Nasıl oldu, o anda ne düşündüm bilmiyorum ama şuan uzun çocukla bir evdeydik. Ev gayet temiz ve düzenliydi. Eve girdiğimizde ismini bilmediğim çocuk beni geniş salona yönlendirip üst kata çıkmıştı. Hiç utanmadan kendimi açık kahve tonlarındaki üçlü koltuğa bıraktım. Rahatsız olmam gereken birşey yoktu. Tanımadığım bir adamın evinde kendi evimmiş gibi yayılmayı umursamamıştım. Biraz sonra adım seslerini duyup kafamı arkaya çevirdim. Uzun çocuk üzerini değiştirmiş beyaz tişort kot pantolon ve deri ceket yerine gri bir eşofman altı ve siyah bir tişort geçirmişti üzerine. Benim rahat tavırlarım onu rahatsız etmemiş olmalı ki hiç umursamadan mutfak olduğunu tahmin ettiğim yere girmişti. Biraz sonra elinde dört bira ve birkaç atıştırmalıkla geri döndü. Getirdiklerini cam sehpaya koymuş ve uzandığım koltukta ayaklarımı yere doğru itmişti. Bende yavaşça doğruldum ve sehpadaki atıştırmalıklardan ağzıma attım. Oda aynısını yaptı ve iki birayıda açarak birini benim önüme koydu. Daha sonra suratını bana dönerek "Anlat bakalım kelebek kız " dedi.
"Ne duymak istiyorsun uzun çocuk" diyince hafifçe güldü ve "Adım Kuzey" dedi. Ismini ona yakıştırmıştım. Bu sefer " Seni o uçurumun kenarına ne sürükledi" dedi. "Yaşamak istemiyorum" diyince "Unutma kelebek olsan bile bir günde olsa mutlaka yaşarsın" dedi. "Peki o zaman bugün herşeyi anlatıp yarın öleceğim anlaştık mı?" dedim. "Anlaştık" dedi ve anlattıklarımı dinlemeye başladı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ZAMANIM AZ BEKLETME
Novela JuvenilSon anda yetiştim ve onunkilerin yanında küçük kalan ellerimle elini tuttum. Kulağına yaklaşarak usulca zamanım az bekletme dedim. Gitti ve hala bekliyorum. En umutsuz olduğum anda karsıma çıkan adam, en zor zamanlarımda yanımda değildi . Onun için...
