Luhan သည္.... လိုက္မမွီႏိုင္ေသာ... အေျခအေန တစ္ခုအား... ၿငိမ္သက္ ေၾကာင္အလ်က္ ေငးၾကည့္ေနမိသည္.... ။ သူ႔အေရွ႕မွ လူသည္လည္း ထိုနည္း လည္းေကာင္း ... ။
ေဘးပတ္ဝန္းက်င္ကို လွည့္ပတ္ၾကည့္မိသည့္အခါ... သူ နည္းနည္းမွ မရင္းႏွီးသည့္.... ပတ္ဝန္းက်င္.... ။ Luhan သည္ ေနာက္ထပ္ တစ္ဖန္ ေယာင္ယမ္းၿပီး .. ထိုလူကို ေမာ့ၾကည့္မိျပန္သည္... ။ ရုတ္တရက္... မူမမွန္ေသာ တစ္စံုတစ္ခုက... ။
( အိုး... ေသလိုက္ပါေတာ့... ဘာကိစၥနဲ႔ ငါက ဒီလို ... )
သူ႔ ခနၱာကိုယ္အား...ေထြးေပြ႕ထားသည့္...လက္မ်ားမွ.. ရုန္းဖယ္ၿပီး... သူ ကပ်ာကယာ ထရပ္လိုက္သည္... ။ ထိုအခါမွ... အေရွ႕မွ လူသည္လည္း... အသိျပန္ဝင္လာဟန္ျဖင့္.... ။
" ဟို.... ကိုယ္ .. ဘယ္လိုရွင္းျပရ.... "
ထစ္ အေနေသာ စကားသံတို႔အစား.. Luhan သည္..
သည္မ်က္ႏွာအား... သိပ္ကို ရင္းႏွီးေနသည္.... ။
ဖ်တ္ခနဲေပၚလာေသာ... ေဟာေျပာပြဲခန္းမထဲမွ..... ။
" ခင္ဗ်ား... အဲ.. ပါ...ပါေမာကၡ .. နာမည္ ဘယ္သူပါလိမ့္... ဟုတ္တယ္မလား.. ေန႔လည္က ေဟာေျပာပြဲမွာေလ... "
Luhan သည္... သူ႔အား..မွတ္မိသြားသည့္အခါ... ပို၍ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ျဖစ္သြားသည္... ။ ညဦးပိုင္းကပင္ သူ႔ကုတင္ သူ႔အိမ္တြင္ အိပ္ေနခဲ့သည့္ သူက .. ဘာကိစၥ သည္ပါေမာကၡအိမ္ ေရာက္ေနရပါလိမ့္... ။
" မင္း... ကိုယ့္ကို မွတ္မိတယ္လား... ဟုတ္ၿပီ... စိတ္ေအးေအးထားေနာ္... ကိုယ္ မင္းကို အနၲရာယ္မေပးပါဘူး... "
ခုနကေလာက္... စိတ္လႈပ္ရွားေနပံုမရေတာ့သည့္ ထိုလူသည္... Luhan အား.... ဧည့္ခန္းတြင္ ထိုင္ေစသည္... ။ ထို႔ေနာက္... အေနာက္သို႔ ဝင္သြားၿပီး... ေရတစ္ခြက္ျဖင့္ ျပန္ထြက္လာကာ... သူ႔ဆီ ကမ္းေပးသည္..။ Luhan သည္ ထိုေရအား.. ေသာက္ရန္ မေသာက္ရန္ ခ်ိန္ဆေနသည့္အခါ... ထိုလူက သေဘာေပါက္သြားပံုရၿပီး... ေရခြက္အား ျပန္ယူသြားကာ.. ပါကင္ပိတ္ထားေသာ...ေရဘူး အသစ္တစ္ဘူးျဖင့္ ျပန္လာလဲေပးသည္... ။
ထိုလူသည္... Luhan နဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္တြင္ ဝင္ထိုင္ရင္း... ေလပူတစ္ခ်ိဳ႕ မႈတ္ထုတ္ကာ... သူ႔အား
တည့္တည့္ စိုက္ၾကည့္သည္... ။
Luhan သည္... ထို မ်က္လံုးမ်ား ေအာက္တြင္... အနည္းငယ္ အေနက်ံဳ႕သြားသလိုမ်ိဳး....။
BẠN ĐANG ĐỌC
Unconditionally.......
Fanfictionႏွလံုးသားမပါပဲ.... ဗလာအခြံသက္သက္နဲ႔.. ကၽြန္ေတာ္ ... ခင္ဗ်ားကို ခ်စ္ျပႏိုင္ပါတယ္....
