Oh Sehun's pov
"ဟင့္..အင့္.."
သူ႔ရဲ႕ခါးထပ္သို႔လက္ကိုအသာတင္ကာျဖည္း
ျဖည္းခ်င္းေမွးစက္ကာငိုေနမိ၏...
ဘယ္ရယ္ေတာ့မဟုတ္...ညာဖက္ျခမ္းက
နားစည္ထဲသို႔ဝင္လာတဲ့သူရဲ႕ႏွလံုးခုန္သံဟာ
သူ႔ရဲ႕ရင္ဖက္ထက္မွာကပ္ေနတဲ့ က်ေတာ့္
ရဲ႕မ်က္ႏွာကိုမခြါလိုက္ပဲ ဆက္လက္ကပ္ထား
ေစခ်င္စိတ္ကိုျဖစ္ေစတယ္...
ထိုေၾကာင့္ ငိုေၾကာကိုအလကားေနရင္း႐ွည္
ေနမိတာပါ...မ်က္ရည္ေတြမထြက္ေတာ့ေပ
မယ့္ ႐ိႈက္သံေတြေၾကာင့္သူကက်ေတာ့္ရဲ႕
ေက်ာထက္ကိုလက္နဲ႔ပုတ္ေပးေနဆဲ...
သူမွမျမင္တာ...တံုရင္ေနတဲ့ကိုယ္လံုးေျကာင့္သူငိုေနတယ္ပဲထင္လို႔ေနမယ္..
ေတာ္ေတာ္ၾကာပါတယ္..သူက်ေတာ့္ကို
ဖက္ထားတာ နာရီဝက္ေလာက္႐ွိၿပီ...
႐ိႈက္သံရပ္မွာသူဖက္ထားတာလႊတ္ေပးမယ္
ထင္လုိ႔..ငိုယိုလို႔စိမ့္ထြက္လာတဲ့ႏွပ္ခ်ီးတို႔ကို
တ႐ွံု႐ွံုလုပ္ေနမိတယ္...
"Oh Sehun....ေကာင္ေလး..ေခါင္းကိုက္
ေနေတာ့မယ္..ေတာ္ေတာ့..ကိုယ္အဲ့ထက္
မေခ်ာ့တက္ဘူး.."
သူေခ်ာ့တက္ပါတယ္...သူဖက္ၿပီးရင္ခြင္
ထဲဆြဲသြင္းလိုက္ကတည္းကအငိုရပ္သြား
ခဲ့တာ...သူမွမသိတာ...
သူရင္ခြင္ထဲကထြက္လိုက္ၿပီးသူ႔မ်က္ႏွာကိုေစ့
ေစ့ၾကည့္မိတယ္...
စၾကည့္တာ ကိုယ္ေပမယ့္ ထိုလူႀကီးကလည္း
ျပန္ၾကည့္ေလရဲ႕...သူ႔ဆိုတာမ်က္ဝန္းတို႔က
စူး႐ွတဲ့အေလ်ာက္ က်ေတာ္ကပဲမ်က္ႏွာ
ကိုေအာက္ငုပ္လိုက္ၿပီး လက္ႏွစ္ဖက္ကို
တစ္ဖက္နဲ႔တစ္ဖက္ဆုတ္နယ္ေနမိတယ္..
"မင္းေရခ်ိဳးသင့္ၿပီ..."
ဘာမွမဆိုင္တဲ့စကားကိုေျပာကာ သူကထၿပီး
Notebook ေတြစာရြက္စာတမ္းေတြကို
သိမ္းေန၏..
Sehun သူ႔ကိုသူပင္မသိုးမသန္႔ျဖစ္လာကာ
ကိုယ့္ကိုယ္ကို အနံ႔႐ႈၾကည့္၏...
ခုနကလည္း အာပုပ္ေစာ္နံ႔တယ္ဆိုၿပီးေတာ့
ေတာင္ေျပာေသးတာ အခုေရာ ခႏၶာကိုယ္က
ခ်ဥ္စုတ္စုုတ္အနံ႔ေတြဘာေတြထြက္ေနၿပီလား
မသိ...
"နမ္းၾကည့္မေနနဲ႔...ကိုယ္လံုးကမဟုတ္ဘူး.."
ျပဴးေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႔သူ႔ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့
သူ႔ေခါင္းကိုသုူကိုင္ကာ...
