Supernova | horan

Üç

- Okuyan herkese teşekkür ederim, yorum ve oylarınızı görmeyi çok istiyorum. xx -

Hayat insana her zaman ikinci bir şans vermez fakat çaresizlik kelimesini karşılamaya yetmez bu. Çaresizlik kavramına dolu dolu bir tanım arayanlar, hayatın onlara sunduğu ikinci şansı fark edemeyen insanlara baksın. Bakışlarını uzak ve ıssız bir noktaya sabitleyip evrende kendileri için koca bir mucize görmeyi beklemekten asıl mucize olan evrenin kendisini gözden kaçırırlar. Bu zavallılardan şanslı birkaçı, tesadüf bu ya, yan yana düşer ve bekledikleri ışığı birbirlerinde fişekler.

Niall genç kızdan bir cevap beklerken yalnız Nova için değil, aslında kendisi için de bir onay diliyordu. Yüksekten düşenler sert çakılır derler. Kayan bir yıldızı görünce bencilce dilek tutanlar nedense yıldızın düşüşünü ya da onu kurtarmayı hiç akıllarına getirmezler. Çok değil, birkaç yıl önce tek dileği onu görmek olanlar bile, Niall'ı bataklığından çekip kurtarmaya yeltenmiyordu şimdi. Neyseki Nova onu üzecek şeyler söylemeyi kendine yakıştıramıyordu.

"Teknik olarak geç değil. Enerji asla yok olmaz, dönüşür sadece."

"Okulu erken bıraktım ama anlamıştım bunu. Enerjimi tekrar ortaya çıkarmak için kendime kimyasal uyarılar gönderdim Nova, hem de defalarca. Söylesene neden notalara dönüşmedi enerjim?"

Mavi gözleri kısılırken, ses telleri isyankar bir titremeyle çevrelenmişti Niall'ın. Bu soru için karşılık bekleyecek kadar gururu kalmamıştı. Ona yine de bir cevap veren Nova'nın sesi ise param parçaydı.

"Kimyasallara asla güvenmemem gerektiğini çok acı biçimde tecrübe etmiştim bir seferinde."

"Anlamadım."

"Kariyerimi elimden aldı kanıma karışan kimyasallar."

Niall repliğini çaldı kızın.

"Bir ortak yönümüz daha, Nova. Anlat hadi, nasıl oldu da öldü ruhun?"