The Nightmare.

Η Μέρλιν Μονρόου.

Ήταν Τρίτη τα μεσάνυχτα. Εκείνη τη μέρα ήταν η επέτειος του θανάτου της Μέρλιν Μονρόου. Ήταν μια υπέροχη και παράλληλα διαταραγμένη προσωπικότητα.
Εκείνο το βράδυ έπαιζε στη τηλεόραση μια ταινία αφιερομένη στα γυρίσματα της τελευταίας ταινίας που γύρισε η Μέρλιν πριν φύγει από τον υλικό μας κόσμο. Την παρακολούθησα με ενδιαφέρον. Όταν τελείωσε είπα να κοιμηθώ γιατί είχα σχολείο την επόμενη ημέρα. Τότε λοιπόν ξεκίνησε κάτι περίεργο. Ήμουν μεταξύ ύπνου και ξύπνιου. Έτρεμαν τα μάτια μου. Ανοιγόκλειναν με ταχύτητα. Έβλεπα. Έβλεπα κανονικά. Έβλεπα το δωμάτιό μου. Το κομοδίνο , το χαλί,τη τηλεόραση,το ταβάνι. Παράλληλα τα μάτια μου τρεμόπαιζαν και δε μπορούσα να ξυπνήσω ολοκρηροτικά. Ούτε να κινηθώ ή να μιλήσω. Είχα τρομάξει. Ξαφνικά την είδα. Είδα την Μέρλιν. Ήταν στο δωμάτειο,με ένα μικρόφωνο,και τραγουδούσε:  "Happy birthday to you, happy birthday to you. Happy birthday ,mister president, happy birthday to you. Hey ,mister president. For all the things you've done, the battles that you won.."  Όσοι είστε φανς της Lana Del Rey καταλάβατε πως η ηρωίδα σας απο εκεί πήρε το τραγουδάκι,και την όλη ιδέα του National Anthem. Τέλος πάντων.
Μέχρι εκεί έφτασε και κάτι τη σταμάτησε. Τότε το φυσιολογικό  πρόσωπό της παραμορφόθηκε. Έγινε σαν δαίμονας,με μάτια λευκά,και αίμα να τρέχει από τα  αυτά της. Στάθηκε ακίνητη. Γύρω άρχισαν να εμφανίζονται και άλλες μορφες.. Σαν πνεύματα,που περπάταγαν δυστυχισμένα. Η Μέρλιν με αστραπιαία ταχύτητα πλισίασε ,μέχρι που ήρθαμε πρόσωπο με πρόσωπο. Κοιταζόμασταν, είμασταν απέναντι η μια από την άλλη, σε απόσταση αναπνοής. Τότε ξύπνησα και ήμουν λαχανιασμένη. Η ώρα ήταν 03:27. Η ώρα των δαιμόνων. Εκεί ήταν που άκουγα την καρδιά στα αυτιά μου. Χτύπαγε τόσο που πίστευα πως θα ξεπηδίσει έξω από το στίθος σου. Έτρεμα νευρικά. Τελικά ξανακοιμήθηκα γύρω στις 06:30 . Την επόμενη μέρα μετά το σχολείο αποφάσισα να ψάξω για το τί μπορεί να ήταν αυτό. Όπως βλέπετε είμαι πολύ της έρευνας. Μετά από ώρα αναζήτησης για  απαντήσεις στα ερωτήματα μου, έπεσε στα μάτια μου ένα άρθρο ενός πνευματικού ανθρώπου από την Ινδία. Έγραφε πως όταν ο άνθωπος είναι μεταξύ ύπνου και ξύπνιου ,χωρίς να μπορει να αντιδράσει σε τίποτα, βρίσκεται σε έναν κόσμο διαφορετικό. Σε έναν κόσμο ενδιάμεσα στον πραγματικό και στον ονειρικό ή και ψυχικό. Στον κόσμο των νεκρών. Τους βλέπουμε μέσα στο σπίτι μας,μα δεν βρίσκονται εκεί. Βρίσκονται σε μία διάσταση άλλη, που όμως είναι στο ίδιο σημείο με το μέρος που βρισκόμαστε. Και εφόσον είμαστε 50% σε κατάσταση υπνου, και 50% σε κατάσταση ξύπνιου , βλέπουμε και τους δύο κόσμους,ανακατωμένους. Μπερδεμένους.