ျမဴေတြ ဆိုင္းေနသလိုမ်ိဳး..... သဲကြဲေသခ်ာမႈ မရွိသည့္ ဧရိယာတစ္ခုအတြင္း.. သူ ေရာက္ေနခဲ့သည္... ။ ေျခဦးတည့္ရာ တစ္ေနရာရာကို ဦးတည္ပစ္လိုက္ဖို႔ လမ္းစပင္ မရွိ... ။
ေမၽွာ္လင့္ခ်က္မဲ့ျခင္းဟာ.. သည္လို အေနအထားမ်ိဳးပဲလား..။
ေလးပင္ေသာ.. သက္ျပင္းတစ္ခု၏ အဆံုးတြင္.. အသံ သဲ့သဲ့.... ။ မည္သည့္ အရပ္က လာပါသလဲ.. ။
သူ႔ အေရွ႕ မလွမ္းမကမ္းမွ တျဖည္းျဖည္း ကြဲလာသည့္. ျမဴမႈန္မ်ားအၾကား... လူတစ္ေယာက္ ေနာက္ေက်ာေပးလ်က္...လမ္းေလၽွာက္ေနခဲ့သည္... ။
လွမ္း၍ ေအာ္ေခၚရန္ ၾကားႏိုင္သည့္ အကြာအေဝးတြင္..
သူ႔အား.. လ်စ္လ်ဳရႈေနသည့္ ထို လူဆီ ေျပးသြားရန္.. ေျခလွမ္း စလိုက္မိသည္... ။
ပထမဆံုးေသာ သူ႔ေျခလွမ္းအစသည္.. ေခ်ာက္ကမ္းပါးစပ္၌... ။ ထိန္းခ်ဳပ္ရန္ မတတ္ႏိုင္ေတာ့သည့္ ေျခလွမ္းေနာက္တစ္လွမ္း အဆံုးတြင္...... ။
ေအးခနဲ ျဖစ္သြားသည့္ ေနာက္ဆံုး အသိတစ္ခုကေတာ့..
ေခ်ာက္ တစ္ခုအတြင္း.. တစ္ရွိန္ထိုး... ဦးတည္လ်က္...။
ျဗဳန္းခနဲ... Luhan လန္႔ႏိုးလာခဲ့သည္.... ။.. ေခၽြးမ်ား စိုရြဲလ်က္...။
နိမ့္ခ်ည္ ျမင့္ခ်ည္ ေမာဟိုက္ေနေသာ ရင္ဘတ္အစံုအား.. တည္ၿငိမ္သြားေစရန္ လက္ျဖင့္ အနည္းငယ္ ဖိထားမိသည္..။
ဘယ္လို ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ အိပ္မက္မ်ိဳးပါလိမ့္... ။
ညက လိုက္ကာ ပိတ္ရန္ ေမ့သြားခဲ့သည့္... ျပတင္းေပါက္မ်ားမွ ေနေရာင္စူးစူးတို႔သည္.. သူ႔ဆီသို႔ အၿပိဳင္အဆိုင္ က်ေရာက္လာၾကသည္... ။
အိပ္ယာ ထဖို႔ သင့္ၿပီ... ။ အခုခ်ိန္မွ မထရင္.. ေမေမ လာေအာ္ေတာ့မွာပဲ ဟု သတိရၿပီး.. သူ ခပ္ျမန္ၿမန္ပင္ ေစာင္ကို ဆြဲယူ ေခါက္လိုက္ၿပီး...
ေရခ်ိဳးခန္းအတြင္း ဝင္ခဲ့သည္... ။
မွန္ထဲရွိ ကိုယ့္ပံုရိပ္ကို စိုက္ၾကည့္ေနရင္း... အိပ္ေရးမဝသလို... ခံစားေနရသည့္အခါ... သူ ထူးဆန္းေနသည္... ။
ညက အိပ္ရာဝင္ခဲ့သည့္ အခ်ိန္ဟာ.. ေနာက္မက်ေသးဘူး မဟုတ္ဘူးလား... ။
ESTÁS LEYENDO
Unconditionally.......
Fanficႏွလံုးသားမပါပဲ.... ဗလာအခြံသက္သက္နဲ႔.. ကၽြန္ေတာ္ ... ခင္ဗ်ားကို ခ်စ္ျပႏိုင္ပါတယ္....
