!?" Pagkasabi ko nun inagaw ko sa kanya yung phone at tiningnan ang call log nia.

"Besh bakit sya tumawag?" mahina pero alam ko na narinig nia ang tanong ko. Pain is visible to my voice.

"B-besh…" she called out stammering.

"Answer me!" I shouted.

"Besh, nasa hospital sya." Sabi nia na visible ang pag-aalala.

"WHAAAT!?! WHY!? Sang hospital? Anong nangyari?!" I panicked.

"I dont know. By now, let's go to tht hospital and look for him." By that we made our way to where the hell he is.

What happened ba and he's in the hospital.

Humanda ka sa aking lalaki ka! Nawawala poise ko dahil sayo!