And then I met you

Hoofdstuk 5

De week voordat de zomervakantie begint bestaat vooral uit verveling en moeheid. Ondanks dat het juli is regent het met bakken uit de hemel. Ik staar uit het raam. Je had wel verwacht dat er tenminste een beetje zon zou zijn, maar nee. Vanmorgen heb ik mijn boeken ingeleverd en nu zit ik thuis. Ik breng mijn kop thee naar mijn mond maar kantel het te vroeg waardoor de halve inhoud op mijn schoot valt. Verschrikt spring ik op, waardoor er alleen nog maar meer over de rand klotst. Au, au, au. Lekker bezig Em.

Ik zet mijn kopje in de vensterbank en sprint naar de badkamer. Ik gris een handdoek uit de kast en trek mijn joggingbroek uit. Mijn benen zijn helemaal rood van de hete thee. Ik droog ze af en doe een nieuwe joggingbroek aan.

Net als ik weer ga zitten piept mijn telefoon. Meestal staat hij op stil, maar vandaag verveelde ik me zo erg dat ik het geluid aan heb gezet. Als iemand me dan appt, dan heb ik wat te doen voor een paar seconden. Terugappen.

Ik pak mijn telefoon op en een glimlach vormt zich op mijn gezicht. Ik wist het. Niet iedereen is dood. Ik heb gewoon vrienden die mij appen. Ik ben popu..

Mama: Om 6 uur komt Hannah's nieuwe vriendje bij ons eten.😄😄😍😊😃

Mama: Zorg je dan dat je beneden bent?????￰😊😊😃😃

Mama: En trek alsjeblieft wat leuks aan. We willen niet dat het gaat zoals de vorige keer..😱😱😱😭😉😉

O. Mijn. God. Laat maar. Blijkbaar heb ik toch geen vrienden. Shit man. Ik dacht dat ik eindelijk populair was. Ik onderdruk een geeuw. Van je vervelen wordt je moe.

Ohja, voor als je het nog niet doorhad, mijn moeder heeft sinds een paar weken de smileys ontdekt op haar nieuwe telefoon. Zucht.

Emily: Mam waar ben je?

Mama: In de woonkamer.😄😃😃😊😘

Emily: Sinds wanneer heeft Hannah een vriendje?

Emily: En is het zo moeilijk om naar boven te komen en het gewoon te zeggen?

Mama: Sinds een paar dagen volgensmij.￰😄😱😘😘😃😉

Mama: Maar dit is toch veel makkelijker?????￰😉😉😄😄😊

Mama: En sneller????￰😁😃😄😉😘

Emily: Aha

Mama: 😘😘😘😘😄😄😊

Ik ben zo moe dat het me niet eens boeit dat mijn stiefzus een vriendje heeft. Het zal allemaal wel. Ik druk mijn telefoon uit en laat me op mijn bed zakken. Het is nu 1 uur 's middags. Misschien moet ik gewoon gaan slapen, dan verveel ik me tenminste niet zo.

Met alle kracht die ik heb hijs ik mezelf van mijn bed en dwing mijn voeten richting de boekenkast in de hoek van de kamer te lopen. Ik pak mijn wekker en zet hem zo dat hij om 5 uur afgaat, zodat ik straks nog ruim de tijd heb om me klaar te maken.

Ik laat mezelf op mijn bed vallen en val bijna direct in slaap.

Ik word wakker van een hard geluid. Mijn ogen schieten open en ik kom snel overeind. Ik kom overeind en met mijn vingers veeg ik wat kwijl van mijn kin. Ik kijk versuft om me heen. Er is hier iets heel erg mis.

Mijn ogen vinden de klok. Tien voor zes. SHIT SHIT SHIT. Ik kijk boos naar mijn wekker. Waarom ging dat stomme ding ook niet af? Ik sprint naar mijn kledingkast en kom dan tot de conclusie dat ik niks leuks heb om aan te trekken. Tenminste, niks wat op dit moment schoon is.

Ik pak een zwarte broek van de vloer en trek hem snel aan. Ik ga wanhopig op zoek naar mijn bordeauxrode shirt, waarbij ik me natuurlijk weer tegen van alles en nog wat stoot. Na een paar minuten zoeken vind ik hem onder mijn bed, helemaal onder het stof. Ik klop het af en ruik er voorzichtig aan. Ew. Ik wil niet weten hoelang dat daar al ligt.

Ik pak een flesje parfum en spray een grote hoeveelheid richting het shirtje, die ik daarna even uit het raam wapper, in de hoop dat de vieze geur een beetje wegwaait. Ik doe een mislukte poging het glad te strijken met mijn hand en trek het dan toch maar gewoon aan. Ik heb nu toch geen tijd meer om iets anders te zoeken.

Vier voor zes.

Ik kijk in de spiegel. Ik heb mijn haar al ongeveer een halve week niet gewassen, waardoor het nu nogal heel erg vet is. Ik probeer snel een geweldige, perfecte messy bun te maken, maar na vijf pogingen lijkt het nog steeds alsof er een of andere vogel op mijn hoofd gepoept heeft, dus ik geef het op. Terwijl ik rennend door mijn kamer naar een paar sokken zoek, bind ik mijn haar maar blind vast in een knot.

In stilte hoop ik dat het er beter uitziet dan daarnet.

Het is één voor zes als ik een laatste blik werp in de spiegel. Ik zie er vreselijk uit, maar dat is niet mijn probleem. Ik hoef niet de hele dag tegen mijn hoofd aan te kijken. Gelukkig niet.

Ik loop de trap af en probeer op adem te komen. Dan realiseer ik me dat het misschien wel handig is om deo op de doen. Ik sprint weer terug naar mijn kamer en spray een beetje deo op. Dan ren ik zo snel als ik kan weer terug naar beneden.

Net als ik mijn voet op de eennalaatste tree zet gaat de bel.

Ik zet mijn meest volwassen gezicht op, en probeer te negeren dat ik op dit moment waarschijnlijk veel wegheb van een doodgaande walrus. Ik moet echt iets aan mijn conditie gaan doen.

Ik probeer de deur open te doen, maar hij zit op slot. Ik pak de sleutel van het haakje en maak de deur open. "Sorry, hij zat op slot." zeg ik en ik kijk op. Mijn opgewekte, volwassen bui verdwijnt in een keer. Het voelt alsof ik net een hele harde klap in mijn gezicht gekregen heb. "Um. H-hey" weet ik met moeite uit te brengen. Want voor me staat Mason.

-

A/N: PLOTTWIST😂😱😱 Wat vinden jullie tot nu toe van dit verhaal?

Trouwens, dankjewel voor 100 reads!❤❤

xx Isa