Underneath your bruises (One Direction, 5 Seconds Of Summer) GESTOPT

004- Rust?

*paar weken later*

Larissa's POV

Als ik wakker word voel ik Luke's armen om me heen en vlak daarna zijn stem. 'Morgen babe.' 'Morgen.' fluister ik terug, mijn stem klinkt niet zo best en zo voel ik me eerlijk gezegd ook. 'Gaat het?' Zijn armen verstrakken zich en hij trekt zich dichter tegen zich aan. 'Voel me niet zo lekker, niks belangrijks.' 'Je wordt niet ziek, toch?' 'Nee, waarschijnlijk wordt ik gewoon verkouden.' 'Ik hoop het niet.' Luke's greep verslapt. 'Blijf liggen.' mompel ik. Luke zucht, maar blijft -gelukkig- liggen.

De jongens van 1D en hun vriendinnen zijn gisteren vertrokken, helaas... Ik snap dat ze andere verplichtingen hebben, maar ik vond het gewoon zo gezellig dat ze er waren.

'Komen jullie eten?' Ashton komt de kamer binnengelopen en ik zucht zacht. 'Geen honger.' 'Honger of niet, je moet sowieso opstaan.' 'Waarom?' 'We gaan naar Engeland, remember?' Ik zucht. En blijf liggen. Ashton geeft me een zogenaamd boze blik en ik glimlach naar hem. 'Hate you.' mompelt hij. 'Love you too.' Ik hoor Luke zuchten, om me vervolgens los te laten en me van hem af te duwen. Dan stapt hij uit bed en kijkt me aan. 'Kom.' Hij steekt zijn hand uit en ik zucht. 'Nee.' 'Ik zie jullie zo wel.' zucht Ashton en loopt weg. 'Kom nou.' fluistert Luke. 'Waarom?' Ik kijk hem onschuldig aan en hij bijt op zijn onderlip. Zo sexy.. Ho wacht... Nee, dat mag ik best van mijn vriendje zeggen. 'Kom nou maar!'

Ik plof op de bank neer en leun tegen Calum's schouder aan. Michael glimlacht naar me en ik glimlach terug. 'Laar, alles gaat wel oké, toch?' 'Jawel, geen zorgen.' 'Je klinkt anders niet al te best.' 'Het gaat wel.' Ik pak mijn mobiel en start Twitter op. Luke komt de kamer binnenlopen en rolt met zijn ogen. 'Mobiel verslaafde.' 'Ik check gewoon me Twitter.' zeg ik terug. Luke fronst zijn wenkbrauwen en komt naast me zitten. Ik rol met mijn ogen en leun daarna tegen hem aan. Hij slaat zijn arm om me heen en ik glimlach. Ik kijk weer op mijn mobiel, maar Luke pakt hem snel. 'Luke, geef terug!' Hij antwoord niet en begint door mijn timeline heen te scrollen. Ik zucht en kijk met hem mee, ik krijg mijn mobiel toch niet terug nu. Bij alle haat die ik zie, doe ik moeite om mijn tranen binnen te houden. Luke merkt het en wrijft over mijn arm. Daarna klikt hij Twitter weg en zet mijn mobiel uit. 'It's okay.' fluistert hij zacht en trekt me dichter tegen zich aan. Ik sta op en loop weg. Wetend dat de rest me raar aan kijkt.

Als ik in mijn kamer ben laat ik me op bed vallen on verstop mijn gezicht in mijn kussen. Ik begin te snikken, hopend dat het wordt gedempt door het kussen. 'Laar?' Ik voel een hand over mijn rug wrijven. 'Sssst, het is goed.' 'Niet.' snik ik. Luke wrijft over mijn rug. 'kom overeind.' Ik doe wat hij zegt en gelijk trekt hij zich tegen me aan. Ik sla mijn armen om zijn nek en snik zacht verder met mijn gezicht in zijn shirt. Hij wrijft voorzichtig over mijn rug en spreekt kalmerend tegen me. 'Je moet je er niks van aantrekken.' fluistert hij. 'Dat is niet zo makkelijk.' fluister ik. Hij laat me los en ik leun naar achter. Hij veegt een paar tranen van mijn wang en kijkt me liefkozend aan. 'Een meisje dat een illigaal gevecht overleefd, overleefd dit vast ook.' 'Denk je?' 'Nee, ik weet het.' Hij drukt een kus op mijn neus en daarna op mijn lippen. Ik sla mijn handen om zijn nek en voel hou Luke me dicht tegen zich aan trekt.

Ik en Luke liggen tegen elkaar aan als de deur geopend word. 'Liggen jullie lekker?' 'Ash, stop met ons te controleren!' 'Ik controleer jullie niet, ik wil gewoon Luke spreken.' Luke laat me los en komt zuchtend overeind. 'Luke, blijf liggen.' mompel ik. 'Ik lag net lekker!' 'Jij moet ook weer opstaan, we moeten zo weg.' Ik sluit mijn ogen, hem negerend. Luke begint te lachen hoor voetstappen weglopen. Zonder dat ik het door heb val ik in slaap.

'Aawh, hoe schattig.' hoor ik een stem zacht zeggen als ik wakker word. Ik voel een paar armen om me heen en ik weet gewoon dat het Luke is. Ik hoor een klik geluid van een camera en ik zucht onhoorbaar. Yay, die komt waarschijnlijk op Twitter... De haat is nu al veel. 'Jongens, we moeten ze nu echt wakker maken.' 'Waarvoor?' mompelt Luke en trekt me dichter tegen zich aan. Zijn stem is slaperig. 'We moeten weg.' Luke zucht en ik kruip als het kan nog dichter tegen hem aan. Hij drukt een kus in mijn nekholte en ik voel kippenvel over mijn lichaam verspreiden. Damn hoeveel doet die jongen bij me? 'Laar, hoelang wil je het nog volhouden?' Ik reageer niet. 'Je slaapt niet. Geef toe.' Ik grom. 'Laat me met rust.' 'Jullie mogen straks zoveel knuffelen als jullie willen, maar we moeten weg over 10 minuten. Als jullie er over 5 min nog niet zijn, gooien we een emmer water over jullie heen.' Met die woorden hoor ik de rest weglopen. Menen ze die?

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Yay eindelijk. Een nieuw hoofdstuk... Wel een saaie, maar ik ben een beetje inspiratieloos... 

x