Selam ben Hanna.Hanna Stewart.Liseye bu sene başladım.Tanrım!Liseden nefret ediyorum.İnsanlara saçma sapan lakaplar takıyorlar ama lakap takılan insanlar ömürleri boyu unutamıyorlar.Her neyse ben Rosewood'ta yaşıyorum.Düne kadar normal bir kasabaydı.Dün ise doğaüstü olaylar gerçekleşmeye başladı.
Sabah yine alarmımın o iğrenç sesiyle uyandım.En sevdiğim şarkıları koysam bile uykumu bölünce onlardan soğuyorum.Bu sabahki bir Rammstein şarkısıydı.Beni en iyi ayıltan şarkılardandır.Gürültü iyidir.
Du Du Du hast Du hast mich
Du hast mich gefragt Du hast mich gefragt Du hast mich gefragt
Und ich hab nichts gesagt
Telefonuma ulaşıp alarmı kapadım.Berbat bir okul gününe daha merhaba.Hemen giyinip aşağı indim.Annem kahvaltımı hazırlamıştı.Fakat ortalıklarda gözükmüyordu.Babam da öyle.Evde bir şeyler eksikti.Tabii yaa küçük ikizler…
Benim 6 yaşında iki tane küçük erkek kardeşim var.Çok yaramazlardır.Her sabah kahvaltıda onların dırdırını çekerdim.Hep kavga ederlerdi.Ama bu sabah evde tık yoktu.Babam ve ikizler kahvaltılarını yarım bırakmış görünüyorlardı.
Daha sonra annemin hep tertemiz olan mutfağındaki çamur izlerini gördüm.45 numara bir ayakkabıya ait olmalılardı. Onun peşinden giden bir kadına ait topuklu ayakkabı izleri de vardı.İkisi de mutfaktaki masanın etrafından dolaşmış olmalılardı.Sonra da tekrar dışarı çıkmışlardı.İzlerin hiçbiri ailemdekilere ait gözükmüyordu.Yerdeki sürüklenme izlerini gördüm.Hiç kuşkusuz ailem kaçırılmıştı.
