"လုပ္ထားစမ္းပါ.. Oh Sehun ရယ္...တစ္ႏွစ္ပဲ..
ၿပီးရင္လြတ္လပ္ၿပီ.."
တစ္ႏွစ္ကေန ဆယ့္တစ္လ...
ဆယ္လ..ကိုးလ..႐ွစ္လ..ခုနစ္လ..ငါးလ..ေလးလ..
သံုးလ..ႏွစ္လ..တစ္လ...
တစ္ပတ္...အမ္...တစ္ရက္..
မနက္ျဖန္ငါလြတ္လပ္ၿပီ....
အဲ့စိတ္နဲ႔ႀကိဳးစားခဲ့တာေလ...အထက္တန္းေနာက္ဆံူးႏွစ္ တကၠသိုလ္ဝင္ခြင့္စာေမးပြဲကို..
မိဘေတြက တကၠသိုလ္ေကာင္းေကာင္းရဖို႔တြန္း
အားေပးခဲ့သလို သူကိုယ္တိုင္လည္းမိဘေတြတြန္း
အားေပးသလိုေရြ႔ခဲ့တယ္...
စာေမးပြဲၿပီးၿပီးခ်င္း သူလိုခ်င္တဲ့ Freedom မရခဲ့ပါဘူးေလ..
မိဘေတြကဘာေျပာတယ္မွတ္လဲ..
တကၠသိုလ္တက္မွလြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနတဲ့..
Freedom ေလးရဖို႔ကို အုတ္နံရံေပၚကုတ္တြယ္
တက္ေနရတဲ့ေၾကာင္လိုဘာလို႔ခက္ခဲေနရတာလဲ..
ဒါေပမယ့္...ေမ်ွာ္လင့္ထားတဲ့ေန႕က.. Tomorrow
ဆိုရင္ေရာ...??..
"Yehet..Yehet...!!"
ေပ်ာ္ရႊင္ျမဴးထူးစြာေအာ္လိုက္တဲ့အသံေၾကာင့္
ထမင္းစားပြဲေပၚ႐ွိ..
Oh ေဖေဖ..
Oh ေမေမ..
Oh SeMi တို႔ရဲ႕ေခါင္းမ်ားကေလွကားထစ္မွဆင္း လာေသာ Sehunဆီသို႔ စက္ရုပ္ေခါင္း မ်ားကဲ့သို႔လွည့္လာ၏..
Sehun မ်က္လံုးမ်ားပိတ္ကာ Eye smile ေလးနဲ႔
ျပံဳးၿဖီးျပလိုက္ေတာ့ က်န္တဲ့သူေတြအကုန္စားပြဲေပၚ႐ွိထမင္းပန္းကန္ဆီသို႔အာရံုျပန္ေရာက္ကုန္ၾကေလသည္..
Oh Semi ကေတာ့ ႏႈတ္ဖ်ားမွတစ္ခုခုကိုေရရြတ္လိုက္ေလသည္..
"Oppa က တကယ့္အဘိူးႀကီးအိုေပါက္စပဲ.."
Sehun ခါတိူင္းဆို ဒင္းနဲ႔ဖက္ကုတ္မိပါလိမ့္မည္..
သို႔ေသာ္..ဒီေန႔မိူ႔....႐ွိေစေတာ့..
ဒီေန႔ဆိုတာ မေန႔ကမဟုတ္...မေန႔ကရဲ႕မနက္ျဖန္က
ဒီေန႔...
