"အတြင္းေရးမႉး Lee...Sehun ေရာ...?"
ေဘးနားက မတ္တပ္ရပ္ေနတဲ့ Lee Dong တစ္ေယာက္ CEO nim ကိုျပဴးျပဲၾကည့္လို႔...
အလုပ္ကျပန္လာပီးပီးခ်င္း သံပုရာရည္တစ္ခြက္
အစား လိုလားတဲ့အရာတစ္ခုက Oh Sehun ဆိုတဲ့ေၾကာင္ေပါက္ေလးရဲ႕မ်က္ႏွာေပလား...
"က်ေတာ္က CEO နဲ႔တူတူအိမ္ျပန္လာတာ
ေစာနကမွေလ...Sehun ေရာလို႔ေမးတာႀကီး
ကက်..."
Jongin မျပန္႔ေသာမ်က္ခံုးေမႊးႀကီးကထပ္မံ
ၾကဳတ္သြားေလ၏..
ေျပာမိေသာ Lee Dong ကဗ်ာ ကမၻာစစ္ေၾကညာခံနီးလူလို ေတာင့္ေတာင့္ႀကီး...
"ဟာ..ငါေမးရင္ ခိုင္းရင္ မင္းေသခ်ာစဥ္းစားပီး
လုပ္ေလ..Oh sehun လို႔ေမးတာနဲ႔သြား႐ွာ
အိမ္ေပၚမွာ႐ွိလား..အျပင္သြားေနလား...
ဖုန္းဆက္ေမးေပါ့...ငါက အဲ့လိုအေသးစိတ္ေျပာေနရအံုးမွာလား.."
"ဟုတ္ကဲ့..CEO nim..က်ေတာ္သြား႐ွာ...."
"ဟိတ္..လူႀကီး..."
Lee Dong စကားသံမွမွမဆံုးေသး...
ေလွကားေပၚကေန ေၾကာင္ေပါက္ဆိုတဲ့အတိုင္း
ေျခသံလံုလံုနဲ႔ဆင္းလာပီး ဘြားကနဲေပၚလာ
ေသာ Oh kitty...
Jongin သူ႔နားတျဖည္းျဖည္းကပ္လာေသာ
Sehun ေၾကာင့္ ထိုင္ေနရာက ေနာက္ပင္ယိုင္
လိုက္ရ၏...
ဘာလား..႐ုတ္တရတ္ႀကီးလူမ်က္ႏွာနားကပ္
ပီး...:3
Jongin ခမ်ာ Sofa ေနာက္မွီထဲေတာင္ေခါင္းဝင္ေတာ့မယ္...
Oh Sehun ရဲ႕ ေၾကာင္အဘိုးႀကီးေပါက္စ
မ်က္ႏွာက သူ႔နားတေရြ႔ေရြ႔ကပ္ေနဆဲ...
Jongin မွာ Sofa လက္ယမ္းျကီးကိုေတာင္
လက္သည္းႏွင့္ကုပ္တြယ္မိပီး မ်က္လံုးကို
တင္းတင္းပိတ္လိုက္ရ၏..
အတြင္းေရးမႉး Lee ကေတာ့ ထိုသည္းထိတ္ရင္ဖို ဇာတ္လမ္း ဇာတ္ကြက္ကို ပိတ္ကားေပၚမွာ
အနီးကပ္ၾကည့္ေနရသလို ပါးစပ္ေဟာင္းေလာင္း..
"သခင္ႀကီး...က်ေတာ္မိ်ိဳးကိုဘာမ်ားခိုင္းမို႔ပါလဲ
ဗ်.."
