Bitmedi Bendeki Sevdan

Eskiye Dair Bir Hatıra

Meltem bir zamanlar bir çocukla tanışmış bu çocuk buna deliler gibi bağlanmış asik olmuştu. Her seferinde Melteme sen benim olacaksin benim kadınım olacaksin deyip dururdu. Aradan zaman gectikce Meltemin bu cocuga olan sevgisi azalmış artık işkence haline gelmeye baslamisti. Nasil olurdu da sevdiği o çocuk değişmeye başlamıştı. Eskisi gibi sürprizler yapmazlar hediyeler almaz artık bir maco erkek haline dönmüştü. Bu durum git gide Meltemi çıldırtmışti.

Keske yasamasaydim diyordu Meltem. Keske sevmeseydim diyrodu. Artik usanmisti. Ayrilmanin vakti gelmisti. Peki nasil olacak, anlatacakti. Karşısında ki o maço adam anlamazdı. Ve Meltem bir gün onunla bir cafede oturup yüzyüze konusmaya başladı.
- Hoş geldin Selim.
- Hayırdır gülüm sen beni böyle cagirmazdin hep ben cagirirdim.
- Birak Allah askina hep sen mi çağırırdın. Hep benim dememle gelirdik. Sen ise nargileye gidelim derdin.
- Aman be kizim neyse ne.
- Selim agzini toplar mısın.
- Sana mi soracagim kizim?
- Peki ben ayrilmak istiyorum senden.
Biktim artik senden kafamı dinlemek kafamı toparlamak istiyorum. Bi daha ne bana mesaj at ne beni ara. Beni unut Selim.

Bu dediklerinden sonra Selimin kafasina kaynar sular dökülürken Meltem kalkıp masadan uzaklaştı. Ve Selim elini sikica kavramış sinirden kudurmus şekilde.
- Hani soz vermiştik birbirimize hani sen benim olacaktin yalan miydi. Seni kimseye yar etmem bilesin. Bu muydu senin sevgin kahrolsun bu aska.

Bu lafları derken Meltemin kolu acimis ve bir hışımla cekip almisti kolunu. Ardina bakmadan koşarak uzaklaşmıştı oradan. Selimin sözcüğü yankilaniyordu kosarken "Seni kimseye yar etmem !" diye...

Ahmet çocukluğundan beri ayni sınıfta olan Kübrayla birlikte çıkmaya başlamıştı. Ahmet o zaman genc olmasına ragmen yine yakışıklılığını koruyordu. Kübra ise kızları kıskandırmak icin ve okulda popüler olmak icin çıkıyordu Ahmet le. Ama bu Ahmetin aklindan geçmiyordu. Çünkü Ahmet bu kızı seviyordu.

Ahmet arkadaşlarıyla oyun oynarken bir kızın bir erkekle el ele tutuşup gittiğini gördü. Bu Ahmeti ilgilendirmezdi. Çünkü Ahmet kendi sevdiğini düşünür elini tutarken hep bir yerlerde gezmeyi hayal ederdi. Cemal arkadaşı çocukluk kardesi yoldan gecerken Kübrayi görmesiyle hizlica oyun oyanamakta olan Ahmetin yanına geldi.
- Lan olum seninki bir cocugun elini tutup gidiyordu.
- Ne alaka cemal benim sevdigim oyle birsey yapmaz.
- Bak olum görmüyor musun karsida gidiyor işte.

Dedikten sonra Ahmet kosa kosa yanlarına gider ve kolundan ceker Kübrayi.
- Hayırdır Kübra bu kim.
- Sanane Ahmet. Bu arada şey.
- Ne Sanane kızım. Bu adam kim.
- Seni sevmiyorum Ahmet k.bakma ben bu çocuğu seviyorum. Ayrıldık Ahmet.
- Allahindan bulasin.

Ahmet bu olaydan sonra hiçbir kiza güvenini kalmamis ve hicbir kizla çıkmamıştı.